EVS.NU Edwin's homepage

Knallend het jaar uit

IJsselstein - 31 december 2014 - Nadat IJsselstein de afgelopen maanden veel in het nieuws is geweest, hoor ik momenteel alleen nog maar geknal onder de grootste kerstboom. Het is Oudjaarsdag, de vooravond van vuurwerkongelukken.

Enkele uren voor de Gebrandy toren weer grootste kerstboom werd, haalde IJsselstein het wereldnieuws met een omvallende kraan. Een inwoner wilde zijn vriendin op romantische wijze ten huwelijk vragen. Het aanzoek was succesvol, ze zei ja. De kraan waaruit hij het aanzoek wilde doen, lag echter in het huis van de achterburen. De bewoners van dat huis zijn in ieder geval niet thuis met Oud en Nieuw. Ze kunnen wel terugblikken op een jaar waarin ze wereldnieuws zijn geweest. Dat kan bakkerij Brokking niet, hoewel die de laatste dagen wel het landelijke nieuws wist te beheersen. Het AD heeft enkele jaren na de overname van het Utrechts Nieuwsblad eens gekozen voor de IJsselsteinse bakker Brokking als beste oliebollenbakker. Lange rijen, dranghekken en bijzonder weinig klanten bij de oliebollenkraam om de hoek waren het gevolg. Publicitair is het goed uitgebuit, IJsselstein bleef nog enkele dagen in het nieuws. Ik ben benieuwd of het in 2015 ook meer verkoop van brood en banket gaat opleveren.

Het is te hopen dat IJsselstein morgen minder in het nieuws is. Traditioneel zijn op nieuwjaarsdag de nieuwjaarsduiken en vuurwerkongelukken in het nieuws. Een nieuwjaarsduik wordt hier niet georganiseerd, vuurwerkongelukken wil niemand de krant mee halen. Toch waren er vorig jaar nog 4189 incidenten met vuurwerk. Afgerukte ledematen, ontplofte ogen, verbrande vingers, het gaat vanavond en vannacht allemaal meer gebeuren. Het staat eenieder vrij om daar vanavond aan mee te doen, nu het nog kan. Wel komt er steeds meer discussie over de wenselijkheid van deze traditie. Voorstanders van vuurwerk hebben het over traditie, lol en lastige handhaving van illegaal vuurwerk. Dat laatste lijkt mij juist heel eenvoudig worden als alle vuurwerk voor particulieren illegaal is. Verder is het natuurlijk ieder zijn goed recht om afgerukte ledematen, ontplofte ogen, verbrande vingers en zo af en toe een dode een mooi begin van een nieuw jaar te vinden. Zelf ga ik het houden bij een knallende kurk, in de hoop dat we komende jaren ook in Nederland gaan genieten van mooie, professioneel afgestoken vuurwerkshows. Ik wens iedereen een fijne jaarwisseling en daarna een goed en gezond 2015!

Schipperen met zorg

IJsselstein - 20 december 2014 - Bijna was het kabinet afgelopen week gevallen over de de vrije artstenkeuze. Tenauwernood is het gered. Dat de vrije artstenkeuze eigenlijk niet eens ter discussie stond, maakt het alleen maar bespottelijker.

Het wetsvoorstel van minister Schippers telde drie onderdelen om de zorg betaalbaar te houden. Eén onderdeel betrof een aanpassing van de zogenaamde naturapolis. Er zijn twee manieren om zorg te verzekeren, met een natura- of een restitutiepolis. Bij een naturapolis wordt de verzekerde voor planbare zorg geacht een door de verzekeraar gecontracteerde zorgverlener op te zoeken. Hierdoor kan een verzekeraar onderhandelen met zorgverzekeraars, dit is immers niet mogelijk als verzekeraars bij wet toch (vrijwel) alles moeten vergoeden. Bij een restitutiepolis kiest de verzekerde zelf zijn zorgverlener en declareert vervolgens de zorg. In dat geval hoeft er geen contract te zijn tussen zorgverlener en verzekeraar. Momenteel is het zo dat bij naturapolissen de verzekeraar toch verplicht is een deel van de factuur van de zorgverlener te vergoeden. Het voorstel was om deze verplichting af te schaffen. Het effect zou zijn dat planbare zorg goedkoper én kwalitatief beter wordt, met name doordat concentratie van planbare zorg een gevolg zou zijn van deze wetswijziging. De vrije artstenkeuze stond niet ter discussie. De keuze voor verzekering staat immers vrij. Een verzekerde kan een restitutiepolis afsluiten, of kiezen voor een naturapolis waarbij de zorg van de gewenste zorgverlener vergoed wordt. Op deze wijze kan de verzekerde ook daadwerkelijk invloed uitoefenen. Een verzekeraar die uitsluitend contracten afsluit met zorgverleners welke niet de gewenste kwaliteit leveren, zal weinig verzekerden overhouden. Overigens is die kans vrij klein. Verzekeraars hebben in praktijk het meeste belang bij een goede kwaliteit, omdat succesvolle ingrepen tot minder herhaalconsulten leiden. Dit levert meer geld op dan een goedkope eerste behandeling. Tevens hebben verzekeraars meer zicht op kwaliteit dan individuele patiënten, omdat verzekeraars de data hebben om prestaties bij grote aantallen patiënten te meten. Natuurlijk staat het iedereen vrij om het niet eens te zijn met deze wet, maar het argument dat de vrije artsenkeuze van tafel ging is kul. Dit zou pas het geval zijn als de acceptatiepicht van verzekeraars zou vervallen, maar hiervan is geen sprake.

De wet is in de Eerste Kamer gesneuveld door drie senatoren van de PvdA. Hoe dit heeft kunnen gebeuren, lijkt een raadsel. De wet was vooraf afgestemd met de leden van de Eerste Kamer. Stemming lijkt dan formaliteit. Vooraf leek alleen de stem van de SGP discutabel, omdat de stem van één van hun ernstig zieke senatoren nodig was. Om die reden kwam deze man toch naar Den Haag. Op het moment van stemming, stemde hij voor. Hij had beter thuis kunnen blijven. Guusje ter Horst, Adri Duijvensteijn en Marijke Linthorst van de PvdA stemden tegen. Guusje ter Horst verklaarde zich gebonden te voelen aan het verkiezingsprogramma van de PvdA, waar dit geen onderdeel van was. Adri Duijvensteijn hield in De Volkskrant een emotioneel betoog over zijn eigen ervaringen met vrij artsenkeuze, die dus niet ter discussie stond. Bewonderenswaardig is dat hij deze drogreden als absolute waarheid in de media krijgt. Het blijkt maar weer dat eenvoud het in de publiciteit beter doet dan de complexe werkelijkheid. Zoals vele politici weet Adri Duijvensteijn dat goed uit te buiten. Marijke Linthorst bleef de backbencher die zij al jaren is, ze kwam niet in de publiciteit met haar overwegingen. Saillant detail is de gemene deler tussen deze drie senatoren, ze zijn alledrie niet meer verkiesbaar bij de verkiezingen in 2015. Ondanks dat ze ten allen tijde vol zullen houden hun eigen inhoudelijke afwegingen te maken, hebben ze de schijn tegen. Het lijkt dat ze Nederland een passend afscheidscadeau hebben willen geven voor hun min of meer gedwongen vertrek uit de Eerste Kamer. Het cadeau is niet goed gevallen, het kabinet daarmee ook niet. Ik ben benieuwd hoe er nu geschipperd gaat worden om de zorgkosten alsnog beheersbaar te krijgen.

Onnogate

IJsselstein - 11 december 2014 - Jood, homo en liberaal, daarmee kan je in het overwegend katholieke Maastricht gewoon burgemeester worden. Met PowNed in het Nederlandse omroepbestel blijkt vervolgens ook burgemeester blijven een stuk ingewikkelder.

Het is 2010 als Onno Hoes solliciteert naar de functie van burgemeester. Hij heeft dan al ruime politieke ervaring in de Brabantse politiek. Aanvankelijk was hij lid van de JOVD, later gemeenteraadslid, plaatselijk partijvoorzitter en lid van de Provinciale Staten voor de VVD. In 2001 werd hij gedeputeerde bij de provincie Noord Brabant. Alom bewondering wist hij af te dwingen nadat hij in 2007 de portefeuille Natuur en Milieu kreeg. Aanvankelijk was er scepsis, met de aanname dat hij het aantal natuurgebieden zou vergroten door er snelwegen doorheen te leggen. Deze verstomde nadat hij als VVD-er boeren en actievoerders aan één tafel kreeg om afspraken te maken over intensieve veeteelt. Zijn bekendheid bij het grote publiek dankt hij echter aan zijn partner, musicalproducent en beroepsroddelaar Albert Verlinde. Eind 2013 lukte het SBS om een foto te achterhalen waarop Onno Hoes een jongeman zoent in een hotellobby. Albert Verlinde reageerde erop in zijn eigen programma op RTL4, waarna de zaak escaleerde. Met pijn en moeite wist Onno Hoes zijn positie als burgemeester te handhaven. Het huwelijk met Albert Verlinde liep het minder goed mee af. Desondanks leek de rust weder gekeerd, tot vorige week.

PowNed is voortgekomen uit GeenStijl, het weblog dat er lol in heeft alles en iedereen te provoceren. Oprichter Dominique Weesie omschrijft het als volgt: "Boven op het nieuws, maar hard, brutaal, kritisch en met humor. Met een sterke mening maar zonder binding met links of rechts. Niet bang om de macht aan te pakken en altijd bereid om heilige huisjes om te schoppen." In 2006 begint GeenStijl met televisie op Veronica, maar de subsidiestromen van de Publieke Omroep lokken. Eind 2009 krijgt PowNed een licentie als aspirant-omroep, de zendtijd wordt grotendeels gevuld met PowNews. In dat programma wordt nieuws behandeld zoals GeenStijl dat doet: hard, brutaal, kritisch, met humor en bovenal zonder enige vorm van nuance. Links of rechts is het ook niet, maar progressieve gedachten worden bij voorkeur belachelijk gemaakt. Na enkele jaren is de NPO het programma zat en wordt het geschrapt. PowNed zou PowNed niet zijn als de laatste uitzending niet over het randje gaat. Het stuurt een jongeman met verborgen camera op Onno Hoes af, het lukt om hem weer in diskrediet te brengen. Deze keer trekt Onno Hoes zijn conclusies, hij stapt op als zijn opvolger is aangenomen. Geen stijl, lijkt mij de actie van PowNed. Onno Hoes heeft inmiddels aangifte van smaad gedaan, ik ben benieuwd of de rechter onze Publieke Omroep PowNed ook geen stijl vindt hebben.

Sharon's snavel

IJsselstein - 22 november 2014 - Vanmorgen had ik twee Jehova getuigen aan de deur. Ze wilden evangeliseren, ik heb ze vriendelijk geadviseerd elders hun succes te beproeven. In het gebied waar evangeliseren niet meer nodig is, worden vandaag 8000 eenden preventief geruimd. Staatssecretaris Dijkstra kwaakte dat ze geen enkel risico wil nemen.

Het betreft een eendenboerderij in Barneveld, gelegen aan de rand van de Veluwe. In dit gebied zitten veel pluimveebedrijven. De eenden in Barneveld zijn niet besmet met vogelgriep, maar het bedrijf is bezocht door een vrachtwagen die eerder het besmette eendenbedrijf in Kamperveen had aangedaan. Het risico bestaat dan dat er toch ergens sprake is geweest van besmetting. Dat is aangetoond dat deze besmetting nog niet plaats gevonden heeft, doet er niet toe. Mensen, bijvoorbeeld verdacht van Ebola, plaatsen we op zo een moment in quarantaine. Ook met aaibare huisdieren zouden we dat doen. Dieren welke we massaal houden voor consumptie, gaan we in dit land anders mee om. Deze gaan we preventief ruimen, massaal vergassen en vernietigen.

Staatssecretaris Dijksma zei hierover het volgende: "Voor de agrarische ondernemers en hun dieren is de huidige vogelgriep ronduit verschrikkelijk. Het is daarom noodzakelijk om al het mogelijke in het werk te stellen om een uitbraak zoals in 2003 te voorkomen." Het grote probleem van 2003 was dat er onmenselijk veel dieren preventief geruimd zijn. Nu hetzelfde doen, lijkt mij niet meer dan een definitief bewijs van onmacht. Schijnbaar hebben onze argrariërs en politici niet het verschil kunnen maken waardoor massaal preventief ruimen van onschuldige, gezonde dieren niet meer nodig is. Uiteraard rept de staatssecretaris daar met geen woord over. Misschien kunnen de Jehova getuigen hun geluk eens bij haar beproeven. Voor de eenden in Barneveld is het te laat, maar met enige bekering van deze staatssecretaris wordt wellicht het gekwaak in de politiek wel goed geruimd.

Sint en Piet, wat wil je niet?

IJsselstein - 15 november 2014 - Nog een week, dan arriveert de goedheiligman weer in IJsselstein. Vandaag was de landelijke intocht in Gouda. Sinterklaas was voor iedereen van harte welkom, zijn zwarte pietermannen leveren wat discussie op.

Kinderverhalen zijn er in vele soorten. De gemene deler van deze verhalen is de fantasie. Het kan niet waar zijn, maar binnen de onzin moet het een kloppend verhaal zijn. Als het dan ook nog eens spannend is, kunnen kinderen er volledig in opgaan. Dat geldt ook voor het verhaal van Sinterklaas en Zwarte Piet. Ieder mens gaat dood, Sinterklaas niet. Deze man is al eeuwenlang oud. Een leeftijd heeft hij al lang niet meer, alleen een verjaardag. Zo kan er ook geen mens met een zak cadeautjes door een schoorsteen, maar Zwarte Piet doet het. Het enige euvel is dat hij zwart wordt van de roet. Samen komen ze ieder jaar met een stoomboot uit Spanje, om ongeveer tegelijkertijd in alle steden en dorpen van Nederland aan te komen. Daar aangekomen, worden ter ere van de verjaardag van Sinterklaas cadeautjes uitgedeeld aan alle lieve kinderen van Nederland. Onschuldiger kan het niet, dachten we tot vorig jaar.

Weinig is comfortabeler dan een slachtofferrol. Gelukkig is er altijd wel een voorvader ergens slachtoffer van geweest, zo ook van de slavernij. Met een beetje kinderfantasie is de link naar Zwarte Piet snel gemaakt. In dat verhaal zijn de pietermannen niet zwart van roet, maar donkere slaven van een blanke man. Ze moeten levensgevaarlijk over daken rennen, enkel en alleen omdat de blanke man cadeautjes aan anderen wil uitdelen. De blanke man oogst niets dan lof, heel het land is hem dankbaar voor de mooie cadeaus. De zwarte pietermannen hebben het verschrikkelijk zwaar, zij moeten immers keihard werken. Slavenarbeid, dat is het! In deze werkelijkheid heeft het verhaal opeens een hele andere lading. De onschuld is ver te zoeken, het is een afschuwelijke vorm van discriminatie. Het kan niet waar zijn. Dat is het gelukkig ook niet, het is maar net welke onzin je een kloppend verhaal vind. Helaas is het echte verhaal dat slechts weinigen beide verhalen willen horen.

La Serva Padrona

IJsselstein - 9 november 2014 - Het leuke van kleine theaters is dat er ruimte is voor voorstellingen die anders niet mogelijk zouden zijn. In theater Pantalone staat volgende week voor de eerste keer in de IJsselsteinse geschiedenis een opera op de planken.

Opera is een vorm van klassiek muziektheater waarbij een overwegend gezongen toneelstuk wordt uitgebeeld. De geschiedenis van deze kunstvorm gaat terug naar Florence, eind zestiende eeuw. Een groep intellectuelen wilde het klassieke drama uit de Oudheid opnieuw naar het theater brengen. Hun grote voorbeeld hierbij was Aristoteles, die in de vierde eeuw voor Christus over toneel en muziek had geschreven. Volgens Aristoteles was drama de imitatie van het leven, dat verlevendigd werd met zowel versiering als melodie. Op basis daarvan veronderstelden de Florentijnen dat het klassieke drama volledig gezongen moest zijn geweest. De eerste componist die een poging deed dit in de praktijk om te zetten, was Jacopo Peri. Als verhaal nam hij de Grieks mythologische drama Dafne als uitgangspunt. Zijn werk Euridice dat daaruit voortkwam, werd daarmee de eerste opera.

Enkele weken terug stond ik tijdens een optreden van een dameskoor in de foyer van Pantalone, toen een jong stel aanklopte. Zij kwam me vaag bekend voor, dat bleek van de poster van La Serva Padrona te zijn. Ze kwamen de zaal bekijken, om optimaal voorbereid te zijn voor hun optreden op 15 november a.s. Tijdens dit optreden toveren ze de zaal om in een modern kantoor. In deze bij de 21ste eeuw passende omgeving, voeren ze het klassieke La Serva Pedrona op. De personages in het verhaal zijn Umberto, een rijke zakenman, de jonge en slimme Serpina en Vespone, de boodschappenjongen. Op een dag vertelt Umberto dat hij genoeg heeft van het onbehoorlijke gedrag van Serpina, en verder dat hij ook nog gaat trouwen. Serpina trekt haar eigen plan en wil dat koste wat kost ten uitvoer brengen. Ze krijgt daarbij hulp van Vespone. Populair leek dit verhaal enkele weken terug nog niet, er waren slechts zes kaarten verkocht. We praatten wat door over de mogelijkheden om meer publiek te trekken. Of deze gewerkt hebben, weet ik niet. Wel zijn er inmiddels meer dan tachtig kaarten verkocht, meer dan ooit voor een klassieke voorstelling in theater Pantalone. Ik ben benieuwd, zowel naar de voorstelling als naar het publiek. Hopelijk is het een mooi begin van meer volle zalen bij klassieke optredens.

Kiste Trui wandeltocht

IJsselstein - 27 oktober 2014 - Veel wandeltochten zijn in het voorjaar, in de aanloop naar de vierdaagse van Nijmegen. Eén van de tochten in het najaar is de Kiste Trui wandeltocht in Middelaar. Deze was afgelopen zaterdag.

Deze wandeltocht wordt sinds enkele jaren georganiseerd door De Krölstarte, de carnavalsvereniging van Middelaar. Zoals veel in Middelaar, is de tocht vernoemd naar Kiste Trui. Het was een vrouw die leefde in de tijd van de oorlog met de Spanjaarden, met de slag om de Mookerhei. Haar naam was Trui, haar bijnaam Kiste. Ze was bezeten van de gedachte een schatkist met de krijgskas van Lodewijk en Hendrik van Nassau te vinden. Deze kist zou na het overlijden van de heren zijn achtergebleven in de toenmalige moerassen aan de voet van de Mookerhei. Trui heeft haar hele leven naar de kist gezocht, vandaar haar bijnaam. Dag na dag spitte zij met haar spade de grond om, tot ze er simpel van werd. De kist met geld is nooit gevonden, maar de naam Kiste Trui leeft voort in Middelaar en omstreken.

De wandeltocht begon in De Koppel, het multifunctioneel centrum in het centrum van Middelaar. 's Morgens stond de koffie klaar bij de bar, na het aanmelden begon ik aan de route. Er waren routes van vijf, tien, vijftien, twintig en vijfentwintig kilometer, waarbij ik had gekozen voor de twintig kilometer. Deze route liep vanuit Middelaar om de Mookerplas, vervolgens richting Mookerhei. Na genoten te hebben van het schitterende uitzicht vanaf de Mookerhei, vervolgde de route zich door het bos tussen Mook en Groesbeek. Vanaf daar slingerde de route over de Jansberg richting Milsbeek, waar ik een pauze in gedachten had. Dat bleef bij gedachten, in Milsbeek ging de route enkel door een woonwijk zonder bankjes. Het was een beetje flauw rondje, het begin en het einde van het rondje door de woonwijk maakte slechts enkele meters verschil op de doorgaande weg. Een route door het centrum met horecagelegenheden had mij meer aangesproken. Het was het enige minpuntje, verder was het een heerlijk gevarieerde tocht. Dat gold ook voor het laatste stuk, een mooi pad tussen Milsbeek en Middelaar. Daar aangekomen, stond de koffie weer klaar bij De Koppel. Daarmee kwam een einde aan een geslaagde wandeltocht, in het gebied waar weer niemand de schatkist gevonden had.

Westerbork

IJsselstein - 19 oktober 2014 - Afgelopen weekend was ik in Drenthe, waar ik zaterdag voormalig kamp Westerbork heb bezocht. De geschiedenis maakt het een bijzondere plaats om te zijn.

Er zijn van die ontwikkelingen die nooit lijken te veranderen. Dat geldt ook voor de opvang van asielzoekers. Afgelopen weken waren de kranten gevuld met tekorten aan plaatsen voor asielzoekers, ondanks dat Nederland er veel aan doet asielzoekers buiten de deur te houden. Dat was niet anders in de jaren '30, toen veel Joodse vluchtelingen uit Duitsland kwamen. De Nederlandse regering besloot een opvangcentrum te bouwen in het Drentse Westerbork. Enkele jaren later viel Duitsland Nederland binnen en werd hetzelfde kamp gebruikt als doorvoerkamp, het laatste station voor de vernietigingskampen in het oosten van Europa. In totaal hebben 102.000 mensen op deze wijze Nederland verlaten. Het betreft voornamelijk Joden, maar ook Roma en Sinti zijn op deze wijze uit Nederland verdwenen. Na de Tweede Wereldoorlog is het kamp aanvankelijk gebruikt om NSB-ers op te sluiten, in eerste instantie samen met op dat moment nog daar verblijvende Joden, Roma en Sinti. Het moet een onwerkelijke periode geweest zijn. In de jaren '50 en '60 is het kamp vervolgens gebruikt als opvanglokatie voor Molukse vluchtelingen, om in de jaren '70 gesloopt te worden.

Zoals vaker, na de daad komt het berouw. Dat geldt misschien ook wel voor de sloop van het kamp, waarmee een bijzonder hoofdstuk uit de vaderlandse geschiedenis verloren is gedaan. Alleen de voormalige directeurswoning aan de rand van het kamp staat er nog. Het wordt momenteel gerenoveerd. Na de renovatie zal het in een glazen overkapping staan. Op het terrein zelf staan enkele monumenten, door hoogteverschillen in het landschap zijn enkele lokaties van barakken aangegeven. Van één barak staan er resten op het terrein. Op zo een tweeënhalve kilometer van het kamp bevindt zich het bijbehorende museum. In een expositie wordt aandacht besteed aan de geschiedenis van het kamp, in het bijzonder aan de periode tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zo zijn er foto's te zien en verhalen te lezen van overlevenden uit het kamp. Met een bus is het kampterrein zelf bereikbaar. Ik besloot heen te wandelen. Langs de weg stonden borden met het aantal vermoorden per dag in kamp Auschwitz. De aantallen zijn nauwelijks te bevatten. Terug nam ik de bus. Wachtende op de bus, werd gesproken over de lessen die geleerd zijn van de geschiedenis van het kamp. Het zijn er niet veel, was de conclusie.

Dam tot Dam

IJsselstein - 21 september 2014 - Vandaag was de Dam tot Dam loop, van Amsterdam naar Zaandam. Gisteren was de wandeleditie, ik vond het een heerlijke wandeltocht.

Bij de wandeltocht zijn meerdere afstanden mogelijk, waarbij de 18 kilometer het meest populair is. Ik had gekozen voor de 26 kilometer. 's Morgens om zeven uur was de start op de Dam in Amsterdam, tegelijk met de wandelaars van de 40 kilometer. Vervolgens ging de route via de Amsterdamse binnenstad en Zeeburg richting het IJ, die werd overgestoken via de Amsterdamsebrug en de Schellingwoudebrug. De route van de 40 kilometer haakte daarna af, waarna het mooiste stuk route kwam, het dorp Schellingwoude. Dat is een wijk van Amsterdam, maar een totaal andere wereld dan de overzijde van het IJ. Prachtige Oudhollandse woningen, kleine caféetjes en smalle dijkjes creëren een landelijke sfeer in de verder zo stedelijke omgeving. Even later voegden de wandelaars van de 18 kilometer zich bij de route, waarna het drukker werd. Via buitenwijken van Amsterdam Noord, een bedrijventerrein en enkele Zaanse woonwijken ging de route over de Dam naar de Burcht in Zaandam, waar de finish was.

Feest was het in het centrum van Zaandam. Op De Dam stond een d.j., met om zich heen gevulde terrassen. Ook ik heb één van die terrassen opgezocht, om onder het genot van een uitsmijter te zien hoe de wandelaars achter me het er vanaf brachten. Over het algemeen ging dat prima, het zijn niet de afstanden om uitgeput binnen te komen. Zelf was ik dat ook meer aan de start, na een onrustige nacht in een Amsterdams hotel. De avond ervoor was 's zomers warm. Tot een uurtje of elf heb ik me vermaakt op de Amsterdamse terrassen, als toerist in eigen land. Anderen maakten het wat later, rond half drie bedacht de nachtportier eens te gaan stofzuigen. De volgende ochtend herkende hij mij onmiddelijk: "Jou zag ik vannacht ook! Sorry hoor, maar ik moet stofzuigen van de baas." Gelukkig begreep hij 's nachts wel dat hij er beter mee kon stoppen. Tijdens de eerste kilometers wandelen kwam de zon op, met het optrekken van de mist verdween ook mijn vermoeidheid. Zo blijft wandelen een heerlijke sport, heerlijk afwisselend, ook van Dam tot Dam.

Lent

IJsselstein - 7 september 2014 - Een week na aankomst in Nederland, heb ik vandaag Nijmegen weer bezocht. In het centrum van Nijmegen was het 's zomerse salsafestival gaande, aan de overzijde van de Waal was het evenement Kunst aan de Waal.

Aan die overzijde van de Waal ligt het dorp Lent. Tot enkele jaren terug was het een klein dorp onder de rook van de stad, met veel landbouw en glastuinbouw. Met de ontwikkeling van de Waalsprong, de uitbreiding van Nijmegen aan de noordzijde van de Waal, is dat grondig veranderd. Het ligt nu in het midden van de stad. Daar blijft de verandering niet bij. De winterbedding van de Waal bij Nijmegen is slechts 350 meter breed, terwijl dat gemiddeld 1000 meter is. Dat leidt met regelmaat tot overstromingen en andere problemen met hoog water. Om deze reden wordt bij Lent de bestaande dijk landinwaarts verplaatst en een geul aangelegd. Het water krijgt dan evenveel ruimte als elders, waardoor overstromingen tot het verleden gaan behoren. Hierdoor wordt het dorp opgesplitst in een deel achter de nieuwe dijk en een eiland tussen de nieuwe dijk en de Waal. Op het eiland blijft de meeste bestaande bebouwing staan, daarnaast komt er stedelijke nieuwbouw. Het gaat ontsloten worden door een nieuwe brug vanaf de noordzijde, waar de nieuwbouwwijken van de Waalsprong momenteel vorm krijgen. Lent zoals het enkele jaren terug was, is nu al in de verste verte niet meer te herkennen.

Op het eiland in wording was vandaag Kunst aan de Waal georganiseerd. Er stonden kraampjes waar kunstuitingen te bewonderen waren, meedoen kon met workshops en er waren optredens. Op de dijk speelde een trio klassieke muziek, op de uiterwaarden stond een podium. Voor het podium stonden enkele rijen met stoelen in het gras, daaromheen stonden ook nog enkele mensen te kijken. Op het pudium gaf de lokale buikdansclub acte de presence. Het spits werd afgebeten door een jongedame die op Oer Hollandse wijze bewoog op de klanken van Shakira. Haar Hollandse heupjes wiegden enigszins heen en weer, terwijl haar navel de ruim aanwezige zonnestralen opving. Onzeker keken haar ogen het publiek in, op zoek naar bekenden uit het dorp. Die onzekerheid was nergens voor nodig, ze had toch maar het lef er te staan. Verdiend applaus kreeg ze aan het einde van haar optreden. Vermakelijk was het zeker, Hollands glorie in een omgeving waar zo weinig hetzelfde blijft.

Limburg an der Lahn

Limburg - 28 augustus 2014 - Vanuit Nederland zijn er een beperkt aantal snelwegen naar het zonnige zuiden van Europa. In Frankrijk is er de overbekende route du soleil, met mooi uitgevlakte snelwegen. In Duitsland is er de A3, wat aanziet als geasfalteerde bergen. De meest steile bergen liggen bij Limburg an der Lahn, een mooie plaats om die snelweg eens te verlaten.

Limburg an der Lahn is gelegen op een kruispunt van wegen, de wegen Koln - Frankfurt en Hessen - Koblenz. Op dit knooppunt, bij een oversteek van de rivier de Lahn, is al in de negende eeuw een stad tot ontwikkeling gekomen. Vanaf de dertiende eeuw is de stad gegroeid. Een deel van de bebouwing uit de dertiende eeuw staat er nog steeds, in de zogenaamde Altstad. Het is een charmant samenspel van smalle straatjes met vakwerkhuisjes. Toch is het allerminst een openluchtmuseum. In de vakwerkhuisjes barst het van de bedrijvigheid, er zijn talloze winkeltjes, barretjes en restaurants gevestigd. Het leuke is dat het vooral aparte winkeltjes zijn, met bijzondere regionale produkten en andere aparte snuisterijen. Bij de restaurants valt op dat het vrijwel allemaal pizzerias zijn. Ik weet niet of Limburg een stedenband met een Italiaanse stad heeft, maar op culinair gebied is de uitwisseling in ieder geval tot stand gekomen.

Aan de rand van de Altstad, op een hoog punt langs de Lahn, ligt de Domkerk van Limburg. Vanuit de gehele omgeving is deze goed te zien. Opvallend is de kleurige buitenzijde, welke het tijdens de restauratie tussen 1968 en 1972 gekregen heeft. Hierbij is men uitgegaan van de kleur van gevonden resten van de dertiende eeuwse bepleistering. Zelf vond ik de binnenzijde ook zeer indrukwekkend, met name een aantal muurschilderingen waren het bekijken waard. Na dit gedaan te hebben, vond ik het tijd voor een terras bij een een mooi vakwerkhuisje in de Altstad. Ik koos voor een kop thee. Wat ik kreeg, was een glas thee zonder oor. Dat is uiteraard veel te heet om beet te pakken, gelukkig was er een rietje beschikbaar. De thee smaakte er niet minder om, het uitzicht op de historische straatjes werd er ook niet minder om. Voor de zekerheid heb ik voor het avondeten wel een ander terras uitgekozen. Daar kon ik mijn tagiatelli gewoon met bestek eten, dat Italiaanse gerecht smaakte ook uitstekend met uitzicht op de schitterende Duitse vakwerkhuisjes.

Nurnberg

Nurnberg - 27 augustus 2014 - Van het Tsjechische Frymburk naar Nederland rijden kan in een dag. Ik heb besloten het anders te doen, met een tweetal tussenstops in Duitsland. De eerste tussenstop is in Nurnberg.

Nurnberg is een middeleeuwse stad, maar het meest aansprekend is de gescheidenis rondom de tweede wereldoorlog. De stad heeft in die tijd een vrij tegenstrijdige rol gespeeld. In 1927, 1929 en van 1933 tot en met 1938 werden in deze stad de partijdagen van Hitlers NSDAP gehouden. De keuze voor Nurnberg kwam voort uit de plaats die de stad in het middeleeuwse Duitse Keizerrijk had ingenomen als verzamelplaats voor Rijksdagen. De bevolking van de stad was er indertijd niet gelukkig mee. Het was in die tijd een liberale stad met een progressief stadsbestuur. Later werden ook de rassenwetten, waarbij o.a. Joodse burgers rechteloos werden gemaakt, afgekondigd in Nurnberg. Deze wetten worden daarom ook wel de rassenwetten van Nurnberg genoemd. Het meest bekend is echter het Nurnberg-tribunaal. Dit vond plaats in de jaren na de oorlog, de leiders van Nazi-Duitsland werden er veroordeeld voor hun oorlogsmisdaden.

In het laatste jaar van de oorlog heeft de stad het flink te verduren gehad. Er zijn diverse luchtaanvallen uitgevoerd op de stad en voor de bevrijding heeft er nog een vier dagen durend grondoffensief plaats gevonden. Na de oorlog is de middeleeuwse binnenstad geheel gerenoveerd. Dat is met succes, het is nog steeds een schittende ommuurde binnenstad met prachtige kerken en vele schitterende andere gebouwen. Aan de noordzijde van de stad stijgt de Keizersburcht boven de stad uit. In de middeleeuwen resideerden er Romeinse keizers, tegenwoordig is het een toeristische attractie met fenominaal uitzicht over de stad. Ook ik heb daar vandaag van het uitzicht genoten, na eerst de winkelstraten doorgeslenterd te zijn. Ondanks dat het een gewone woensdagmiddag was, was het een gezellige drukte in de stad. Dat kon ik niet zeggen van de entree die ik genomen had, een tunneltje vanaf het centraal station naar de binnenstad. Junks lagen languit op de trappen, naalden in hun lichamen stekend. Toch shockeerde het me niet, de junks waren te ver heen om nog medelijden op te wekken. Even daarvoor zat ik met een meisje van rond de zestien op de S-bahn te wachten. Onschuldig zat ze op een bankje in de zon, tot ze haar baal shag pakte. Even later stak ze er een op. Dit maakte op mij het meeste indruk, dit was te tegenstrijdig om te bevatten.

Zwemmen in Tsjechie

Frymburk - 26 augustus 2014 - Vandaag stond het stadje Prachatice op mijn programma, maar slecht weer op dat van weeronline. Dat was reden om eerst het aangeprezen lokale wellnesscomplex te bezoeken, wat een bijzonder bezoek aan een zwembad werd.

Prachatice is een middeleeuws stadje in de voorlopers van het Sumavagebergte. Bijzonder zijn de vele muurtekeningen in het historische centrum van de stad. Deze zijn een restant van de grote rijkdom die de stad in de middeleeuwen kende. In die tijd lag het aan de handelsroute tussen Beieren en Tsjechie, wat veel handelsverkeer opleverde. Een deel van de tekeningen geeft een beeld van dat verkeer, een ander deel geeft taferelen uit het oude testament weer. Heel begrijpelijk zijn al deze beelden niet voor een willekeurige toerist zoals ik, maar mooi zijn ze wel. Ik heb ze vanmiddag in de stralende zon bekeken, tussendoor genietend van een heerlijke Tsjechische goulash met semmelknodel.

Voorspeld was de zonneschijn niet, voor mij reden vanmorgen het lokale wellnesscomplex van Frymburk op te zoeken. Bij binnenkomst bleek het saunalandschap pas om zes uur 's avonds op te gaan, maar het aqualandschap was open. Ik besloot aan te sluiten in de rij, waar weinig tot niets mee gebeurde. Navraag leerde dat de kluissleutels op waren. Saillant detail was dat op mijn vraag in het Duits een papier in het Tsjechisch omhoog gehouden werd. Na mijn verbaasde blik zei de cassiere alleen Engels te verstaan, waarna een en ander duidelijk werd. Zo een tien minuten later kon ik dan toch afrekenen, waarbij ik verzocht werd mijn naam op een lijst te schrijven. Vervolgens werd tweehonderd kroon gevraagd, wat mij geen onredelijke toegangsprijs leek. Ik vroeg of ik kon pinnen, dat kon niet voor tweehonderd euro. Daarop gaf ik duizend euro, dat vond de cassiere ook goed. Geld terug had ze niet, wat ik uiteraard een minder goed idee vond. In redelijk Duits legde ze vervolgens uit dat het borg betrof. Waarvoor was me niet duidelijk, maar in datzelfde redelijke Duits zei ze daarna dat ik de entreeprijs wel kon pinnen. Achter me waren ze wellicht verbaasd dat zij Duits en ik Engels praatte, maar ik wilde uiteraard voorkomen dat ik weer niet verstaan werd. Na het pinnen kreeg ik de kluissleutels. Het aqualandschap bleek niet veel meer dan een gewoon zwembad. In het bubbelbad was het echter warm mensen kijken en zag ik het na een uur weer droog worden. Dat was tijd het bad weer te verlaten, tot mijn verbazing ging het inwisselen van de kluissleutel voor de borg zonder problemen. Er kon daarna weer een andere bezoeker naar binnen, de rij voor het niet eens zo heel drukke zwembad was nog niet weg.

Frymburk

Frymburk - 24 augustus 2014 - Deze week van mijn vakantie verblijf ik op camping Frymburk in Frymburk. Het is een levendige camping in een leuke toeristische plaats.

Camping Frymburk ligt direct aan het Lipnomeer, iets minder dan een kilometer van het dorp Frymburk. Het is een terrassencamping, waardoor vrijwel iedere kampeerder mooi zicht op het water heeft. Op de camping bevinden zich diverse voorzieningen, o.a. animatie voor kinderen en een restaurant met Tsjechische keuken. De eigenaar is Nederlands. Dat maakt het af en toe onvoorspelbaar welke taal iemand spreekt. Enkele personeelsleden spreken Nederlands, de meeste Duits. Tsjechisch zit waarschijnlijk in het vocabulaire van iedere medewerker, maar daar kan ik zelf niet zoveel mee. Een deel van de gasten wel, het publiek bestaat uit Tjechen, Duitsers, Nederlanders en een enkele Belg.

Het dorp Frymburk is een van de weinige authentieke dorpen langs het Lipnomeer. Het telt een kleine veertienhonderd inwoners, maar in de zomer zal er een veelvoud aan toeristen overnachten. Naast twee campings, zijn er ook nog diverse hotels en pensions. Markant in het dorp is de Sint Bartolomauskerk, met een van ver herkenbare witte toren welke stamt uit de dertiende eeuw. Het centrum bestaat uit een langgerekt plein, met in het midden een groenstrook met bankjes, wandelpaden en een fontein. Aan het plein zitten diverse hotels, restaurants, toeristenwinkeltjes, een Spar en een Coop. In de zomer zijn de meeste winkels zeven dagen per week open. Langs de rand van de groenstrook kan geparkeerd worden. Aan het begin staat een bord dat dit tien kronen per uur kost, omgerekend veertig cent. De eerste keer dat ik er parkeerde, zag ik echter geen parkeerautomaat. Later werd ik opgezocht door een jongedame die wenste af te rekenen. Ze gaf er een keurig handgeschreven kaartje voor terug. Wanneer er wel en niet betaald moet worden, is daarmee geheel onduidelijk. Charmant is het echter wel. Ondanks dat ze om geld komt vragen, is zo een jongedame toch vele malen vriendelijker dan een nietszeggende parkeerautomaat.

Ceske Budejovice

Frymburk - 23 augustus 2014 - Een van de grootste en ouste steden van Zuid Tsjechie is Ceske Budejovice. Vandaag heb ik deze stad bezocht.

Ceske Budejovice stamt uit 1265. Lang is het een Duitstalige enclave geweest in een Tsjechische omgeving. Tot 1890 waren de Duitstaligen in de meerderheid. Pas met de oprichting van Tjechoslowakije in 1919 verloren de Duitstaligen hun zeggenschap over de stad. Lang zou dat niet duren, in 1939 was het een van de eerste steden die weer bij Duitsland werd ingelijfd. Met het einde van de tweede wereldoorlog in 1945 waren de Tjechen de Duitsers goed zat. De Duitstaligen werd het staatsburgerschap ontnomen en de bezittingen werden onteigend. De meesten zijn naar Oostenrijk en Beieren vertrokken, wat enkele jaren later geen verkeerde bestemming bleek. Noemenswaardig in de geschiedenis van Ceske Budejovice is nog dat de eerste spoorlijn op het Europese vasteland er is aangelegd. Dit was tussen 1824 en 1832, een verbindig met het Oostenrijkse Linz. Dit leverde o.a. ontwikkeling van industrie op, zoals de befaamde bierbrouwerij Budweiser.

Budweiser werd vandaag ook volop gedronken in het oude centrum. Middelpunt van het centrum is een gigantisch vierkant plein, Namesti Premsyla Otakar II. Aan het plein zit o.a. het schitterende oude stadhuis, maar eigenlijk zijn vrijwel alle gebouwen het bekijken waard. Beetje jammer is dat rondom het plein auto's geparkeerd staan. Het verstoort het mooie historische beeld. Een van de parkeersters dacht er vanmiddag waarschijnlijk ook zo over. Ze mocht bellen om een wielklem te laten verwijderen, waarbij het mij overigens niet helemaal duidelijk was waaraan ze die verdient had. Ik zag het gebeuren vanaf een van de vele terassen aan het plein. Het betrof een klein barretje met terras voor een restaurant, een constructie die vaker voorkomt in Tsjechie. Ik genoot er van een kopje koffie, terwijl enkele tafels verder een groep mannen van Budweiser bestelde. Het werd geserveerd door twee flink opgemaakte Tsjechische jongedames, een strak en een minder subtiel gekleed. Ze spraken beter Engels dan Duits, i.t.t. serveersters in andere plaatsen. Of dat door de geschiedenis komt, weet ik niet. Wel weet ik dat ik zo een twee uur later weer langs liep, op weg terug naar mijn auto. De groep mannen zat er nog steeds, waarbij ik uiteraard ook niet weet of de Budweiser daar de reden voor was.

Lipnomeer

Frymburk - 22 augustus 2014 - Frymburk is gelegen aan het Lipnomeer. Het is een mooie plaats voor watersport, maar ook heerlijk om er langs te wandelen.

Het Lipnomeer is aangelegd tussen 1951 en 1960. Het is een stuwmeer wat gebruikt wordt voor opwekking van stroom, maar dat is niet de reden dat het meer is aangelegd. Dat was het grote aantal overstromingen in de omgeving, wat voorkomen wordt door het water te bufferen in het stuwmeer. Na de aanleg is het al snel een toeristische bestemming geworden. Aanvankelijk was het vooral in trek bij toeristen uit Oosteuropese landen achter het ijzeren gordijn. Na de revoluties is het in de jaren '90 ook populair geworden bij toeristen uit Nederland, Duitsland en Oostenrijk. De meest bekende plaats langs het meer is Lipno nad Vltavou, niet in de laatste plaats door het daar gelegen Landal park Marina Lipno. Het is de enige plaats langs het meer dat ontstaan is na aanleg van het stuwmeer. Wonen doen er weinig mensen, toeristen verblijven er des te meer. 's Winters kan er geskied worden, 's zomers biedt het meer vermaak.

Vandaag vond ik het een mooie dag om langs het meer te wandelen, van Frymburk naar Lipno nad Vltavou, vervolgens via de stuw naar Predni Viton. Even voorbij dat dorp heb ik de pont terug genomen naar Frymburk. In totaal was het wandeling van 24 kilometer, voornamelijk over geasfalteerd fietspad langs het meer. Dat maakt het ideaal voor fietsers en skaters, die dan ook massaal aanwezig waren. Rond half vier was ik bij de pont, die voer net weg. Om vier uur zag ik de boot weer vertrekken uit Frymburk, vijf minuten later kon ik opstappen. Dat gold niet voor iedereen die stond te wachten. De boot stroomde vol met fietsers en nog enkele wandelaars. De vijf wachtende auto's konden blijven staan, wachtend op de volgende keer dat de boot zou komen. Ik was vijf minuten later in Frymburk. Terwijl talloze fietsers de boot nog verlieten, liep ik het laatste stukje richting camping. Even later zat ik weer voor mijn tent, rustig genietend van het uitzicht op het meer waar ik even daarvoor nog in de drukte overheen voer.

Cesky Krumlov

Frymburk - 21 augustus 2014 - Vlakbij Frymburk ligt het historische stadje Cesky Krumlov. Het wordt het mooiste stadje van Tsjechie genoemd. Volgens mij is dat terecht, hoewel het wel heel erg toeristisch is.

Cesky Krumlov vind haar oorsprong in de dertiende eeuw, met de bouw van het Krumlov kasteel. In de eeuwen daarna is de stad gegroeid tot wat het nu is, een schitterend samenspel van gotische, Renaissance en Barokelementen. Dit alles is schitterend gelegen in een oksel van de rivier de Vltada. Tijdens de communistische tijd was er weinig aandacht voor historie in Tsjechie en is het stadje in verval geraakt. Na de fluwelen revolutie in 1989 is de restauratie voortvarend aangepakt, sindsdien is het misschien wel mooier dan het ooit geweest is. In 1992 heeft het een vermelding gekregen op de Unesco werelderfgoedlijst, een garantie voor komst van toeristen. Het is dan ook een grote toeristische attractie geworden. Om de binnenstad heen liggen grote parkeerplaatsen. In de stad zelf staat alles in het teken van toerisme. Restaurants, terassen, souvenirwinkels, een museum, een markt met oude ambachten: alles wat de toerist wenst, is aanwezig. De grootste attractie wordt echter gevormd door toeristen zelf, in het bijzonder de kanoers onder hen. Niet overal is het eenvoudig om het droog te houden, wat schitterend spektakel oplevert vanaf de bruggen en terrassen aan het water.

Eten en drinken kan ook volop in Cesky Krumlov, waarbij met name de Tsjechische keuken op het menu staat. Deze bestaat uit veel vlees, in mindere mate ook wel vis. Het wordt geserveerd met pasta, aardappelgerechten of semmelknodel. Dat laatste is typisch Tsjechisch, een zacht soort witbrood zonder korst. Groente ontbreekt vrijwel geheel bij de warme maaltijd. De gewoonten in restaurants zijn anders dan in Nederland. Zo liep ik vandaag in Frymburk langs een terras waar een ober met sigaret in de mond de bestelling opnam. Gebruikelijk is het niet, maar heel vreemd ook niet. Het meest afwijkend is de gewoonte geen leeg bord te laten staan, dat is onbeleefd. Op het moment dat een bord leeg is, haalt de bediening het onmiddelijk weg. Hiermee wordt zeker niet gewacht tot de tafelgenoten het bord ook leeg hebben. In Cesky Krumlov was het ondanks de Tsjechische keuken, te toeristisch voor dit soort taferelen. Mijn lunch bestond uit Goelash met semmelknodel, geserveerd door een snelle doch vriendelijke serveerster. De borden bleven keurig staan tot deze allemaal leeg waren, exact zoals de toeristen verwachten. Daarmee was het stadje nog steeds heel mooi, maar helaas iets minder Tsjechisch dan alle andere steden van Tsjechie.

Passau

Frymburk - 20 augustus 2014 - Vandaag ben ik Duitse, Oostenrijkse en Tsjechische bergwegen over geslingerd op weg naar Frymburk aan het Lipnomeer. Mijn dagen in Passau zaten erop.

Hoewel Passau in het Beierse binnenland ligt, is het een stad waar water bepalend is voor het stadsbeeld. Het wordt ook wel de drierivierenstad genoemd, omdat de Inn, de Ilz en de Donau er samen komen en verder stromen onder de naam Donau. Dat is omdat de Donau de langste van de drie rivieren is. De Inn is het breedste, de Ilz vergeleken met de andere twee maar een smal riviertje. Deze valt ook niet heel erg op in de stad, het historische centrum van de stad bevindt zich tussen de Inn en de Donau. Meest opvallende gebouw is de Dom van Passau, die overal bovenuit steekt. Lopend in de stad, valt vooral de kleurrijke, barokke bouwstijl op. In de kleurrijke oude gebouwen zijn veel winkels, cafes, restaurants en heel veel ijssalons gevestigd, wat het sfeervol maakt om te verblijven. Andere sfeervolle plekken zijn het park op de punt waar de Donau en de Inn samen komen en de oever van de Donau, waar veel cruiseschepen aangemeerd liggen.

Van oudsher is Passau een bisschopsstad, wat nog te merken is aan de aanwezigheid van de Dom. Bepalend is het niet meer, sinds 1978 is het ook een universiteitsstad. Er studeren inmiddeld 8000 studenten, uiteraard goed voor het uitgaansleven en de levendigheid van de stad. Zo in de zomer is het echter vooral een toeristenstad. Er waren de afgelopen dagen veel bezoekers van cruiseschepen, daarnaast veel fietsers die langs de Donau trekken. Op de terassen leverde het een aangenaam gemengd publiek op. De eerste avond besloot ik te gaan eten op het terras van hotel Paulusbogen. Het eten zag er goed uit, verder was het geen aanrader. Vooral de ober die bleef zitten bellen op het terras maakte indruk tijdens het wachten. Later die avond ben ik beland bij ijscafe Fontanella, gelegen aan een winkelstraat aan het begin van het centrum. Hier maakte de bediening indruk met vriendelijkheid. "Ich komme sofort", leek de lijfspreuk van de serveerster. Het prettige was dat ze dat dan ook deed, over het algemeen met erg smakelijke koffie. Ik ben er diverse keren terug gekomen. Mocht je ook eens in Passau komen, kan ik dat terras zeker aanraden.

Van Plasmolen naar Passau

Passau - 18 augustus 2014 - Zondagmorgen kwart over acht startte ik de auto in Plasmolen, rond kwart voor vijf was ik in Passau. Tussendoor had ik veel snelweg, nog meer wegwerkzaamheden, heel veel Duitsers en een enkele Belg gezien.

Rijkswaterstaat in Nederland heeft sinds kort het plan opgevat om 's zomers aan de weg te werken, zodat de drukte in de wintermaanden minder last heeft van opstoppingen. De Duitse zusterorganisatie heeft deze gewoonte al jaren, met de onhebbelijke gewoonte om vooral de belangrijke toeristenroutes in de zomer open te leggen. Afgelopen zondag was dat niet veel anders. Bij Koln draaide ik de A3 op, de belangrijkste snelweg van noord naar zuid. Daar begonnen ook de werkzaamheden met vertragingen, opstoppingen en enkele files tot gevolg. Bij Nurnberg volgde ik de A3 richting Passau, terwijl de meeste vakantiegangers daar afslaan richting Munchen. Vanaf die afslag ben ik nog maar enkele werkzaamheden tegen gekomen. Ondanks dat, was ik nog redelijk op tijd in Passau. Vrachtverkeer mag op zondag in Duitsland de parkeerplaatsen vullen, niet de snelwegen. Dat maakt het doorrijden met personenauto's beter mogelijk dan op andere dagen, zeker op de vele stukken tweebaans autobaan.

Een ander voordeel van de Duitse autobaan is de aanwezigheid van goede parkeerplaatsen en restaurants langs de weg. De eerste parkeerplaats waar ik stopte, was ook door enkele van onze zuiderburen gevonden. "U komt uit Nederland?", werd me met Vlaams accent gevraagd nadat ik uitstapte. Dat kon ik bevestigend beantwoorden, waarna me de weg naar Fantasialand gevraagd werd. Daar kon ik geen antwoord op geven, wel kon ik natuurlijk even meekijken op de routebeschrijving. Deze bleek omgekeerd, van Fantasialand naar Belgie. De snelweg waar we stonden, kwam op die beschrijving niet voor. Ik heb ze geadviseerd oom te draaien, ook dat werd niet begrepen. Na een Duits kopje koffie heb ik mijn weg weer vervolgd, zonder te weten of onze zuiderburen ook nog een weg gevonden hebben.

Komkommer- en kweltijd

IJsselstein - 4 augustus 2014 - Gewoonlijk is het begin augustus komkommertijd, waarbij het goede nieuws is dat er geen nieuws is. Ondanks dat Nederland massaal op vakantie is, is het slechte nieuws dat er nog steeds nieuws is.

In Nederland wisselen hitte en extreme buien elkaar af. Na een schitterend voorjaar, laat ook de zomer zich van zijn warmste kant zien. Het nadeel is dat dit ook regen- en onweersbuien oplevert waarbij het ene na het andere weerrecord sneuvelt. In Oekraine en de Gaza-strook zijn er misschien ook weerrecords die sneuvelen, maar daar zal niemand zich druk om maken. Talloze slachtoffers vallen in deze oorlogsgebieden en vullen dag in dag uit de krantenpagina's. Behalve dat de oorlog in Oekraine veel Nederlandse slachtoffers geéist heeft, levert de oorlog in de Gazastrook ook de nodige discussie op. Mensen lijken voor of tegen Israél of Palestijnen, zonder enige nuance richting de partij die ze aanhangen. Protestacties over en weer roepen dusdanig verhitte discussies op dat de hoge zomertemperaturen er bij in het niet vallen. "Religie is opium voor het volk", zei Karl Marx ooit. In de discussies rondom het heilige land lijkt de verdovende werking van opium in ieder geval niet van toepassing, de verslavende werking des te meer.

In al deze hitte, komen komkommers misschien nog wel meer van pas dan in de traditionele komkommertijd. Eén van de mogelijkheden met komkommers is een komkommercocktail. Deze maak je in een longdrinkglas met ijs en hierin schenk je Benedictine en citroensap. Snijd vervolgens een reep komkommer met schil af en zet deze in het glas. Vul het vervolgens het geheel aan met Champagne en roer stevig. Het effect is een heerlijk verfrissende cocktail, geschikt voor zwoele zomeravonden. De krantenpagina's opzij, televisie uit, dan moet het ook in deze zomer lukken om te genieten van heerlijke komkommers. En mocht het met de cocktail niet lukken, is de komkommer ook rauw een aanrader.

Nationale rouw

IJsselstein - 23 juli 2014 - Afgelopen donderdag liep ik op de Nijmeegse vierdaagsefeesten. Er waren opeens wel heel veel mensen die het nieuws op hun telefoon bekenen. Een verkeersvliegtuig met Nederlanders was neergeschoten boven Oekraine. Hoe je daarmee omgaat, is voor iedereen anders.

In de politiek oogst minister Frans Timmermans enkel lof. De man blijkt opeens overal ter wereld te zijn. In Kiev onderhandelt hij, in New York verwoordt hij het gevoel van Nederland, we zien hem in Brussel, vandaag stond hij in Eindhoven. Tussendoor is hij vrijwel continue actief op het wereldwijde web. Los van politieke voorkeur, deze man verdient waardering. Geen ander had betere keuzes gemaakt, zo een toespraak in de VN Veiligheidsraad maakt wereldwijd indruk. Gelukkig reageren ook andere politici beheerst, op een enkele geblondeerde roeptwitteraar na is niemand voor effectbejag gegaan. Alleen hieraan is te danken dat deze bijna onmenselijke vergissing niet geéscaleerd is. Politici in Israel en de Gazastrook zouden er veel van kunnen leren.

Gisterenavond was bedacht om vandaag een dag van Nationale Rouw aan te kondigen. Dat was een late aankondiging, maar met terugkeer van de overledenen zeker het goede moment. Radio- en televisieprogramma's zijn aangepast, om 16.00 uur stond een minuut stilte op het programma. Zelf zat ik alleen op kantoor, hoorde The Last Post op de radio en bedacht dat het tijd was. Even later was het stil, ik vroeg me af hoe dat op andere kantoren was. Eerder deze week waren er al andere inititieven. In Nijmegen was de intocht van de Vierdaagse versoberd, spelende muziekkorpsen ontbraken op de Via Gladiola. Mij ontging de waarde daarvan. Een vierdaagse uitlopen is een prestatie, die gewaardeerd mag worden. Muziek hoort daarbij, doet ook niets af aan de ernst van de ramp. Ongetwijfeld goedbedoeld, was het niet meer dan een geforceerd gebaar wat weinig troost geboden zal hebben. "Alweer een winnaar", klonk op dat moment ook nog op de Tilburgse kermis. Daar was het vanmiddag ook stil, even in gedachten bij de mensen die zeker niet hadden verwacht vandaag in Eindhoven te landen.

Massahysterie

Plasmolen - 13 juli 2014 - De zomer is los gebarsten, het lijkt een zomer vol massahysterie. Soms slaat het nergens op, maar het kan ook erg leuk zijn.

In Amersfoort was pedo Sytze van der V. ontdekt, wat meer reactie ontlokte dan de komst van Volkert van der G. in het verderop gelegen Apeldoorn. Bij moordenaars willen mensen nog begrijpen dat die eens terug komen in de samenleving, bij pedo's blijft dat ingewikkeld. Hoe begrijpelijk het ook is dat niemand een zedendelinquent in de achtertuin wil, ook deze mensen zullen toch ergens moeten wonen. Als iets niet helpt aan een goede terugkeer, is het massaal in die tuin gaan demonstreren. Veel meer dan hysterisch lijkt het dan ook niet. Dat geldt ook voor oranjegekte, hoewel die gelukkig vele malen onschuldiger is: "Ik houd niet van voetbal, maar dit vind ik wel leuk. Het saamhorigheidsgevoel he?" Samen juichen en schelden zal dat oproepen, over twee jaar mag het weer ervaren worden. In tussentijd kunnen de echte sportliefhebbers in rust genieten, de liefhebbers van het saamhorigheidsgevoel misschien ergens een fijne volksopstand meepikken.

Gelukkig is er ook nog leuke massahysterie, zoals gisteren in het Feestpaleis van de Vierdaagsefeesten. Het Feestpaleis is een tent aan de westzijde van de Waalkade, het gewoonlijk rustige deel nabij de spoorbrug. De opwarming was in handen van The Originals, een bandje dat nummers op verzoek speelt. De hysterie kwam om negen uur. Mental Theo betradt het podium en had binnen vijf minuten de tent op z'n kop. Dertigers en veertigers gingen uit hun dak op nineties-herinneringen, terwijl tieners en twintigers hun toekomstige jeugdherinneringen aan het ervaren waren. Samen was het een grote feestende massa. Ik stond aan de zijkant van de tent. Stilstaan lukte ook mij niet, het voordeel van de zijkant was dat het daar geen bier regende. Naast me stond een klein gezin. Pa ging volledig los, hij was het hakken, raven en alles wat daarbij hoort niet verleerd. Moeders was een van de weinigen die stilstond, hoewel de eveneens stilstaande glimlach wel wat had. Volledig in de war was zoonlief, het jochie zijn ogen vielen er bijna uit. Zo had hij zijn vader nog nooit gezien, dat was duidelijk. Nog een jaar of tien, dan zal hij de massahysterie wel gaan begrijpen.

I Amsterdam

IJsselstein - 29 juni 2014 - Voor het concert van The Scene had ik een hotel geboekt nabij Paradiso. Met het verplaatsen van het concert, besloot ik mijn hotelboeking te verplaatsen naar afgelopen donderdagavond. Ik was er toerist in eigen land, een bijzondere ervaring.

De vrijdagmorgen heb ik gebruikt voor een bezoek aan de Hermitage. De Herimitage in Amsterdam is gelegen aan de Amstel, in het gebouw De Amstelhof. Van 1681 tot 2007 heeft het dienstgedaan als verzorgingshuis voor ouderen. De oorspronkelijke keuken is bewaard gebleven en nu één van de te bezichtigen ruimtes. Verder is het sinds 2009 een dependance van de in Sint Petersburg gevestigde Hermitage. Er is een vaste tentoonstelling met o.a. aandacht voor de band tussen het Nederlands koningshuis en de voormalige Russische koninklijke familie. De neven en nichten vonden elkaar erg leuk, was mijn conclusie. Daarnaast is er altijd een wisselende tentoonstelling, deze keer over de zijderoute. Deze liep van het verre oosten naar het nabije oosten, over land van China naar het Middellandse zeegebied. In de tijd dat scheepvervoer nog beperkt was, was het de handelsroute tussen oost en west. Slechts weinig handelsreizigers namen de hele route, maar over de gehele route was wel handel. Zo kwamen goederen, waaronder veel zijde, van oost naar west en vice versa. Met de reizigers en de goederen, kwam ook culturele uitwisseling tot stand. De tentoonstelling gaf aandacht aan beide, waarbij ik de culturele aspecten het meest interessant vond.

Culturele uitwisseling was er ook in de stad. De donderdagavond heb ik eerst gegeten bij het Leidseplein, vervolgens de stad doorgeslenterd tot het gebied rondom de Dam. De late avond was goed voor een terras op het Max Euweplein. Terwijl een Chileen daar op de overbekende pamfluit speelde, passeerden Amsterdammers en toeristen het plein. Tot laat op de avond was het goed toeven op het terras, waar bitterballen als 'small croquettes with beef' op de menukaart stonden. Ondanks mijn Hollandse uiterlijk, ben ik in de gehele stad geen enkele keer in het Nederlands aangesproken. Zo ongeveer ale talen van de wereld hoorde ik om me heen, met Engels als voertaal in winkels en horeca. Ook het personeel leek het Nederlands maar zelden machtig, schijnbaar is Amsterdam een mooie stad voor internationale werkervaring. Ik voelde me er helemaal toerist, ook een mooie ervaring in eigen land.

The latest Scene

IJsselstein - 18 juni 2014 - "Het is de eerste en ook de laatste keer dat we in de Heineken Music Hall spelen en dat is ergens best jammer." The Lau zei dit gisterenavond tijdens het laatste concert van The Scene in Nederland, treffender had het niet verwoord kunnen worden.

The Lau heeft The Scene opgericht in 1979, waarna de band wisselende samenstellingen had. Eind jaren '80 is de huidige samenstelling ontstaan, rond opname van het album 'Rij, rij, rij', geproduceerd door Rick de Leeuw van de Trockener Kecks. De grote Top 40 hits zijn op een hand te tellen, maar het aantal klassiekers is er niet minder om. Nummers als 'Blauw', 'Open' en natuurlijk 'Iedereen is van de wereld' zijn wereldberoemd in Nederland en Vlaanderen. Het grote succes heeft de band in het clubcircuit. Er zijn maar weinig popzalen, feesttenten en festivals waar het geen feest is geworden met The Scene. In 2003 dacht de band wel klaar te zijn, tot in 2006 de bandleden op diverse festivals weer wat samenspeelden met The Lau. Het enthousiasme was terug, het klonk beter dan ooit. Een nieuw album werd opgenomen, de zalen en festivals raakten weer uitverkocht. In augustus 2013 werd bekend dat The Lau keelkanker had, waarvan hij genezen leek. April 2014 bleek dat er onbehandelbare uitzaaiéngen in de longen zijn. De band besloot nog twee afscheidsconcerten te doen, één in Brussel en één in Paradiso in Amsterdam. Binnen een half uur was Paradiso uitverkocht, waarop besloten werd het concert te verplaatsen naar de Heineken Music Hall. Ook deze zaal was snel uitverkocht.

Diverse keren heb ook ik The Scene meegemaakt tijdens concerten. Mijn meest bijzondere herinnering is een optreden van The Lau op het Museumplein in Amsterdam, tijdens de Uitmarkt. De regen kwam met bakken uit de lucht, veel optredens werden afgezegd. Zo niet The Lau, hij speelde. In de stromende regen werden we als toeschouwers kletsnat. Het was bijzaak, we waren getuigen van een weergaloos optreden. Weergaloos was het gisteren ook. IJzersterk werd begonnen met een nieuw nummer over een droom, een droom dat de dood weggejaagd kon worden. Vervolgens was het een aaneenschakeling van kassiekers en enkele minder bekende nummers. 'Blauw' werd gespeeld met Paskal Jakobsen van Blof, muisstil werd het bij 'Onder aan de dijk' met Jacqueline Govaert, Lange Frans kwam voorbij om hun gezamenlijke hit 'Zing voor me' nog eenmaal live te vertolken. Het was tijdens dat nummer dat The Lau het even moeilijk kreeg, verder was het een optreden als vanouds. Het betoverende 'Rivier' was volgens The Lau dinsdagavond nog niet eens mooi genoeg. Na enkele maten stopte hij, riep iets over een verkeerd volume en begon opnieuw, maar dan de eerste zinnen a capella. Het was tekenend voor zijn instelling, alleen het beste was goed genoeg. 'Iedereen is van de wereld' werd tien minuten lang een bijzondere belevenis, met alle gasten op het podium. De toegift was groots, doch klein gespeeld door enkel de bandleden van The Scene zelf, 'Rigoreus'. Dat was het, rigoureus en ondoordacht, rigoureus door dik en dun, rigoureus maar altijd uit het hart.

Kassa

IJsselstein - 10 juni 2014 - De huismerken in de supermarkt zijn de afgelopen acht maanden tijd flink in prijs gedaald. Dat blijkt uit onderzoek van Kassa. Misschien heeft het te maken met de veranderende concurrentie. Ondanks dat, is er aan het boodschappen doen nog maar weinig veranderd.

De gekochte producten zijn bij Albert Heijn het duurst en bij Aldi het goedkoopst. Dat is niet anders dan acht maanden terug, wel is het verschil tussen Albert Heijn en Aldi minder geworden. Opvallend is dat er nog een redelijk verschil is tussen C1000 en Jumbo, terwijl die supermarkten gefuseerd zijn tot één onderneming. De C1000 gaat verdwijnen, het wordt allemaal Jumbo. Voor de consument lijkt dat goed nieuws, Jumbo komt als goedkoper uit het onderzoek. Of het kwalitatief ook goed nieuws is, is niet bekend. Duidelijk is wel dat breedte van het assortiment mede bepalend is voor de gemiddelde prijs. Hoe breder het assortiment, hoe hoger de gemiddelde prijs. Dat is tegelijk de valkuil. Uit ander onderzoek blijkt dat boodschappen doen in meerdere supermarkten duurder uitvalt dan alles in één supermarkt halen, ook als die ene supermarkt tot de duurste categorie behoort. Oorzaak daarvan schijnt te zijn dat in iedere supermarkt weer extra impulsaankopen worden gedaan en de kosten daarvan dus evenredig toenemen met het aantal supermarkten wat bezocht wordt.

Afgelopen vrijdag was ik bij de Plus. Een dame voor me in de rij had bedacht die extra impulsinkopen te voorkomen, ze had boodschappen voor haarzelf en voor haar werkgever. Het eerste rekende ze contant af, het tweede op rekening. Jammer was dat ze pas bij aanslaan door de cassiere kon bedenken wat voor wie was. Na de boodschappen op rekening afgerond te hebben, kwam het contant af te rekenen bier voor eigen gebruik aan bod. Daar werd de statiegeldbon bij ingeleverd, te verrekenen op rekening werkgever. Op dat moment begreep de cassiere het echt niet meer. "Kassa drie alstublieft", galmde door de winkel. Publiek voor deze galm was er inmiddels genoeg, in de rij achter deze enige geopende kassa. De cassiere bij de Spar waar ik zaterdag was, had het beter begrepen. De oude heer voor me vond de oranje armbandjes erg mooi, de cassiere legde uit dat deze gratis waren vanaf €25,- boodschappen. "De vorige keer had ik é30,-", probeerde de heer. "Oh, dan kunt u er ook één krijgen. Alstublieft, hier heeft u ook nog dingen die u aan de armband kunt bevestigden." Trots als een pauw verliet de oude heer de supermarkt, snel en vriendelijk werden mijn boodschappen daarna afgerekend.

Wandelen naar tyreps

IJsselstein - 9 juni 2014 - Vandaag was het Tweede Pinksterdag, in het Noord Limburgse Milsbeek de dag van de Pinksterwandeltocht. Deze had ik nog nooit gewandeld, een goede reden om dat vandaag wel eens te doen.

Milsbeek ligt in de gemeente Gennep, net ten zuiden van de lijn Cuijk - Groesbeek. Het telt tegenwoordig ongeveer 2600 inwoners, daarnaast is er een redelijk bedrijventerrein. De eerste verwijzing naar Milsbeek dateert uit 1329 in een rentenregister van Klooster Graefenthal. De abdij van 's-Gravendal in Asperden was eigenaar van supra Milsbeke, een hoeve gelegen aan de Milsbeek, tegenwoordig Kroonbeek genoemd. Daarbij werd Milsbeek ook genoemd in verband met de tol die werd geheven op de overgang van de beek, de zogenoemde Stenen Brug. Vanaf de Gouden Eeuw is Milsbeek een bakermat voor pottenbakkerijen geworden. Daar staat het dorp nog steeds bekend om, er zijn nog steeds meerdere pottenbakkerijen. Eens per jaar is er de keramiekmarkt Keramisto, een internationaal bekende markt van pottenbakkers. Niet alle inwoners zijn echter in de ban van het pottenbakken, het dorp kent ook een redelijk divers verenigingsleven. Eén van die verenigingen is de Wandelsportvereniging Milsbeek, die vandaag de Pinksterwandeltocht organiseerde.

Er waren afstanden van 2,5 tot 42 kilometer, voor iedere wandelaar wat wils dus. Ik had gekozen voor de 20 kilometer. Deze liep van Milsbeek over de Jansberg naar de Mookerhei, om vervolgens met een ommetje achter de Mookerhei langs weer over de Jansberg terug naar Milsbeek te lopen. Het verste deel, achter de Mookerhei, vond ik zelf zeer de moeite waard. De stukken over de Jansberg waren wat te veel van het goede. Eén bospad over de berg nemen is schitterend, maar alle bospaden van de berg over slingeren is wat anders. Liever was ik wat verder richting Groesbeek of Mook gelopen, om bijvoorbeeld ook een plaats te passeren. Nu beperkte de tocht zich tot het natuurgebied er omheen. Net nadat ik terug was in Milsbeek, barstte het voorspelde noodweer los. Terwijl de minder snelle lopers nog onderweg waren, zat ik op het terras bij de lokale bakkerij annex cafetaria. Voor het zonnescherm was de bui wat teveel gevraagd. Gelukkig waren daar tyreps. Terwijl we als mannelijke klanten samen met enkele vrouwelijke medewerksters het scherm omhoog hielden, kon de enig aanwezige mannelijke medewerker de boel vastzetten met de genoemde tyreps. Het voldeed, ik ben benieuwd of dat na de nog komende buien nog steeds zo is.

The winner is

IJsselstein - 27 mei 2014 - And the winner is...The Common Limits. De nummer twee van het Eurovisie Songfestival scoort in heel Europa. Dat geldt niet voor onze europarlementariers, daar gaan we weer vijf jaar niks van horen. Toch is de uitslag van de Europese verkiezingen veelzeggend over ons Nederlanders in Europa.

Nu het Europees Parlement is gekozen, is het ook tijd voor keuze van een nieuwe Europese Commissie. De nieuwe voorzitter wordt door de Europese Raad, waarin alle lidstaten worden vertegenwoordigd, voorgedragen aan het Europees Parlement. Deze stemt vervolgens voor of tegen het aanstellen van de voorgedragen kandidaat. De Raad stelt in onderlinge overeenstemming met de verkozen voorzitter de lijst vast van de overige personen die hij voorstelt tot lid van de Commissie te benoemen. Zij worden gekozen op basis van de voordrachten van de lidstaten. Net als bij het kiezen van de voorzitter, stemt het Europees Parlement vervolgens voor of tegen de benoeming van deze kandidaten. Dit is dus een totaal andere constructie dan bij samenstelling van een regering, die een parlementaire meerderheid moet hebben. Bij de Commissie is dat niet van belang, het gaat enkel en alleen om personen die voorgedragen en gekozen worden. Dat het hiermee meer gaat om landsbelang bij de verdeling van posten dan om Europees belang, lijkt een publiek geheim.

Dat de verkiezingen niet worden gevolgd door een formatie op basis van een parlementaire meerderheid, zal één van de redenen zijn dat mensen niet warm lopen voor Europese verkiezingen. In Nederland was de opkomst 37%, dus bijna tweederde van de kiesgerechtigden heeft zijn stem verloren laten gaan. Toch zegt de uitslag wel wat. Het eerste wat opvalt, is dat het CDA in zetelaantal de grootste partij is geworden. Hoewel de partij lang zo groot niet is dan het in het verleden was, zal dit de partij toch goed doen. Het is waarschijnlijk het bewijs dat de overgebleven aanhang zeer trouw stemt, een pluspunt voor een partij. Overigens was het niet de partij met de meeste stemmen, de laatste zetel van het CDA betreft een restzetel als gevolg van de lijstverbinding met de andere christelijke partijen. De meeste stemmen waren voor D66, wat Nederland uniek maakt in Europa. Samen met de VVD is deze partij onderdeel van Alliantie van Liberalen en Democraten in het Europees parlement. Dit is de derde partij van het parlement, vele malen kleiner dan de partijen van Christen Democraten en Sociaal Democraten. In Nederland hebben D66 en VVD samen een overtreffende meerderheid. Welke partijpolitieke conclusies er ook getrokken gaan worden onder de Haagse kaasstolp, vast staat dat Nederland vele malen liberaler gekozen heeft dan de andere landen in Europa. Ik ben benieuwd welke consequentie dit gaat hebben voor de Nederlandse kandidaat voor de Europese Commissie.

Europese verkiezingen

IJsselstein - 6 mei 2014 - Afgelopen week lagen de stempassen voor de Europese verkiezingen weer in de bus. Nog twee weken, dan mogen we weer naar de stembus.

Gisteren liep ik langs en kraam van ProDemos, het Huis voor democratie en rechtstaat. Bij de kraam werden verkiezingen gepromoot en stemadviezen gegeven. Ik kon bij dertig stellingen aangeven of ik het eens of oneens was. Op basis daarvan kreeg ik een leuk kassabonnetje met het resultaat. Bovenaan bij mij stond de IQ partij, op twee Aandacht en Eenvoud. Van beide partijen had ik nog nooit gehoord. Ik heb dan ook geen idee of het advies klopt. In algemene zin was wel te zien dat alle partijen dichtbij elkaar lagen. Partijen die in het Europees parlement in dezelfde fractie zitten, lagen juist weer vrij ver uit elkaar. Dat laatste is natuurlijk vreemd, gaat in praktijk immers geen verschil maken. Ik vrees dus dat ik zelf een keuze moet maken, niet gebaseerd op het advies van ProDemos.

Bij nationale verkiezingen wil de berichtgeving in de media nog weleens helpen. Bij verkiezingen voor het Europees parlement wordt deze berichtgeving gedomineerd door voor- en tegenstanders van Europa. Dat is echter het laatste waar deze verkiezingen over gaan. Europa bestaat, is een feit. De vraag is niet of we voor of tegen zijn, de vraag is wat we in Europa willen. Wat willen we Europees regelen en wat nationaal? Hoe verdelen we het geld over de zaken die we Europees willen regelen? Wat wordt het buitenlandbeleid, defensiebeleid en immigratiebeleid? Hoe gaan we om met de monetaire unie? Dat zijn de discussies waar ik meningen over wil weten, bij voorkeur van de Europese fracties. Ondertussen schuift op televisie de volgende tegenstander van de Europese Unie aan en mag een voorstander op de opiniepagina in de krant uitleggen wat de Europese Unie allemaal gebracht heeft. Wijzer worden we er niet van, stemmen mag op gevoel. Ik ben benieuwd welk gevoel gaat winnen op 22 mei a.s.

Vrij in Almere

IJsselstein - 5 mei 2014 - Vandaag is het bevrijdingsdag. Een landelijke feestdag is het officieel niet meer, maar dat weerhoudt de mensen op de bevrijdingsfestivals niet om dat er toch van te maken. Ik was vandaag in Almere.

Het bevrijdingsfestival van Almere wordt gehouden in het centrum van Almere Stad, de zogeheten Citymall. Dat is één van de grootste winkelgebieden in Nederland en onderscheidend door de bijzondere architectuur en grote winkels. Het ligt aan het water, waar ook het theater van Almere zich bevindt. Aan die zijde bevinden zich met name grote winkels. Verder van het water af, zijn kleinere winkels en enkele pleinen met uitgaansgelegenheden. Het station en de parkeergelegenheden zijn gelegen aan de rand van het winkelcentrum. Hierdoor zijn verschillende gebieden gecreéerd die aanvullend zijn en mooi in elkaar overlopen. Met mooi weer is het dan ook een fijn gebied om te vertoeven. De zon en de drukte maken het dan gezellig. Bij minder weer heeft de wind vrij spel op de grote open ruimtes. Zeker als het dan wat minder druk wordt, is de sfeer ver te zoeken. Vandaag was het echter zonnig en druk, gezelligheid troef.

Het festival vond plaats op de Esplanade, een plein aan de waterzijde. Het was afgezet met hekken, de toegang werd beveiligd. Artiesten welke optraden, waren o.a. Gers Pardoel, de Partysquad en de 3 J's. De laatsten zouden om kwart over zes beginnen, maar pas rond kwart voor zeven was de techniek zo ver. Op dat moment moest eerst de sponsor nog wat prijzen uitreiken, daarna wilde burgemeester Annemarie Jorritsma nog wat zeggen. Na een half uur wachten op de 3 J's, zat natuurlijk niemand daarop te wachten. Enige uitzondering was zij zelf, ze leek zelfs boegeroep vanaf een plein overheerlijke aandacht te vinden. Gelukkig maakte het optreden van de 3 J's veel goed. Onbekende muziek had deze band een dagje thuis gelaten. Het werd een 'greatest hits show', waarbij de lol net zo hard van het podium af knalde als de muziek. Dat sloeg over op het publiek, die het feestje vrolijk meevierde. Na het optreden liep ik richting auto, onderweg vroeg een enqueterende jongedame me of ik een vragenlijst op mail wilde ontvangen over het festival. Dat heb ik maar goed gevonden. Mocht gevraagd worden of ik het geslaagd vond, zal dat antwoord zeker positief zijn.

Koningsdag

IJsselstein - 28 april 2014 - Afgelopen zaterdag was het voor de eerste keer koningsdag. Het verschil met koninginnedag was niet groot. Ik was in Nijmegen. Met name de treinreis er naartoe was een belevenis.

Nijmegen kent traditioneel een grote vrijmarkt in het Goffertpark. Daar is ongetwijfeld weer de nodige oude troep verhandeld, maar zonder mijn aanwezigheid. Ik verbleef in de binnenstad. Daar was de gewone zaterdagmarkt, de winkels waren open en er stonden diverse podia. In het Hunnerpark was een betaald festival, op de Grote Markt en het Koningsplein stonden gratis te bezoeken podia. Het meest populair waren echter de terassen. Op de Waalkade was het gezellig druk, ook in de rest van de stad waren nog maar weinig terrasstoeltjes onbezet. Ook ik had een van die stoeltjes bezet, kijkend naar uit de kast gehaalde Bavariajurkjes en andere 's zomerse oranjekledij.

De echte drukte ervaarde ik tijdens de weg er naartoe. Ik had bedacht de fiets naar het station in Molenhoek te pakken, om vanaf daar de trein te nemen. Al snel kwam de trein. Snel checkte ik in op het perron, waarna de deuren open gingen. Daarachter ademden wat mensen uit, waarna de deuren weer dicht gingen. Instappen behoorde niet tot de mogelijkheden. Tien minuten later kwam de volgende trein, waarna dit scenario zich herhaalde. Voor mij was dat reden de dichtsbijzijnde bushalte op te zoeken. Bij verlaten van het station checkte ik uit, er werd é1,93 afgeschreven voor niet bewezen diensten. Aangekomen bij de bus, zag ik dat die na elf minuten zou komen. Na twaalf minuten was er geen bus, na twintig minuten nog steeds niet. Ik was net aan het overwegen door te fietsen, toen een bekende zo aardig was een lift aan te bieden. Zo kwam ik toch nog in Nijmegen, blij dat ik deze eerste koningsdag toch niet afhankelijk bleek van Veolia.

Kiezersbedrog?

IJsselstein - 17 april 2014 - De IJsselsteinse D66-wethouder Marijke van Beukering reageert in een blog met de titel éKiezersbedrogé op kritiek op coalitiebesprekingen waarbij winnende lokale partijen buiten de boot vallen. Ook in IJsselstein is dat het geval. De vraag is welk belang hier gediend wordt.

De gemeenteraadsverkiezingen hebben in IJsselstein een redelijke aardverschuiving veroorzaakt. De lokale LDIJ is vervijfvoudigd en de op een na grootste partij geworden. Dit is voornamelijk ten koste gegaan van de VVD, die gehalveerd is tot vier zetels. D66 is voor het eerst de grootste partij geworden, met evenveel zetels maar meer stemmen dan de LDIJ. Door het verlies van de VVD heeft de coalitie van VVD, CDA en D66 de meerderheid nog maar net kunnen behouden. Ondanks het verlies van de liberale VVD, is wel duidelijk dat het liberale gedachtengoed gedragen wordt in IJsselstein. Ongeveer tweederde van de kiezers heeft op een liberale partij gestemd. Een coalitie van D66 en LDIJ, aangevuld met VVD of GroenLinks, lijkt dus het meest voor de hand te liggen. Na één bespreking met de LDIJ zag D66 hier vanaf. Men is nu in onderhandeling met de huidige coalitiepartners, aangevuld met de ChristenUnie. Dit heeft nogal teleurgestelde reacties opgeleverd, om begrijpelijke redenen vooral bij aanhangers van de LDIJ.

In haar blog legt Marijke van Beukering keurig uit waarom dit democratisch gewoon kan: "Als bijv. 25 % zijn stem heeft uitgebracht op een partij (in IJsselstein kreeg de lokale partij 18,8 %), dan heeft 75 % zijn stem niet op die partij uitgebracht. En omdat 25 % van de stemmen nog geen meerderheid is, hangt het vervolgens van de andere partijen af wie met wie wil samenwerken." Zowel statistisch als juridisch is dit een sluitend verhaal. Er speelt echter meer mee. Zo schrijft ze ook het volgende: "Niet alles is meteen vergeten op de avond na de verkiezingen." Hoewel dit in een inhoudelijke context wordt geschreven, geldt dat natuurlijk ook voor relaties. Vier jaar destructieve oppositie is geen goed startpunt voor onderhandelingen met een voormalige coalitiepartij. Samenwerking onderzoeken vraagt dan investering in een relatie, over eigen schaduwen heen stappen om gezamenlijke toekomstidealen mogelijk te maken. Die poging lijkt niet genomen door de twee winnende partijen. Vier jaar goede samenwerking binnen een coalitie, geeft daarentegen wel een band. De keuze voor doorgaan met dezelfde partijen lijkt dan snel gemaakt. Democratisch is het zeker mogelijk, op menselijk vlak is het zeer begrijpelijk. De vraag die overblijft, is of een coalitie met een twee christendemocratische partijen inhoudelijk recht gaat doen aan de liberale keuze van IJsselstein. Het antwoord op die vraag zal afhangen van de onderhandelingskwaliteiten van D66 en VVD. Ik ben benieuwd.

NL Express

IJsselstein - 13 april 2014 - Voor degenen die het niet kennen klinkt het misschien als een koeriersdienst, maar dat is het niet. De NL Express is een theatershow met Nederlandse muziek. Afgelopen week was de eerste try-out in IJsselstein.

NL Express is een initiatief van de Jeans Company. Dit theatergezelschap brengt ieder jaar een nieuwe theatershow genaamd Jeans, met jonge zangers en zangeressen. In NL Express zingen meer ervaren zangers en zangeressen, namelijk Eileen Schilder, Joke de Kruijf, Hans Lemmen en Piek van der Kaaden. Het idee van de show is dat een reis door de Nederlandse muziekgeschiedenis gemaakt wordt, vanaf de jaren '40 tot nu. Net als bij Jeans, gebeurt dat in wisselende thema's met bijpassende kostuums, onder begeleiding van een live band. Als afwisseling zit er na de pauze een korte muziekquiz in het programma, waarbij twee bezoekers uit de zaal om de eer mogen meespelen op het podium.

Vol zat de zaal niet, enthousiast was het publiek wel. Dat het een eerste try-out was, maakte het in het begin wat onwennig. In het eerste deel keken de andere zangers en zangeressen regelmatig naar Eileen Schilder, die de show had opgezet. Charmant rood werd Piek van der Kaaden na een overigens vrijwel ongemerkte misser. Later op de avond ging het soepeler. Het mocht de pret allemaal niet drukken, de kwaliteit van de muziek was goed. De nummers waren over het algemeen zeer herkenbaar, soms zelfs beter dan het origineel. Het laatste nummer was "Eén Wereld". Tot mijn verbazing werd zelfs dit nummer goed gebracht, iets waar ik Jeroen van der Boom nog nooit op heb betrapt. Zo was het niet alleen een reis met herinneringen aan de Nederlandse muziekgeschiedenis, maar ook een reis met mooie nieuwe ervaringen.

Meer, meer, meer!

IJsselstein - 25 maart 2014 - Afgelopen woensdag deed de PVV in slechts twee gemeentes mee met de gemeenteraadsverkiezingen. Toch kreeg geen partij zoveel aandacht als deze. Ik mis vooral antwoorden.

Na afloop van de verkiezingen hield partijleider Geert Wilders van de PVV een speech in een Haags café. "Willen we meer of minder Marokkanen?", was de retorische vraag aan zijn aanhang. "Minder, minder, minder", scandeerde zijn publiek. Duidelijker kon de boodschap niet gebracht worden, provocerender ook niet. Hoofdredakties van nieuwsrubrieken, politieke partijen en andere opiniemakers reageerden massaal met unanieme afkeuring. Daarna begonnen ook actieve PVV leden zich te realiseren bij wat voor partij ze actief waren. Meerdere volksvertegenwoordigers zegden hun lidmaatschap op. Geert Wilders reageerde voorspelbaar op de heisa die hij veroorzaakt heeft. Hij vind dat hij niks verkeerd gezegd heeft, niets nieuws ook. De afkeurende reacties worden weggezet als hetze tegen de PVV.

Minder Marokkanen in Nederland is geen doel wat ik deel. Het scanderen dat Nederland minder Marokkanen verdient, veronderstelt dat groepen verantwoordelijk zijn voor gedrag van individuen. Zonder culturele achtergronden uit te willen vlakken, vind ik dat het individu altijd aanspreekbaar blijft op het eigen gedrag. Minder Marokkanen kan daarmee geen doel zijn, zoals minder probleemgedrag door Marokkaanse medemensen dat wel zou kunnen zijn. Deze nuance mist Geert Wilders in zijn benadering, waarmee hij veel hardwerkende, goed geéntegreerde mensen schoffeert. Dat is makkelijk, dat is bewust, dat is oneerlijk, dat doet denken aan minder prettige regimes en dat roept daardoor reactie op. Dat is geen hetze, dat is bewust uitgelokte aandacht. Eén punt heeft Geert Wilders echter gelijk in, hij heeft niets nieuws gezegd. Het is het bespelen van zijn publiek wat zijn gedrag naar maakt, de inhoud van zijn boodschap is ongewijzigd. Veel reacties lijken daarmee hypocriet, zeker van degenen die nu opstappen bij de PVV. Andere reacties zijn niet meer dan dom. Velen doen aangifte. Dat lijkt een mooi signaal. Mij doet het strafrechterlijk vervolgen van meningen echter vooral denken aan de minder prettige regimes die men ermee wil bestrijden. De PvdA heeft het voornemen geen enkele motie van de PVV meer te steunen, ook niet die waar de PvdA het wel mee eens is. Behalve dat de PvdA dan minder eigen standpunten gaat realiseren, wordt ook het gesprek gestopt. Geen gesprek is geen antwoord, dat past niet in de politieke arena. Goede antwoorden, dat is wat Nederland nodig heeft. Het is te hopen dat zowel PVV als PvdA zich dat gaan realiseren.

De 3 J's

IJsselstein - 23 maart 2014 - De 3 J's stonden gisteravond in De Vereeniging in Nijmegen. Ik vond het een goede reden deze concertzaal weer eens te bezoeken.

Nadat rond 1900 de oude Nijmeegse concertzaal zijn beste tijd bleek te hebben gehad, kwamen er plannen voor een nieuwe. In 1914 waren de plannen gereed en werd met de bouw van De Vereeniging begonnen. Februari 1915 vond de officiéle opening plaats. Het is gebouwd in in Jugendstil en er zijn verschillende kenmerken van de Art Nouveau en Art Deco te vinden. Daarmee is het zonder concert al het bezoeken waard. Uiteraard is een bezoek met concert nog beter, de grote zaal behoort op akoestisch gebied tot de beste ter wereld. Ondanks dat, zijn er wel verbouwplannen. De ambitie is om volgend jaar bij het 100 jarig bestaan het hele gebouw weer in oude luister te herstellen, met waar nodig aanpassingen om de functie van het gebouw te optimaliseren. De grote zaal zal echter intact blijven, het gaat uitsluitend om omliggende ruimtes.

In de grote zaal was gisteren ook het optreden van de 3 J's, de enige Volendamse band zonder palingsound. De bezettig was voor de gelegenheid uitgebreid met toetsenist, drummer, bassist en blazer. Op het podium stond het interieur van een café als decor, in het café werd gespeeld. Tussendoor werden verhalen verteld uit en over het café. Tijdens het spelen werkte de mooie zaal aanstekelijk, het enthousiasme spatte van het podium af. Ook in de zaal zat de sfeer er goed in. Het publiek genoot overduidelijk van de mix van bekende nummers en nieuwer albumwerk. Na afloop werd in de hal een signeersessie gehouden, ik koos voor een drankje in de foyer. Dat gold ook vor de bassist, tot een groepje dames hem herkende. Ze renden op hem af, fototoestellen in de aanslag. Eenmaal omsingeld, kreeg hij de vraag of hij het erg vond. "Ach, nu we er toch zijn", was het antwoord met zichtbare tegenzin. Wild giechelend namen de dames wat foto's, waarna de bassist snel verdween. De dames deden dat even later ook, mij in verbaasde rust achterlatend.

Na het tellen

IJsselstein - 20 maart 2014 - Na het tellen van de stemmen is het beeld duidelijk. De PvdA is afgestraft, constructieve oppositie wordt beloond en de lokalen weten de kiezer wel te bereiken.

De verkiezingen gingen over de gemeenteraad, maar het landelijk beeld zegt uiteraard ook veel over de landelijke politiek. Ja zeggen en nee doen is overduidelijk afgestraft. De VVD beloofde belastingverlaging, na de verkiezingen van de Tweede Kamer bleek dat toch voornamelijk lastenverzwaring. Dat is niet beloond. In overtreffende trap geldt dat voor de PvdA. De partij die zich als progressief profileert en fel oppositie voerde tegen VVD-beleid, doet daar nu enthousiast aan mee. Dat is niet verkopen, wat dus ook niet gelukt is. Beloond zijn de partijen met een consistent verhaal. Vanuit de oppositie duidelijk maken dat nare maatregelen noodzaak zijn, is ingewikkeld. Gisteren heeft de kiezer laten weten dit te waarderen. Zowel D66 als ChristenUnie, twee totaal verschillende partijen, zijn hiervoor beloond. Nederlandse kiezers blijken constructieve politiek met consistente standpunten en noodzakelijke compromissen te waarderen. Een beter bewijs dat democratie werkt, had niet geleverd kunnen worden.

IJsselstein wijkt niet af van het landelijke beeld. De VVD was jarenlang de grootste partij, maar mag nu D66 en de lokale LDIJ voor zich dulden. Deze partijen kunnen nu het initiatief nemen voor een nieuw college. Hier is wel een derde partij voor nodig. Cijfermatig ligt de VVD het meest voor de hand, maar ook GroenLinks kan de partijen aan een meerderheid helpen. Misschien dat overeenstemming hiermee sneller mogelijk is, de nabije toekomst zal het leren. Overeenkomstig het landelijk beed hebben ook SP en ChristenUnie meer stemmen gekregen dan vier jaar terug, wat echter alleen voor de SP in een zetel winst heeft geresulteerd. Het CDA is gelijk gebleven. Daarmee is het verlies van de vorige twee verkiezingen gestopt, maar blijft het een kleine partij. De PvdA is geminimaliseerd en komt met slechts één zetel terug in de gemeenteraad. Hoewel ook lokaal het programma moeilijk progressief te noemen was, zal ook dit voornamelijk een beloning voor landelijk beleid zijn. Het is het lot van de lokale politicus, wel of niet constructief aan de slag voor een landelijke partij.

Terrasjesweer

IJsselstein - 16 maart 2014 - Maart roert zijn staart, zegt het spreekwoord. Dit jaar is het een zomerse staart, met zonovergoten terrassen.

In de eerste helft van maart heeft de zon twee keer zoveel geschenen als normaal. Normaal schijnt de zon zo'n 55 uur in deze dagen, maar nu staan er al 104 uur op de teller. Opvallend warm was het ook, met een gemiddelde maximumtemperatuur van 13,5 graden. Alleen in recordjaar 1991 lagen de gemiddelde maximumtemperaturen iets hoger, namelijk 13,6 graden. Het enige wat koud was, waren de nachten. Het vroor in 6 nachten, meer dan in de hele winter. Het is het gevolg van helder weer, overdag was er dus weinig van te merken. Hoewel nog met panty's, bepaalden rokjes nu al het straatbeeld. Terraseigenaren deden dan ook goede zaken. Terwijl in andere jaren de Friese rayonhoofden nog bekijks trokken, waren het dit jaar 's zomerse taferelen die de sfeer bepaalden.

Afgelopen vrijdag zat ook ik op het terras, bij Panaché aan de Molenstraat in Nijmegen. Om me hen was het druk, hoewel het tafeltje naast me nog vrij was. Een vader, moeder en dochter hadden net ijsjes gehaald en lieten hun oog op het tafeltje vallen. "Dat is voor terrasgasten, niet voor mensen die ijsjes halen", zei de moeder. Dochterlief ging toch zitten, enkele minuten later paps en mams ook. "Wat een onzin, dat we hier niet mogen zitten. Ik heb hier zo vaak gegeten, mij laten ze wel zitten", was het commentaar van de vader. Slechts enkele tellen later mocht hij weer opstaan, dochterlief liet haar ijsje vallen. Hij haalde een nieuwe, niet geheel tot tevredenheid: "Ik wil een blauw ijsje". De troost was schraal: "Morgen krijg je patat." Ook die viel niet in de smaak. Op dat moment was vaders het zat: "Dan stop je nou maar met chagrijnig doen." Reddende engel was de serveerster: "Wat wilt u drinken? Niets? In dat geval verzoek ik u elders te gaan zitten, dit is alleen voor terasgasten." Gedwee stonden ze op, na vertrek van de serveerster gaf moeders haar mening: "Wat een onzin dat je hier niet mag zitten, wij hebben toch ook een ijsje gekocht?" Vaderlief was schijnbaar van mening veranderd: "Mwoah, ik begrijp het wel..." Langzaam liepen ze weg. Even later passeerde een oudere dame met stok: "Zo jij geniet er wel van", zei ze. Dat had ze goed gezien, ik bleef nog even zitten.

Politiek café

IJsselstein - 10 maart 2014 - Volgende week zijn de verkiezingen voor de gemeenteraad. Vanavond was een debat in het Fulcotheater in IJsselstein. Alle lijsttrekkers stonden op het podium, o.l.v. Frenk van der Linden konden ze in discussie.

Bij aanvang refereerde Frenk van der Linden aan een opiniepeiling waaruit bleek dat landelijk 38% op een lokale partij gaat stemmen. Hij vroeg of dat in IJsselstein ook zo was, met het verzoek of degenen die lokaal gingen stemmen op wilden staan. Alleen de kandidaten van de LDIJ, de enige lokale partij, stonden op. Hij herhaalde het kunstje met dezelfde vraag voor de verschillende landelijke partijen die meedoen. Daarvoor namen iets meer mensen de moeite op te staan. Dat belooft dus niet veel goeds voor de lokalen alhier, hoewel het altijd de vraag is hoe representatief de opkomst bij zo een debat is. Het debat zelf verliep niet spectaculair, slechts hier en daar kwam het tot scherpe discussies. Economie, wonen, zorg en cultuur waren de onderwerpen die besproken werden. Over ieder onderwerp mochten twee lijsttrekkers hun mening verkondigen, waarna discussie met de anderen volgde. Vervolgens konden per onderwerp ook nog vragen uit de zaal gesteld worden, waar mondjesmaat gebruik van werd gemaakt. Aan het einde van het debat was de vraag wie een andere voorkeur had dan aan het begin van de avond. Dat bevestigde slechts één man bevestigend, maar die bleek aan het begin van de avond voorkeur gehad te hebben voor de Partij van de Dieren. Die doet niet mee in IJsselstein, dus zijn switch was onontkomelijk.

Ook ik had niet de gelegenheid te switchen, mijn voorkeur stond aan het begin van de avond niet vast. Liberale uitgangspunten spreken mij over het algemeen zeer aan. Op basis daarvan zouden GroenLinks, D66, LDIJ en VVD in aanmerking komen. Mijn belangstelling ging daarom met name uit naar deze partijen, ondanks dat ik de lijsttrekkers van CDA en PvdA als buitengewoon sympathieke mensen ken. Dat bleef ook mijn indruk tijdens het debat. Mijn grote verassing was Els Kooij van de ChristenUnie. Ze straalde op alle manieren het beeld van de ChristenUnie uit en eindigde passend met duiding van een bijbelcitaat. Tussendoor was niemand inhoudelijk zo sterk als zij. Op ieder onderwerp wist ze concreet de problemen en oplossingen te benoemen. Daarmee was ze voor mij sterker dan de VVD, die enkel propageerde in oplossingen te denken. Ik had echter liever werkende oplossingen gehoord. Van GroenLinks had ik hoge verwachtingen, helaas bleef de bijdrage van lijsttrekker Hans Lappee beperkt tot reclame voor zonnepanelen. Op de vraag hoe hij op ieder dak een zonnepaneel wilde realiseren, kwam het van de VVD bekende verhaal over eigen verantwoordelijkheid. Ik had minstens zonnepanelen op de gemeentelijke daken verwacht, maar zelfs dat zat er niet in. De LDIJ dacht wel in oplossingen, maar waren bij mij al afgevallen op hun verkiezingsprogramma. In de tweede alinea worden alle externe consultants bij de gemeente vaarwel gezegd om er nooit meer in te komen. Vervolgens wordt in de vijfde alinea het plan gepresenteerd om externe consultants de gemeentelijke organisatie door te lichten. Enig kiezersbedrog kan ik mee leven, maar dan wel na de verkiezingen. Dan blijft over D66, of toch die overtuigende dame van de ChristenUnie. Hoewel soms wat ambtelijk in haar rol als huidige wethouder, wist Marijke van Beukering van D66 de problemen, oplossingen en uitdagingen ook wel te benoemen. Als principieel voorstander van zondagsonrust denk ik daarom dat ik het stiekem wel weet. Nog negen dagen, dan moet ik het echt weten. Ik laat me graag alsnog overtuigen, ben benieuwd of iemand dat nog wil proberen.

Ontluikend talent

IJsselstein - 9 maart 2014 - Het voorjaar is vroeg dit jaar. Hier in de tuin is het vogelhuisje al bezet, de bloesem staat in bloei. Terwijl het voorjaar zo ontluikt, was het in theater Pantalone een weekend voor ontluikend talent. Vrijdag- en zaterdagavond was het tijd voor Night of the Songs, vanmiddag voor een kroonluchterconcert van Clarinext.

The Night of the Songs is een initiatief waarbij singer-songwriters uit IJsselstein en omstreken de kans krijgen hun talenten te ontwikkelen. In enkele maanden tijd worden in groepsverband covers bewerkt en eigen nummers geschreven en geoefend. Het eerste optreden was tijdens de Sprokkelroute in december, het tweede enkele weken terug in café De Stee. Vrijdag- en zaterdagavond was het tijd voor een avondvullend optreden in theater Pantalone. Dit is dé Night of the Songs, het eerste en laatste optreden waar alle ingestudeerde nummers worden gespeeld. De sfeer zat er vrijdag gelijk goed in, met een goed gevulde zaal en een mooie solo op de piano. De rest van de avond bleef de moeite waard. De covers waren herkenbaar, de eigen nummers verassend. Ook de band Tomato Tomato deed enkele nummers. Deze band is ontstaan uit de groep deelnemers van Night of the Songs 2013 en was gevraagd omdat in de laatste weken nog twee deelnemers waren afgehaakt. Met aanhaken van Tomato Tomato was het toch nog gelukt een avondvullend programma te presenteren. Ook na dat programma bleef het gezellig, andere deelnemers van vorig jaar speelden in de foyer. Terwijl ze de sfeer er goed inbrachten, vloeide de drank rijkelijk om de sfeer er in te houden.

Hoe anders was de sfeer vanmiddag. De kroonluchterconcerten betreft een serie concerten waarbij studenten van het Utrechts conservatorium de kans krijgen hun kunsten te vertonen. Vanmiddag was het de beurt aan Clarinext, een klarinetensemble. Terwijl buiten de zon scheen, werden in het theater zeven klassieke stukken ten gehore gebracht. De conservatoriumstudenten waren duidelijk al meer ervaren in het optreden. Zo te horen feilloos brachten ze de stukken ten gehore, ieder op een bijzondere klarinet. Het laatste nummer werd aangekondigd als een paringsdans, langzaam beginnend en dan opbouwend in tempo: "Passend bij de tijd van het jaar." Helaas dachten weinigen daar ook zo over. De dertien leden van het ensemble hadden slechts elf mensen in het publiek. In de pauze waren jus d'orange en thee populair, na afloop was het snel stil. Paringsdansen en conservatoriumopleidingen ten spijt, klassieke muziek blijft voor een ander publiek. Zolang dat zo blijft, zullen volle zalen voorbehouden blijven aan popmusici.

Carnavalsoptocht 2014

IJsselstein - 1 maart 2014 - Vandaag was in het nieuws dat carnaval nog steeds polulair is. Voor de carnaval vierende plaatsen in Nederland was dat geen nieuws. Dat geldt ook voor IJsselstein, waar vanmiddag een flinke optocht passeerde.

Carnaval wordt voornamelijk gevierd in van oorsprong katholieke gebieden. Dat is wereldwijd zo, met grote feesten in het overwegend katholieke Latijns Amerika. In Nederland is het niet anders. In het calvinistische noorden snapt men niets van het feest. Des te meer wordt het gevierd in het katholieke zuiden onder de rivieren. Gisteren al waren verklede mensen normaal in het zuidelijk straatbeeld, vanaf vandaag t/m dinsdag a.s. is niets zoals het op andere dagen is. Plaatsnamen zijn veranderd, burgemeesters dragen hun steden over aan de Prinsen Carnaval en mensen zijn vier dagen lang wat ze willen zijn. Optochten, polonaises, drank, Nederlandse muziek en verkleedpartijen bepalen de sfeer, voor minder feestelijke zaken is even geen tijd. Boven de rivieren zijn er slechts enkele enclaves waar carnaval gevierd wordt. Twente is een bekend carnavalgebied, maar ook in de middeleeuwse steden langs de Hollandse IJssel weet men de polonaise te vinden. Verschil met het zuiden is wel dat het feest hier alleen in het weekend groots gevierd wordt. Maandag is het voor de meeste mensen weer over, het traditioneel afsluitende haring happen op woensdag wordt slechts door een enkeling gehaald.

De IJsselsteinse optocht is altijd een mooie verzameling ongein en maatschappelijke ontevredenheid. Dat was vandaag niet anders. In de categorie ongein vroegen twee groepen als cupcake verklede dames wie er naar hun cup keek. Erg grappig vond ik zelf drie heren afzetters. Ze hadden duidelijk al heel wat geld teveel geénd, met afzetlint bij zich. In de categorie maatschappelijke ontevredenheid stond het IJsselsteinse parkeerbeleid op één. Vier of vijf groepen hadden zich hierdoor laten inspireren, uiteraard geen enkele met complimenten voor dit beleid. "Het werkt voor geen meter", stond op een nagebouwde parkeermeter. Ongetwijfeld zullen de gemeenteraadsleden er ook hard om kunnen lachen, hopend dat dit vooral andere partijen stemmen gaat kosten op 19 maart. Rond half vier arriveerde de optocht bij het historische stadhuis in de binnenstad. Terwijl veel toeschouwers vertrokken omdat de parkeertijd erop zat, liepen de kroegen vol. Daar gaat het feest nog even door, om morgenochtend te bedenken wie er naar d'r cup keek.

Maurach

Maurach - 16 februari 2014 - Het is krokusvakantie in noord en midden Nederland, voor veel mensen reden de sneeuw op te zoeken. Ook ik heb dat gedaan, afgelopen vrijdagavond heb ik de trein genomen naar kinderhotel Buchau in het Oostenrijkse Maurach.

Vrijdagavond was het een drukke boel op Utrecht Centraal. De hal stond vol met skies, koffers en dik geklede reizigers. In een uur tjd vertrokken drie treinen richting Oostenrijkse alpenweides. De dikke kleding was redelijk overbodig, veel van de alpenweides zijn letterlijk groen als gras. Het mag de pret niet drukken. Op hoger gelegen pistes ligt voldoende sneeuw, om te wandelen is wat minder sneeuw alles behalve vervelend. Voor de trein maakt dat allemaal niet uit. Ik had de City Night Line naar Jenbach, met slaapcouchette. Comfortabel ging ik in de nacht door Duitsland, om wakker te worden in Munchen. Even later had ik mij gedouched, klaar voor het ontbijt. Dat was het enige met vertraging, er kwamen nogal wat reizigers uit de minder luxe wagon koffie halen. Tijd om het alsnog op te eten had ik echter voldoende, om exact op tijd in het nabij Maurach gelegen Jenbach aan te komen. Op het station stond de taxi klaar, een makkelijker reis kan ik mij niet voorstellen.

Vanwege de lage leeftijden van enkele reisgenoten, verblijf ik in een kinderhotel. Het idee van zo een hotel is dat de kinderen vermaakt worden, zodat ook de ouders vakantie hebben. Dat werkt perfect. De kinderen kunnen zich vermaken met skiles en in de kinderverblijven, terwijl er voor de volwassenen ander vermaak is. Voor de papa's loopt het overwegend vrouwelijke personeel in Tiroler jurken met voldoende inkijk, de mama's kunnen zich laten verwennen met cosmetica en massage. Zelf vind ik het grote voordeel dat de bar een oase van rust is, waar het goed toeven is met een heerlijk wijntje. Voor de tijd tussen buitenactiviteiten en diner zijn zwembad en sauna aanwezig, ook niet verkeerd om bij te komen van een dag buitensport. Uiteraard is het laatste hetgene waar het om draait. Verreweg de meesten vermaken zich met de lange latten, zelf ben ik meer van de wandelschoenen en snowboots. Ieder zijn vermaak, tot zaterdag de trein weer terug gaat. Dan wordt het de ICE, de razendsnelle dagtrein. Ik ben benieuwd of deze net zo stipt is als de nachttrein, tot die tijd vermaak ik mij met alles behalve stipt zijn.

Els Borst 1932 - 2014

IJsselstein - 14 februari 2014 - Afgelopen maandag is Els Borst dood aangetroffen in haar garage. Ze is omgekomen als gevolg van een misdrijf. Zo een waardeloos einde was haar niet gegund.

Els Borst is 22 maart 1932 als Els Eilers geboren in Amsterdam, waar ze de middelbare school doorliep en kindergeneeskunde studeerde. Een leuke jeugd was het niet. Ze woonde in een wijk met veel Joodse stadgenoten en werd op 13-jarige leeftijd gedwongen aanwezig te zijn bij een executie. Tijdens haar studie trouwde ze met J. Borst, met wie ze later naar Bilthoven verhuisde en drie kinderen kreeg. Even ging haar aandacht enkel daar naartoe, maar al snel ging ze carriere maken in de wetenschap. In 1976 werd ze directeur van het Academisch Ziekenhuis Utrecht, wat ze tien jaar zou blijven. Medio 1988 overlijdt haar man aan kanker, ze is dan vicevoorzitter van de Gezondheidsraad. In 1994 wordt ze minister van Volksgezondheid in het eerste paarse kabinet, in het twee paarse kabinet is ze tevens vicepremier. Ze bereikt veel, met name op medisch-etisch gebied. Het meest baanbrekende was de euthanasiewetgeving, die een waardig einde mogelijk maakt voor zieke mensen die ondraaglijke en uitzichtloos lijden. Ze bereikt echter meer. Zo voert ze de donorverklaringen in, is ze verantwoordelijk voor het verbod op tabakverkoop aan kinderen jonger van 16 jaar en stelt ze regels in die verkopers van alcohol verplichten de leeftijd van de kopers te controleren. Tevens legt ze de basis voor een nieuw stelsel van zorgverzekeringen, met een basisverzekering voor iedereen en afschaffing van het ziekenfonds. Na haar ministerschap blijft ze actief in de gezondheidszorg. Zo nam ze vier jaar geleden nog initatief voor gesprekken tussen behandelde patienten en hun artsten, om de artsen beter te laten aanvoelen waar patienten behoefte aan hebben: "Ze moeten niet alleen medisch deskundig zijn, maar ook echt betrokken. Ze moeten echt meeleven. Dat helpt de patiént enorm."

Ook bij haar partij, D66, is ze altijd betrokken gebleven. Afgelopen zaterdag was ze nog op het landelijke congres ter voorbereiding van de gemeenteraadsverkiezingen. Tijdens de borrel vertrok ze, om vanaf Amsterdam de trein naar Bilthoven te nemen. Op station Bilthoven heeft ze de auto naar huis genomen. Wat daarna gebeurd is, is niet duidelijk. Maandag kwam ze niet bij haar afspraken opdagen, waarna vriendinnen haar gingen opzoeken. Zij troffen haar dood in de garage, naast haar auto. Onderzoek heeft uitgewezen dat ze hoogstwaarschijnlijk is omgekomen door een misdrijf. Zo kwam ze aan een onwaardig einde, zeker niet verdiend voor de 81-jarige vrouw waar zo velen een waardig einde aan te danken hebben.

After the hurricane

IJsselstein - 9 februari 2014 - Gisterenavond stond Ilse de Lange in het Amsterdamse theater Carré, met haar theatertour 'After the hurricane'. Het was een weergaloos optreden. Leuk!

Na enige tijd vornamelijk in clubs en stadions gespeeld te hebben, speelt Ilse de Lange deze maanden weer in theaters. Afgelopen weekend waren de eerste twee shows in Carré. Ze begon klein, alleen op het podium met een rustig gitaarliedje: "Dat is wel eng hoor, zo alleen op het podium." Later kam de band erbij, waarmee de muziek steviger werd. De bekende nummers werden gespeeld, maar ook onbekender albumwerk en covers van anderen. Het geheel was een mooie mix van de country waarmee ze begonnen is, schitterende popliedjes en hier en daar rocknummers die van het podium af spatte. Daarbij was het Ilse de Lange zoals ze bekend staat: vrolijk, Twents en met pure muziek. Ze stond niet alleen op de voorgrond, maar zong ook prachtige duetten met gitarist Martijn van Agt. Een gastoptreden was er van Waylon. Het klonk niet verkeerd, maar in duet met Martijn van Agt geef ik haar toch meer kans op het songfestival. Ook de achtergrondzangeressen kregen de kans op de voorgrond. Het nummer 'Miracle' zong ze vanuit de zaal: "Doe de lampjes van de telefoon maar aan. Dat is wel een beetje Frans Bauer, maar wel leuk!", riep ze vooraf. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd, ook in het statige Carré konden mensen hun mobiel wel vinden. Na 'I am not so tough' en 'So Incredible' verdween de band, het publiek staand en swingend achter latend. Uiteraard volgde nog een toegift, met de cover 'Have a little faith in me' als laatste nummer. Een geweldige muzikale avond zat erop.

Voor mij was het avondje Carré een goede reden voor een weekend Amsterdam, met overnachting in het Ibis hotel aan de Valkenburgstraat. Het is een eenvoudig doch functioneel hotel, goed verzorgd voor iedereen die een rustige overnachting wenst. Het uitchecken vanmorgen ging snel, alleen het inchecken gisteren kostte wat meer tijd. Eén van de receptionistes kon de mensen voor me niet in het reserveringssysteem vinden. Na de reservering gevonden te hebben, moest er standaard nog heel wat administratie afgewerkt worden. Waarom was mij niet helemaal duidelijk, er werden verschillende vragen gesteld die me ook bij reservering mogelijk leken. "Wilt u twee eenpersoonsbedden of een ruim tweepersoonsbed?", was één van die vragen. Voor mij was het antwoord wel duidelijk. De jongedame die naast me aan het inchecken was, moest het nog even met haar partner overleggen. Die hoefde er ook niet lang over na te denken, zijn antwoord was tweepersoons. Zo te zien was ze opgelucht. Later heb ik ze niet meer gezien, zij kwamen ongetwijfeld niet voor 'After the hurricane'.

Bestuurlijke vernieuwing?

IJsselstein - 1 februari 2014 - Vandaag in het nieuws: het CDA wil een gekozen burgemeester. Op 19 maart zijn gemeenteraadsverkiezingen, het wanhoopsoffensief lijkt begonnen.

Bestuurlijke vernieuwing is een onderwerp wat al jarenlang op de agenda staat. D66 is er zo ongeveer voor opgericht, GroenLinks heeft ook wat idealen op dat vlak, voor de ten onder gegane LPF en Leefbaren waren het ook belangrijke punten. Deze partijen hebben altijd het CDA tegenover zich gevonden, wat deze partij geen windeieren heeft gelegd. Nog steeds is het grootste aantal burgemeesters afkomstig van het CDA, benoemd in de tijd dat deze partij grote invloed kon uitoefenen op bestuurlijke benoemingen. Ook andere onderwerpen op het gebied van bestuurlijke vernieuwing konden geen draagvak vinden bij de christen democraten. Referenda, andere kiesmethoden, burgerinitiatieven, keer op keer stemde het CDA tegen. Vandaag presenteerde Sybrand Buma een andere koers. Vertrouwenscommissies noemde hij schimmig, de democratie moet nu vernieuwd worden. Daarbij werd het hele palet genoemd, van gekozen burgemeester en referenda tot een districtenstelsel.

Politiek begint met geloofwaardigheid, trouw zijn aan eigen principes. Tegelijkertijd is dat vaak het probleem van de politiek. Partijen als SP en SGP verschillen als dag en nacht, maar blijven altijd trouw aan eigen principes. Het maakt ze populair in eigen kring, tegelijkertijd totaal ongeschikt als regeringspartij. Te trouw blijven aan eigen principes, maakt het sluiten van compromissen immers onmogelijk. Om invloed te krijgen, zijn goede afwegingen dus noodzakelijk. De te sluiten compromissen moeten passen bij de idealen van de eigen achterban, tegelijkertijd acceptabel zijn voor de coalitiepartners. Daar waar het niet aansluit bij de idealen van de eigen achterban, moet het op z'n minst uit te leggen zijn. Het CDA is hier decennia lang ijzersterk in geweest, wat heel wat regeringspluche heeft opgeleverd. Tot ergenis van alle politieke opponenten lukte het altijd om compromissen te sluiten die ook nog eens op instemming van de eigen achterban konden rekenen. Bestuurlijke vernieuwing was zo een onderwerp waarbij nooit een compromis gesloten werd, dat paste in de verste verte niet bij de eigen idealen. Nu dat standpunt geen stemmen meer trekt, wijzigt het ideaal. Politiek begint met geloofwaardigheid, trouw zijn aan eigen principes. Op 19 maart zullen we zien of het daar ook eindigt.

Joint Regulation

IJsselstein - 31 januari 2014 - Vandaag hebben 35 burgemeesters van zo ongeveer alle grote politieke stromingen een manifest ondertekend, genaamt 'Joint Regulation'. In het manifest wordt opgeroepen tot regulering van cannabisteelt. Minister Opstelten heeft al gereageerd met een krachtig "nee". De vraag is hoe verstandig dat is.

Na de opkomst van drugsgebruik in de jaren '60, is in de jaren '70 het Nederlandse gedoogbeleid ingevoerd. Het houdt in dat alle drugs verboden blijven, maar verkoop en bezit van kleine hoeveelheden softdrugs niet vervolgd wordt. De verkoop mag plaats vinden in zogenaamde coffeeshops, die moeten voldoen aan gedoogcriteria. Er zijn momenteel 105 gemeenten waar dit gedoogbeleid van toepassing is. Wat nog steeds niet toegestaan is, is de produktie van softdrugs en levering aan coffeeshops. Een coffeeshophouder mag dus wel verkopen, maar moet zijn inkoop in het criminele circuit regelen. Hoewel dit beleid in praktijk aanzienlijk minder problemen oplevert dan een geheel verbod, is dit niet uit te leggen. Uruguay en een aantal Amerikaanse staten hebben daarom inmiddels ook de produktie en levering van softdrugs gereguleerd. In het manifest van vandaag wordt de volgende oproep gedaan: "Dit manifest is een oproep aan het kabinet - in het bijzonder aan de staatssecretaris van Volksgezondheid en de minister van Veiligheid en Justitie - en de leden van de Tweede Kamer om te luisteren naar wat in onze steden speelt en een andere koers te volgen. Een koers die het verschil maakt in de aanpak van de problemen. Onze oproep is kort maar krachtig: voer samen met ons een landelijk stelsel in van gecertificeerde en gereguleerde cannabisteelt. Alleen op deze wijze is een oplossing mogelijk."

Het mag duidelijk zijn dat gebruik van drugs niet aan te bevelen is. Net als alcohol en nicotine, is het uitermate slecht voor de gezondheid. Wel is er verschil tussen soft- en harddrugs, waarbij harddrugs vele malen schadelijker zijn dan softdrugs. Dat is ook de reden dat gebruik van softdrugs gedoogd wordt, terwijl harddrugs geheel verboden zijn. Het grote verschil tussen softdrugs en alcohol en nicotine is dat Heineken en Marlboro legale ondernemingen zijn, maar softdrugtelers criminelen. Dat laatste levert allerlei bijkomende problemen op. Doordat het illegaal is, kan er geen lokatie gehuurd worden. Medewerkers in dienst nemen, belasting betalen, gebruik van nutsvoorzieningen als stroom, het is allemaal niet mogelijk. De gehele produktie is daardoor opgezet op illegale lokaties waar illegaal stroom wordt afgetapt en geen enkele controle is op zaken als brandveiligheid, arbeidsomstandigheden, etc. Politiekorpsen zijn er druk mee, gemeentes ervaren dagelijks de overlast. Ondertussen staat de overheid de vraag naar deze criminele activiteiten toe, zolang de coffeeshop aan de goede voorwaarden voldoet. Het argument om het zo te houden, is dat in Nederland veel softdrugs voor de export geteelt worden. Het kabinet weigert dus te reguleren omdat het verbieden niet lukt. Evenals de 35 burgemeesters, volg ik deze rederering niet. Juist door te reguleren, kunnen misstanden voorkomen worden. Mij lijkt 'Joint Regulation' een verstandig alternatief. Ik ben benieuwd welke landelijke politicus dat durft toe te geven aan zijn lokale collega's.

Hemel op aarde

IJsselstein - 19 januari 2014 - Onlangs is de eerste echt Limburse speelfilm in premiere gegaan: Hemel op aarde. De fimmuziek is van Rowwen Héze. Gisteren was ik bij de gelijknamige concerttour van Rowwen Héze, in het Parktheater te Eindhoven.

Een prettige mix van bekende knallers, vergeten hits en nieuw werk, zo kan het concert als beste getypeerd worden. Op het podium stonden behalve de band ook een pick-up en twee oude televisietoestellen, met op de achtergrond projectie van passende beelden. Dit varieerde van filmbeelden bij de nieuwe muziek en concertopnamen bij de feestnummers tot historische beelden bij de wat oudere nummers. Zo nu en dan liep een bandlid naar de pick-up om een gouwe ouwe op te zetten. Krakend kwamen deze vervolgens uit de speakers, waarna Rowwen Héze verder speelde met eigen of andere bekende nummers. Zo ging het nummer van Emerson, Lake en Palmer over in Satisfaction, Comment Ca Va en de Volgeltjesdans. Uiteraard danste de gehele zaal mee, om vervolgens weer mee te gaan met een feestnummer van Rowwen Héze zelf. Voor de pauze lag de nadruk op rustiger nummers, om na de pauze het feest te beginnen met Bestel Mar. Ook de toegift was oud en nieuw: als eerste de nieuwe single Hemel op aarde, om te eindigen met Zondag in het zuiden.

Die zondag in het zuiden was het vandaag. Na een rustige nacht in Eindhoven, heb ik vandaag Valkenswaard bezocht. Dit dorp langs de Dommel ligt even ten zuiden van Eindhoven, op ongeveer een kwartier rijden. Vroeger wat het voornamelijk bekend vanwege de sigarenfabrieken, waarvan Willem II en Hofnar de bekendste waren. Dat is niet meer. Tegenwoordig wonen er voornamelijk forenzen die in Eindhoven werken, hoewel in het zomerseizoen het aantal toeristen de bevolkingsomvang behoorlijk doet toenemen. Dat is ook te zien in de plaats, het heeft voor een middelgroot dorp een uitgebreid uitgaansleven. Op de Markt in het centrum is het een gezellige drukte met cafés, restaurants en terrassen. Ik beloot van een lunch te genieten bij eetcafé De Sleutel, op de hoek van de Markt. Terwijl ik wachtte op mijn omelet, passeerde de lokale fanfare. Komend vanaf de Eindhovenseweg, sloeg het op de Markt linksaf. Publiek was er niet. Automobilisten, fietsers en voetgangers stopten, maar niemand keek op of om. Zo te zien was het typisch een zondag in het zuiden.

Café René

IJsselstein - 17 januari 2014 - Enkele jaren terug verbleef ik gedurende het voorjaar regelmatig in de omgeving van Andelst. Café René aldaar leek zo een plek waar nooit wat verandert. Vandaag was ik er weer, in café De Posthoorn.

Het zal 2008 zijn geweest dat ik er voor het eerst naar binnen stapte. Ik had mijn caravan dat voorjaar langs de Waal in Oosterhout staan en wilde een hapje eten in een gezellig eetcafé. Café René in het nabijgelegen Andelst boodt dat. Het eten was van goede kwaliteit, de sfeer familiair. Terwijl moeders vanachter de bar de kinderen terecht wees, maakte pa René gezellige praatjes met zijn gasten. Op tafel verscheen een goede maaltijd. Er lagen patatjes bij uit de bijbehorende snackbar, maar ook vers gedraaide gehaktballen uit eigen keuken werden met trots geserveerd. Behalve een bar, tafels en stoelen en een gezellige open haard, ontbrak ook de biljarttafel en het dartbord niet. Zowel stamgasten als toevallige passanten voelden zich er thuis alsof het de eigen huiskamer was. De jaren daarna zou ik er nog regelmatig eten, waarbij de gezellige praatjes met René nimmer ontbraken. Vanaf 2010 kwam ik minder in de omgeving Andelst, waarmee café René uit mijn blikveld verdween. Wel kreeg het café in 2011 nog enige landelijke bekendheid, omdat het gezin met zoon Jorian mee deed met het SBS programma 'help, mijn kind is te dik'.

Vandaag reed ik tegen lunchtijd over de A15 langs Andelst, een goede reden de afslag nogmaals te nemen. Enkele minuten later parkeerde ik mijn auto voor het café. Binnen aangekomen, bleek het meubilair aangepast. Netjes was het zeker, net iets te netjes voor het familiaire uit mijn herinnering. Aan de bar zaten als vanouds bouwvakkers te lunchen, met bier en een warme hap. Ik nam plaats aan een tafeltje, pakte een tijdschrift van de schouw. Enige tijd later verscheen iemand achter de bar, een mij onbekende Chinees. Op de kaart bleek het patatje babi pangang in de aanbieding. De kaart nog eens goed bekijkende, zag ik 'café De Posthoorn' op de voorzijde staan. Daar waar nooit wat leek te veranderen, bleek dus toch het onvermijdelijke gebeurt. Café René is niet meer, de frietchinees is ook in Andelst gearriveerd. Een Hollandse uitsmijter stond nog wel op de kaart, die liet ik mij smaken. Wat ontbrak, was de Hollandse gezelligheid. Ik miste het, spoelde mijn weemoed weg met een kopje koffie om vervolgens de weg te vervolgen die nooit meer hetzelfde zal zijn.

Olympische gedachten

IJsselstein - 13 januari 2014 - Meedoen is belangrijker dan winnen, dat is de olympische gedachte. In Nederland lijkt het ook de gedachte in de discussie over mensenrechten.

Nederland heeft een aantal mensenrechten hoog in het vaandel staan. Hoewel er ook in Nederland nog genoeg te doen is, zijn gelijke rechten voor homo's en vrijheid van meningsuiting twee belangrijke liberale waarden in de Nederlandse politiek. De jaarlijkse Gaypride behoort misschien wel meer bij de Nederlandse cultuur dan het bloemencorso. Dat is anders in Rusland. Homoseksuele propaganda is bij wet verboden, vrijheid van meningsuiting is volop aanwezig voor iedereen die de mening van de gekozen president deelt. Provocaties met een afwijkende mening worden onmiddelijk afgeschaft, hebben de incidenten met Pussy Riot en Greenpeace ons geleerd. Het lijken allemaal prachtige redenen om geen Olympische Spelen te houden in Rusland. Daar waar meedoen belangrijker is dan winnen, is het immers van belang dat iedereen mee kan doen. Dat geldt in de stadions, maar zeker ook daarbuiten. Het IOC heeft echter anders beslist, de spelen zijn dit daar in het Russische Sotsji. Als we medailles willen behalen, zullen we in Sotsji moeten presteren.

Nu de spelen daar zijn, gaat de discussie over welke politici onze sporters gaan toejuichen. Barack Obama stuurt Billie Jean King, een legendarische tennisster, lesbienne en voorvechtster voor gelijke rechten voor homo's. Zonder woorden is het signaal duidelijk. De Nederlandse regering heeft anders besloten. Koning, koningin, de premier en de minister van sport gaan allevier. Een zwaardere delegatie was niet mogelijk. Ter linker- en rechterzijde van het kabinet levert dat nogal wat kritiek op. De vraag is welk belang daarmee gediend is. Olympische spelen gaan om sport en sporters. Een olympische medaille voor Ireen Wust of Cheryl Maas, beide niet vies van de vrouwenliefde, kan een voorbeeld zijn voor de homoseksuele medemens in nood. Een koning, erelid van het IOC, die hun toejuicht en feliciteert, zal dat al een stuk minder zijn. Een erelid van het IOC die in zijn Nederlandse paleis voor de televisie juicht, zal het zeker niet zijn. Linksom of rechtsom, geen enkele keuze is goed. Natuurlijk hadden de spelen beter in een ander land kunnen zijn. Nu ze in Rusland zijn, is meedoen ook daar belangrijker dan winnen. Met sporters die afwijken, in mening, seksuele voorkeur en sportieve prestatie, kunnen we daar verschil maken. Wie ze toejuicht, lijkt mij van ondergeschikt belang.

Benschop

IJsselstein - 12 januari 2014 - Het was vandaag een mooie, zonnige winterdag. Ik vond het schitterend weer voor een wandeling naar Benschop.

Benschop is gelegen in de Lopikerwaard, ten westen van IJsselstein. Sinds 1989 maakt het deel uit van de gemeente Lopik. Tot die tijd was het een zelfstandige gemeente binnen de provincie Utrecht. Dat is het 175 jaar geweest, aanvankelijk was het onderdeel van de Baronie van IJsselstein. Deze baronie was een van de zelfstandige heerlijkheden die als enclaves binnen de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden lagen. Dit soort enclaves vielen buiten het rechtsgebied van de republiek en trokken daardoor vaak volk aan dat zich binnen de republiek minder thuis voelde. In Benschop betrof dat de wederdopers, een geloofsgemeenschap die tegen kinderdoop was. Ze lieten zich als volwassenen weder dopen. In 1535 deden deze Benschopse wederdopers een poging om in Amsterdam de macht over te nemen. De coup mislukte, de wederdopers werden opgepakt en omgebracht. Met de Bataafse revolutie in 1795 werd de zelfstandigheid van de heerlijkheden opgeheven. Niet lang daarna kwam er ook een einde aan de Baronie. In 1814, met het ontstaan van het Koninkrijk der Nederlanden, werd deze opgeheven. Wel kreeg de koning de titel Baron van IJsselstein mee, een titel die ook Willem Alexander heden ten dage nog heeft.

Om te wandelen biedt Benschop niet heel veel mogelijkheden. Het dorp is zo een tien kilometer lang, maar voor het grootste deel maar één straat breed. Alleen in het centrum is wat meer bebouwing, waarbij de twee grote kerken het meest in het oog springen. Op het Dorpsplein staat de Sint Nicolaaskerk. Deze is rond 1200 als katholieke kerk gbouwd, maar sinds de reformatie onderdeel van de protestante kerk. Aan de andere zijde van het dorpsplein staat de Sint Victorkerk, in 1886 gebouwd als katholieke kerk en nog steeds als dusdanig in gebruik. Ik heb ze vanmiddag links laten liggen, om een rondje door het dorpscentrum te lopen. Daarna heb ik IJsselstein weer opgezocht. Thuis gekomen, googlede ik nog wat op Benschop. Op Funda werden huizen aangeprezen: "Slechts 5 autominuten van IJsselstein!". Het mag dan 200 jaar geen onderdeel meer zijn van de Baronie van IJsselstein, het is nog steeds de ligging nabij IJsselstein die het dorp aantrekkelijk maakt.

Traditioneel nieuwjaar

IJsselstein - 1 januari 2014 - De champagne en de oliebollen zijn op, het nieuwe jaar is weer begonnen. In Nederland vieren we dat met een oudejaarsconference, vuurwerk en nieuwjaarsduik, andere landen houden er andere gewoonten op na.

Op het moment dat wij onze geliefden gelukkig nieuwjaar wensen, pakken de Spanjaarden twaalf druiven. Bij iedere klokslag wordt een druif gegeten, waarna het genieten van de cava kan beginnen. Ondertussen hopen de Italianen op liefde. Om deze reden wordt rood ondergoed gedragen. Het kan echter nog gekker, zoals in Johannesburg. Hier hoort meubelgooien er helemaal bij met Oud en Nieuw. Het idee erachter is dat de bewoners schoon schip maken voordat ze het nieuwe jaar in stappen. Met datzelfde idee maken de Jappanners massaal schoon. Met de bezem worden alle kwade krachten van het afgelopen jaar weggeveegd uit huizen en kantoren. Echt gezellig lijkt me dat niet, maar ook dat kan gekker. Wij doen een beetje ruig met vuurwerk, maar in Colombia pakt men dat nog serieuzer aan. Met nieuwjaar wordt enthousiast in de lucht geschoten met echte kogels. Helaas komen deze ook weer naar beneden, wat altijd weer mensenlevens kost. Dan lijkt Portugal me gezelliger. Daar maakt men ook herrie, maar dan door de ramen en deuren te openen en met pannen en deksels te slaan. Goed voor de oren zal het niet zijn, maar er zal niemand dood aan gaan.

Ondertussen is er in China helemaal niets aan de hand. Het Chinees Nieuwjaar begint op de tweede nieuwe maan na de zonnewende van 21 december. Volgens onze kalender kan dit niet voor 21 januari of na 20 februari gebeuren. Dit jaar valt het op 31 januari. Dan is het echter wel echt feest, namelijk drie tot vijf dagen lang. Uiteraard speelt bijgeloof daarbij een grote rol. Zo wordt, vergelijkbaar met de gewoonte in Japan, op Oudejaarsdag de keuken schoongemaakt om met een schone lei te beginnen. Daarna stopt het schoonmaken tot de tweede dag van het nieuwe jaar. Volgens de traditie veeg je het geluk weg wanneer je de etensresten voor de tweede dag van het nieuwe jaar opruimt. Dit gebeurt wel netjes gekapt, want Chinezen gaan massaal naar de kapper voor Oud en Nieuw. De eerste vijftien dagen van het nieuwe jaar zijn alle kappers gesloten. Het bijgeloof zegt dat mensen die in die periode met messen en scharen in aanraking komen, het komende jaar dood gaan. Dat wil natuurlijk niemand. Mij lijkt dat ook geen goed voornemen, ik maak er liever weer een mooi jaar van. Wat ik er van ga vinden, kunnen jullie ook het komende jaar weer op deze pagina lezen. Gelukkig nieuwjaar!