EVS.NU Edwin's homepage

Toch thuis?

IJsselstein - 6 mei 2020 - Gisteren gaf het kabinet niet thuis, vandaag is is de weg toch nog gevonden. Er is een routekaart naar perspectief gepresenteerd.

Maandag a.s. gaan de scholen open en kunnen de kappers weer knippen. Zo om me heen kijkend, zal het laatste veel mensen goed doen. De terassen gaan weer open per 1 juni, net als restaurants in beperkte mate. Dat is nog even weg, maar in ieder geval perspectief. Dat geldt ook voor de overige maatregelen, welke langzaam afgebouwd worden tot 1 september. Er is enkel nog onduidelijkheid over evenementen, maar daar zal komende maanden vast ook een beslissing over genomen worden. In de gehele communicatie zit maar één hilarisch element, dat is het advies buiten de spits met het openbaar vervoer te reizen. Ik ben benieuwd hoe de gemiddelde werkgever daar over denkt. Het belangrijkste is dat er nu duidelijkheid is. De vraag is uiteraard wat het effect gaat zijn op de verspreiding van het Covid 19 virus. Daar zijn zeventien miljoen meningen over. Uiteraard ben ook ik één van de zeventien miljoen mensen met een mening. Mij lijkt dat het met inachtneming van de maatregelen bijna niet uit de hand kan lopen. De grote vraag blijft of mensen met contactberoepen en in verpleging en verzorging de goede maatregelen kunnen blijven nemen. Beschikbaarheid van middelen is daar essentieel in, evenals kennis van de daadwerkelijke risico's. Gaat dat allemaal goed, lijkt de kans mij nihil dat er alsnog een grootschalige uitbraak komt. Zoals gezegd, het is één van de zeventien miljoen meningen.

Voor veel mensen is het nog steeds de vraag wat met de vakanties gebeurt. Zelf had ik meerdere korte vakanties geboekt. Mijn vakantie eind mei had ik al verzet naar eind juni. Daar ben ik blij om. Ik zal mijn restaurants moeten reserveren, maar dat is het ergste niet. Eten kan weer, terassen zullen open zijn. Nu nog hopen op mooi weer. Per 1 juli gaan ook de toiletgebouwen op campings weer open. In praktijk betekent dit dat met Hemelvaart en Pinksteren de campings nog leeg zullen zijn, maar mensen met de zomervakantie er weer op uit kunnen. Voor de campings is het te hopen dat veel mensen dit jaar de zomervakantie in Nederland vieren, dan kan het seizoen toch nog wat worden. Dit hangt natuurlijk sterk af van wat het buitenland doet. Frankrijk is een populaire bestemming, het is nog geheel onduidelijk of daar vakantie gevierd kan worden. Ook ik had Frankrijk geboekt, twee hotels in de Elzas eind augustus. Voor het geval dat niet lukt, heb ik een bestemming in noord Nederland achter de hand. We gaan meemaken welke route ik kan nemen, het is in ieder geval fijn dat de routekaart in Nederland gereed is.

Niet thuis

IJsselstein - 5 mei 2020 - Gewoonlijk is 5 mei de dag van de bevrijdingsfestivals. Dat was het vandaag niet. Blijf thuis, was het advies van de regering. Ik nam een kijkje in Schoonhoven, net als andere mensen op minimaal anderhalve meter afstand van elkaar.

Het is nu de achtste week dat Nederland zich inhoudt. Mensen werken thuis, horeca is dicht, kapsalons zijn gesloten en de regering blijft roepen dat mensen thuis moeten blijven. Ondertussen neemt het aantal besmettingen rap af, evenals het aantal ziekenhuisopnames. Zonder dat het Corona virus verdwenen is, lijkt het zeker de goede kant op te gaan. Voorzichtig gaan winkels weer open, meestal met maatregelen om het aantal bezoekers te beperken en besmetting te voorkomen. Daar waar mensen in de eerste weken vooral binnen bleven, komen ze nu weer meer naar buiten. Hardlopers, fietsers en wandelaars genieten weer van het voorjaar, winkelcentra worden weer bezocht. Soms leidt dat tot excessen met extreme drukte, zoals bij de opening van de Ikea het geval leek. Over het algemeen valt dat reuze mee. Vandaag was ik in Schoonhoven. Mensen zaten aan de rivier, maar keurig op afstand. Op de bankjes zat maximaal één stel, op de trappen aan het water zaten mensen ook uit elkaar. De rij voor de snackbar was lang. Dat kwam niet door het aantal mensen in de rij, wel door de afstand tussen de mensen in de rij. Nederland gedraagt zich verstandig, was mijn conclusie.

Ondertussen zwelt de kritiek op het regeringsbeleid aan. Het idee is dat wetenschappers adviseren, ambtenaren de adviezen omzetten in beleidsadviezen en de politiek vervolgens beslist wat er gebeurt. In praktijk lijkt het dat het kabinet de adviezen van een selecte groep wetenschappers kritiekloos overneemt en tot beleid verheft. Hubert Bruls, voorzitter van de veiligheidsregio's, stopt niet met interviews geven over perspectief. Het CDA heeft Jan Peter Balkenende van stal gehaald om de partijgenoten in de regering van kritiek te voorzien in De Telegraaf, Paul Depla gebruikte het woord schizofreen om het regeringsbeleid te typeren. Het lijkt dus een goede vraag of de huidige regering wel zo geschikt is als het in de eerste weken van de crisis leek te zijn. Het besluit tot een intelligente lockdown i.p.v. de lockdowns die in landen als Frankrijk en Italië zijn ingevoerd, lijkt in ieder geval een goed besluit geweest te zijn. Het aantal besmettingen is zeker niet meer dan in landen die dat wel hebben gedaan. Het sluiten van de economie is echter niet moeilijk, met één toespraak en wat noodwetten is het geregeld. Daarna gaat het erom dat de crisis geminimaliseerd en beëindigd wordt. De vraag wordt dan wat wel kan, i.p.v. wat niet kan. Waar al de gehele crisis echt niks kan, is in verpleeg- en verzorgingshuizen. Bezoek wordt geweerd, maar ook weghouden van Corona lukt niet. Beschermingsmiddelen regelen voor het personeel, mislukte hopeloos. Lillian Marijnissen signaleerde het geheel terecht, Mark Rutte werd voor het eerst in zijn leven als politicus boos. Nooit heb ik zoveel onmacht in één persoon gezien. Nu het aantal besmettingen afneemt en de kritiek op beleid aanzwelt, lijkt deze onmacht zeker niet af te nemen. Blijf thuis, blijft het devies. Daarin geeft het kabinet zeker het goede voorbeeld. Op de vraag hoe het nu verder moet, wordt ook niet thuis gegeven. Ideeën van branches, adviezen van medici en oproepen van burgemeesters ten spijt, het kabinet kent echt nog maar twee woorden: blijf thuis. Ik ben benieuwd hoe lang dat blijft. Ik blijf in ieder geval op pad gaan, hopelijk binnenkort ook weer richting restaurant of terras. Met gepaste afstand, dat wel.

Body Bags

IJsselstein - 13 april 2020 - De wereld heeft Corona. Het begon in China, het kwam naar Europa en lijkt nu de gehele wereld in zijn greep te hebben. Ook in het UMC Utrecht zijn we druk met Corona. Afgelopen week besloten we de body bags op voorraad te nemen.

Vrijdag 13 maart werd het me duidelijk: er is geen ontkomen meer aan, Corona gaat de komende tijd ons leven bepalen. Dat weekend had ik een paar dagen Valkenburg geboekt, wat nog kon. Die zondagavond sloot de horeca, kregen kinderen te horen dat ze niet meer naar school hoefden en leerden we plotsklaps anderhalve meter afstand houden. Maandag was het alsof we een film in stapten, zo anders was de wereld. Ook op het werk had het enorme impact. Natuurlijk hadden we de weken ervoor voorbereidingen getroffen, maar ineens was echt alles anders. Zoeken was het die eerste week. Onheilspellende prognoses belandden in de mailbox, onwetendheid over wat komen ging overheerste. Gelukkig zagen alle collega's in het team de ernst van de situatie gelijk in. Vanuit een geweldige betrokkenheid werkten alle teamleden gelijk goed mee, en nog steeds. De tweede week kwam meer zicht op de veranderde werkelijkheid, maar hoe doe je dat eigenlijk in goede samenwerking met andere teams? De derde week waren we ook daar uit en bleken we een nieuw soort routine ontwikkeld te hebben. We leerden elkaars kwaliteiten steeds beter kennen, bleken wonderwel op elkaar te kunnen bouwen. Dat zette zich voort in week vier. Dagelijks overleg hadden we inmiddels al enkele weken met Inkoop en Voorraadbeheer, in goede sfeer. Dinsdag bracht een collega ter sprake dat we de body bags beter op voorraad konden nemen. Ik wilde er niet aan. Woensdag gaf ik toe, we namen de body bags op voorraad. Het is de keiharde werkelijkheid van Corona.

Uiteindelijk weten we ons als groot ziekenhuis goed te redden. Dat geldt op alle afdelingen, maar ook bij Inkoop en Logistiek. We hebben een organisatie staan die in staat is te veranderen. Inkopers die gewoonlijk aanbestedingen doen, richten zich nu volledig op operationele inkoop. Het is hun vak, ze kunnen het geweldig. Voorraadbeheerders hebben het druk, maar bewijzen de druk aan te kunnen. Het zijn vakmensen die weten wat ze doen, ook in crisissituaties. Magazijnmedewerkers blijken buitengewoon vakkundig in het omgaan met snel veranderende assortimenten en voorraadhoogtes. Afval- en transportmedewerkers doen wat ze moeten doen, exact zoals het hoort, bovenal veilig. Ik kan niet meer dan trots zijn. Hoe anders moet dat zijn in de verpleeg- en verzorgingshuizen. Afgelopen weekend las ik een artikel over een zorgcentrum in Mook. Het centrum telt 24 appartementen. Er worden nu 20 bewoners overgeplaatst, zij hebben Corona. De overplaatsing is omdat 22 van de 36 medewerkers ook Corona hebben. Hierdoor is het niet meer mogelijk zorg te bieden. Deze situatie lijkt niet uniek in het land. Lukt het deze kleinschalige centra ook om de goede middelen te krijgen? Krijgen deze mensen de ondersteuning die we in ziekenhuizen wel aan het zorgpersoneel kunnen geven? Of zijn mensen daar met gevaar voor eigen leven aan de slag? Krijgen de medewerkers de aandacht, waardering en cadeau's die de medewerkers in grote, publicitair machtige ziekenhuizen ook krijgen? Het zijn vragen, waarop het antwoord misschien wel lijkt op de vraag over de body bags. We willen het antwoord niet weten, maar het is waarschijnlijk ook de keiharde werkelijkheid van Corona.

Zandvoort Light Walk

IJsselstein - 23 februari 2020 - Terwijl elders in het land carnaval werd gevierd, was in Zandvoort de Zandvoort Light Walk. Ook ik heb deze gewandeld.

De Zandvoort Light Walk wordt georganiseerd door Le Champion, een Noord Hollandse organisatie welke vele hardloop- en wandelevenementen organiseert. Het meest bekend is de Dam tot Dam loop van Amsterdam naar Zaandam. Deze heb ik meerdere keren gelopen, maar ook de de Vierdaagse van Alkmaar, de Egmond Wandelmarathon, de Amsterdam City Walk, de Amsterdam Light Walk en de Dertig van Zandvoort zijn tochten van Le Champion welke ik eerder gelopen had. De Zandvoort Light Walk werd dit jaar voor het eerst georganiseerd. Het idee was dat de wandeltocht 's avonds in het donker is en onderweg verschillende lichtkunstwerken te zien zijn. Het oorspronkelijke idee was om de route voor een groot deel over het strand te laten lopen, maar i.v.m. de harde wind was de route omgelegd richting Aerdenhout. Dat bleek geen overbodige luxe, het waaide behoorlijk. Zelf trof ik het wel met de regen. Bij aanvang van de tocht miezerde het even, waarna het droog werd. Nadat ik voorbij de finish had plaats genomen in een Zandvoortse kroeg, barstte de regen los. Gelukkig had ik in de voorhoede gelopen, de meeste deelnemers zullen een flink nat pak gehaald hebben. De gezelligheid in het centrum van Zandvoort werd er niet minder op. Er was live muziek op het plein achter de finish, de kroegen zaten gezellig vol met wandelaars en ander publiek.

De route begin bij het KNRM reddingstation Zandvoort, gelegen aan de boulevard. Vanaf daar liep de route langs de boulevard en door het dorp richting jhet circuit, waarna de wandelroute over het circuit ging. Het eerste deel was nog in renovatie, was nog niet geasfalteerd. het tweede deel ging over een pas geasfalteerde bocht, welke scheef lag. Met de auto is het vast heerlijk om er niet uit te vliegen, lopend was het niet ideaal. Daarna ging het richting strand, om toch nog een klein deel over het strand te gaan. Vanuit het licht het donkere strand op, vond ik zelf niet voor herhaling vatbaar. Die herhaling was er gelukkig ook niet. Na nog een stuk door Zandvoort te lopen, ging de route via Bentveld richting Aerdenhout. Sommige wandelaars vonden het een wat lange weg, zelf vond ik het heerlijk lopen. Vanuit Aerdenhout ging het over een mooi pad tussen bebouwde kom en natuurgebied weer terug naar Zandvoort, wat ik ook een erg mooi deel vond. Onderweg waren er, zoals bedoeld, diverse lichtkunstwerken te zien. Sommige waren heel eenvoudig, anderen zeker indrukwekkend. Bij binnenkomst in Zandvoort werden we verwelkomd door mensen verkleed als verlichte vlinders. Met carnaval zou het niet passen, maar hier was het erg mooi. De finish was in het centrum, licht als altijd van de vele straatverlichting. Het zou daar nog lang duren voor het licht uit ging.

Goed gezien?

IJsselstein - 6 februari 2020 - Afgelopen weekend waren mijn ogen ontstoken. Voor het eerst bezocht ik daarom de huisartstenpost in het weekend.

De huisartsenpost voor de regio bij IJsselstein is gevestigd in het Antonius Ziekenhuis Nieuwegein. De receptioniste verwees me door, het bleek bij de eerste hulp te zijn. Ik zag twee loketten, één voor de eerste hulp en één voor de huisarts. Ik koos de laatste, ontstoken ogen zijn niet zo ernstig dat ziekenhuiszorg nodig is. Ik mocht me legitimeren, mijn gegevens werden opgezocht en ik werd naar de wachtkamer verwezen. Na een half uur ging ik eens vragen hoe lang het ging duren, antwoord was dat iedereen binnen een uur geholpen wordt. Ongeveer tien minuten daarna werd ik geroepen. Een verpleegkundige heette me welkom en vertelde dat ze triage deed, bepalen of ik naar huisarts of eerste hulp moest. Ik uitte mijn verbazing, vertelde dat ik verwacht had direct bij de huisartstenpost uit te komen. Ze ging verder met het bekijken van mijn ogen en stelde een aantal vragen. "Hoe is het om naar mij te kijken?" was er één van. Schijnbaar zocht ze een compliment, mijn zicht was niks mis mee. Daarna vertelde ze zo terug te komen, om even te overleggen. Na terugkomst bleek ze mijn eerste signaal goed begrepen te hebben. Ze legde uit was ik had en hoe ik het zelf kon behandelen, door de oogleden twee tot drie keer per dag schoon te maken met lauw water. Oorzaak bleek te zijn dat een verkoudheidsvirus in mijn ogen was gekomen. Het is weer eens wat anders dan de neus of de keel, zo een verkoudheid in het oog.

Al met al ben ik prima geholpen. Binnen een uur was me duidelijk wat ik had, hoe ik het kon behandelen en zowel de receptioniste als de verpleegkundige waren hartstikke vriendelijk. Toch vielen me een aantal punten op. Het begint bij de triage. Aparte loketten voor eerste hulp en huisarts, suggereert dat eenieder zelf de keuze tussen deze twee maakt. Het is apart dat daarna toch nog triage plaats vindt bij mensen die voor de huisarts kiezen. Vervolgens is daar de wachtkamer. Aanduiding van verwachte wachttijden is er tegenwoordig in veel poliklinieken en wachtkamers, maar deze ontbreekt hier. Wachten is begrijpelijk en ook helemaal niet erg, maar niet weten waarop is vervelend. Een bord of scherm met verwachte wachttijd zou goed doen. Een ander punt in de wachtkamer is dat de gesprekken bij het loket zeer goed te volgen zijn. Er zijn twee mensen na mij gekomen, van beide kon ik zeer goed horen wat de klachten waren. Nu is dat bij de zaterdagse sportblessures niet zo een punt, maar ik kan mij goed voorstellen dat op andere momenten meer privacygevoelige gesprekken door de wachtkamer schallen. Pluspunt in de wachtkamer was de gratis koffie. Deze kon zo gepakt worden en smaakte prima. Ik zal daar niet voor terug komen, maar het is fijn te weten dat ook bij huisarts de koffie altijd klaar staat.

Brexit

IJsselstein - 1 februari 2020 - Gisterenavond elf uur lokale tijd heeft Groot Brittannië de Europese Unie verlaten. Eerder die avond kwam ik terug uit Londen, na de verschillen tussen Engeland en Europa beleefd te hebben.

Voor het werk ging ik naar het Wipps Cross University Hospital aan de rand van Londen. Mijn hotel had ik in de wijk Walthamstow, op loopafstand van het ziekenhuis. Het zag eruit als een klassieke Engelse volkswijk, zoals bekend uit oude films en televisieseries. Lange rijen huizen met dakpannen en erkers, allerhande soorten winkels en andere bedrijvigheid, Engelse pubs op vele straathoeken. Enerzijds had het de trieste uitstraling van een armoedige volkswijk, anderzijds was het ook een levendige, gezellige stadswijk waar het veilig vertoeven was. Wat ik mij voorstel bij Engeland van de jaren '70, was waar ik daar ervaarde. Zelfs de klassieke rode telefooncellen stonden nog op straat, hoewel er geen telefoons meer in hingen,. Het enige verschil was dat ik vrijwel geen Engelsen op straat zag. In de pubs zaten hier en daar Engelsen, maar het straatbeeld werd bepaald door een internationaal gezelschap van vele verschillende nationaliteiten.

Het contrast met het moderne centrum van Londen was groot. Ook daar is het gezelschap internationlaal in een typisch Engels straatbeeld. Dubbeldekkers, Engelse taxi's en de vele toeristenshops houden het klassieke beeld vast. Overeenkomst is de aanwezigheid van Engelse pubs. Het zijn een soort huiskamers waar mensen samenkomen. Niet alleen vriendengroepen zitten er, ook veel mensen alleen komen richting pub. Donderdagavond at ik in een zo een pub. De kaart was beperkt, de smaak geweldig. Koffie stond niet op de kaart, alleen thee. Als echte Nederlanders zochten we een pub op waar wel koffie was, wat twee straathoeken verder het geval was. Een Engelsman en een Zuid Afrikaan zaten samen aan de tafel naast ons. Ze begrepen weinig van de Brexit, waren er ook zeker niet blij mee. Tegelijkertijd waren ze wel blij dat er na twee jaar nu enige duidelijkheid was. Een dag later wachtte ik in het centrum op de trein. Op de televisie waren beelden van de Brexit taferelen in een ander deel van het centrum. Niemand keek, het leek een gewone dag. Dat is ook wat ik eerder op de dag hoorde: "Het is vandaag een dag zoals alle anderen, morgen ook. Wat er ook gebeurt, aan het einde van iedere dag is er bier."

De meubelboulevard

IJsselstein - 5 januari 2020 - Na negentien jaar vonden we het tijd voor een nieuw bed. Het leverde avonturen op de meubelboulevard op.

Als eerste bezochten we de meubelboulevard in Utrecht. Bij de eerste zaken was het redelijk druk. "Als u vragen heeft, laat u het dan even weten?" was over het algemeen het commentaar van de meeste verkopers. Bij Beddenreus probeerde men het wat gastvrijer: "Welkom, kan ik u een kopje thee aanbieden?" Zo halverwege de middag was dat geen verkeerd aanbod. We keken wat naar bedden en dronken een kopje thee met de verkoper. Eén bed vonden we wel mooi. We twijfelden wel wat over de afmetingen, wat we ook lieten weten. Daar wist de verkoper wel raad mee: "U kunt altijd weer annuleren. Ik ben geen opdringerige verkoper, maar vandaag kan ik u wel achtenzestig euro korting aanbieden. Of ik dat morgen nog kan, weet ik nog niet. Maar nee, ik wil niet aandringen, alleen moet ik nog horen of deze actie doorloopt." De thee smaakte prima. De volgende week namen we een kijkje in Rotterdam, bij het Alexandrium. De omgeving is onooglijk, maar het winkelcentrum is mooi, overdekt en praktisch. Bij de meeste zaken waren de verkopers weer aanwezig voor eventuele vragen, bij één zaak was een heel bijzondere verkoper aanwezig: "Hallo, ik ben hier de slaapspecialist." Hij zag er niet erg uitgeslapen uit, wat ik een bijzondere combinatie vond.

Bij Morgana troffen we een mooi bed en een attente verkoopster, die ons een offerte mailde. Ook hier legden we uit dat we nog even na wilden meten, wat geen enkel probleem was. Na thuis één en ander nogmaals rustig bekeken te hebben, mailden we dat de offerte accoord was. Een dag later ging de telefoon. Een collega verkoper belde, ze bleek een foutje gemaakt te hebben. De aangeboden lattenbodem paste niet bij het bed: "Ze is niet zo ervaren, maar ik kan u een oplossing bieden. Het enige punt is dat de prijs anders is." Zelf vind ik het wel zo eerlijk als mensen dan zeggen dat de prijs hoger is. Mijn antwoord dat het binnen de geoffreerde prijs hersteld mocht worden, leverde weinig sympathie op. Wel maakte het echt duidelijk wat anders was: "Dat kunt u niet maken, ons meer dan vierhonderd euro per lattenbodem laten betalen!" Ik sprak af dat er een aangepaste offerte mocht komen, met het oorspronkelijke bedrag als plafondprijs. Daar was hij blij mee, na ontvangst van de mail begreep ik waarom. Ik mailde terug dat de oorspronkelijke prijs toch echt het maximum was en we namen ons voor verder te kijken bij andere zaken. Tweede kerstdag ging echter de telefoon: "Hallo, met de verkoopster van Morgana. Allereerst mijn welgemeende excuus! Ik had het beter moeten doen. Ik begreep van mijn collega dat jullie niet tevreden waren met zijn oplossing, dus ik heb nog wat verder gekeken. Ik heb een oplossing voor een lager bedrag, mag ik jullie uitnodigen voor een kopje koffie?" Zo kan het dus ook. De koffie smaakte goed, de offerte is vandaag ondertekend.

Knallend het nieuwe jaar in

IJsselstein - 1 januari 2020 - De jaarwisseling is weer geweest. Ik was veilig thuis, terwijl mensen bij brandweer, ambulance en afdelingen eerste hulp van ziekenhuizen druk waren met de gevolgen van de jaarwisseling zoals wij die in Nederland vieren.

Vuurwerk is een traditie met de jaarwisseling. Het vindt zijn oorsprong in China. De productie van vuurwerk zou zijn begonnen ten tijde van de Tang-dynastie, die regeerde tussen 618 en 907. Zij gebruikten het bij religieuze gebeurtenissen om boze geesten te verdrijven. Het ritueel van vuurwerk afsteken vormt daarmee een vast onderdeel van de Chinese cultuur. Inmiddels is de traditie met de jaarwisseling overgenomen in vele landen. De meeste landen kennen grote vuurwerkshows waar veel publiek op afkomt. Ook Nederland kent verschillende van deze shows, waarvan de show bij de Erasmusbrug in Rotterdam de bekendste is. Wat niet in veel landen gewoon is, is dat buiten de shows om ook vuurwerk wordt afgestoken door particulieren. Dat is in Nederland wel het geval. Waar zich dat enkele decennia terug nog beperkte tot de eerste uren van het nieuwe jaar, is het nu dagen lang. Verkoop is toegestaan vanaf 28 december, afsteken vanaf 31 december 18.00 uur. In praktijk begint het afsteken op 28 december. Vanaf die dag tot nieuwjaar klinkt Nederland als een oorlogsgebied, met overal knallen. Het summum is nog wel in de eerste uren van het nieuwe jaar, met dan vooral veel siervuurwerk. Parallel hieraan is het inmiddels gewoonte geworden auto's in de brand te steken en is er ieder jaar weer een aantal doden en gewonden te betreuren. Ook dit jaar was het weer raak. In Arnhem zijn twee mensen omgekomen bij een brand in een flat, in het gehele land zijn auto's afgebrand. Het met vuurwerk bekogelen van politie en brandweer hoorde er dit jaar ook bij. Op meerdere plaatsen, o.a. in Vianen, werden brandweermensen gehinderd bij het blussen van branden. Het oogziekenhuis in Rotterdam spreekt over een 'horrornacht', daar zijn o.a. veel omstanders behandeld. Hier in IJsselstein zijn drie auto's in de brand gegaan en is een voormalig schoolgebouw afgebrand.

Deze werkelijkheid begint weerstand op te roepen. Wat een leuke feest moet zijn voor iedereen, is voor velen een bron van ergenis geworden. Geluidsoverlast voor mens en (huis)dier, afgebrande auto's, gewonden in de ziekenhuizen en overledenen zijn immers geen fijne ingrediënten voor een leuk feestje. Hoewel velen ondanks dat nog hechten aan de vuurwerktraditie waarbij mensen zelf mogen afsteken, zijn er ook meer en meer andere geluiden te beluisteren. Landelijk zijn de regels enigszins aangepast, zo is het tegenwoordig verplicht aansteeklonten en vuurwerkbrillen uit te geven bij de verkoop van vuurwerk. Enkele gemeenten hebben vuurwerkvrije zones aangewezen, veelal rond zorginstellingen en dierenweides. Dit blijkt in praktijk goed te werken, in deze zones is werkelijk minder overlast. Om verder te gaan, wil het kabinet de evaluatie van de afgelopen nieuwsjaarsnacht afwachten. De Partij van de Dieren wil daar niet op wachten: "Op evaluaties kunnen we niet meer wachten. Het is nu al, vóór de Nieuwjaarsnacht, volstrekt duidelijk dat de vuurwerktraditie onacceptabele overlast en schade veroorzaakt", stelde fractieleider Esther Ouwehand vorige week. Er wordt daarom een wetsvoorstel ingediend om vanaf eind 2020 alle consumentenvuurwerk te verbieden. Ik ben benieuwd of dit wetsvoorstel aangenomen gaat worden, maar het zou in ieder geval mooi zijn als we 2020 vreedzamer en veiliger kunnen afsluiten dan we het vannacht begonnen zijn.