EVS.NU Edwin's homepage

Vuurwerk

IJsselstein - 30 december 2012 - Afgelopen vrijdag is de verkoop van vuurwerk weer begonnen. Ongeduldige types knallen er alweer stevig op los, ondertussen wordt flink gediscussieerd over nut en noodzaak van vuurwerk.

Vuurwerk is al duizenden jaren oud, ontstaan in China om boze geesten te verdrijven. In Europa deed men dat wat minder smaakvol, namelijk door enkel lawaai te maken. Pas in de middeleeuwen gingen ook Europeanen aan de slag met vuurwerk. In eerste instantie was dat niet feestelijk, het werd vooral gebruikt voor de oorlogsvoering. Later kwam siervuuwerk in zwang om belangrijke feesten luister bij te zetten. Vooral bij het afsluiten van grote evenementen werden vuurwerkshows populair. Ongeveer vijftig jaar terug werd vuurwerk ook gewild bij de viering van Oud en Nieuw. Inmiddels is dat uitgegroeid tot een enorme handel, zo een 70 miljoen euro wordt per jaar de lucht in geschoten. Daarin is Nederland redelijk uniek. In Belgie mag het hele jaar door particulier vuurwerk verkocht worden, in vrijwel alle andere landen wordt vuurwerk uitsluitend afgestoken door professionele afstekers. Uit oogpunt van veiligheid lijkt dat zo gek niet, Nederland telde vorige jaarwisseling 670 vuurwerkslachtoffers.

IJsselstein - 28 december 2012 - Het was weer zo ver, de meding "nummer onbekend" verscheen in mijn telefoon.

"Goedemiddag, met Edwin van Stralen"
"Hallo, spreek ik met de heer Van Stralen?"
"Daar spreekt u mee ja."
"Volgens onze informatie heeft u een abonnement op het Veronicablad, klopt dat?"
"Ja, dat heeft u goed. Waar spreek ik mee?"
"Dan mag ik u een aanbieding doen van Essent."
"Dat is toch een energieleverancier?"
"Ja, ik mag u echt een hele mooie aanbieding doen."
"Ik ben heel tevreden met mijn huidige leverancier. Als u energie wil verkopen, kunt u misschien beter iemand anders bellen."
"Uit onderzoek van de consumentenbond blijkt dat regelmatig overstappen van leverancier kosten bespaart."
"Ik zie geen reden om weg te gaan bij een leverancier waar ik heel tevreden over ben."
"Betaalt u een vast bedrag of een variabel bedrag?"
"Ik heb geen idee."
"Oh, u lijkt helemaal niet geinteresseerd in energietarieven."
"Dat heeft u goed begrepen. Ik wens u veel succes verder en een fijne jaarwisseling."
"U kunt echt heel veel geld... Eh, eh, nouja, u heeft ook rechten in de telemarketing. Als u aan de lijn blijft, krijgt u informatie over het bel-me-niet-register. En o ja, ik wens u ook een fijne jaarwisseling."

IJsselstein - 28 december 2012 - Tijdens komkommertijd willen politici nog weleens rare uitspraken doen om het nieuws te halen. Minister Lodewijk Asscher van Sociale Zaken doet dat liever over champignons.

Afgelopen donderdag liet het programma Keuringsdienst van Waarde zien welke uitbuiting plaats vindt in de Nederlandse champignonteelt. Wat velen al vermoedden, werd feilloos in beeld gebracht. Er werken voornamelijk Oost-Europese werknemers die van arbeidsomstandigheden nog nooit gehoord hebben, laat staan dat betreffende werkgevers er enige aandacht aan besteden. Lange dagen, lage lonen, boetes voor gemaakte fouten, ontslag bij ziekte en ontbreken van sanitaire voorzieningen zijn bij een deel van de Nederlandse champignontelers aan de orde van de dag. De Inspectie SWZ zou dit moeten controleren en beboeten, maar is daar weinig effectief in. Voor werkgevers is de handel uitermate lucratief, de concurrentie op prijs met fatsoenlijke concurrenten is op deze manier immers niet moeilijk.

Van minister Lodewijk Asscher zou verwacht mogen worden dat hij n.a.v. de uitzending de Inspectie SWZ eens bij wat champignonkwekers langs stuurt. Dat blijkt niet zijn beleid, hij neemt liever zijn verantwoordelijkheid door hard te roepen wat anderen moeten doen. Na jarenlang als wethouder in Amsterdam criminelen op De Wallen gesponsord te hebben d.m.v. de aankoop van onroerend goed, heeft hij nu besloten op te roepen tot een boycot van Albert Heijn. Dit voor Nederland belangrijke bedrijf werkt actief aan duurzaam ondernemen. Dat blijkt o.a. uit de vele biologische produkten in het assortiment en het lidmaatschap van de BSCI, een initiatief om sociale omstandigheden te verbeteren. Het print echter geen 'fair produce' keurmerk op de verpakkingen champignons. Het koopt de produkten wel bij leveranciers die aan de eisen van het keurmerk voldoen. Sterker nog, het staat op de nominatie om zelf ook het keurmerk te krijgen, maar maakt enkel de keuze om andere reclame op de verpakkingen te zetten. Voor Lodewijk Asscher is dat reden om zijn champignons elders te kopen. Mij maakt hij daarmee enkel duidelijk geen 'fair produce' etiket op zijn ministerie te mogen plakken. Ondertussen smaakten de champignons van Albert Heijn mij vanavond uitstekend.

IJsselstein - 26 december 2012 - In tegenstelling tot voorgaande jaren, heb ik kerst dit jaar in Nederland gevierd. Hotel De Uitkijk in Valkenburg was mijn bestemming voor de kerstdagen.

De weken voor kerst verkeert Valkenburg in kerstsferen. Panden worden verlicht, kerstbomen versieren de straten en twee maal per week is er de Christmas Parade, een sprookjesachtige stoet van verlichte en versierde praalwagens. De grootste attracties zijn echter ondergronds, het zijn de kerstmarkten in de grotten. Afgelopen zondag was het de laatste dag van de kerstmarkten. De hotels zaten vol, mensen stonden in lange rijen voor de ingangen. Verkocht werd de bij kerstmarkten behorende prullaria volop. Met kerst zelf was het minder druk. Markten waren er niet meer, niet alle hotels en restaurants waren geopend. De gasten die er nog waren, genoten van de rust en de omgeving.

Ook niet druk, maar nog wel open was hotel De Uitkijk. Het ligt in Broekhem, het noordelijk deel van Valkenburg, vlakbij het station en de uitvalswegen. Het centrum is een kleine tien minuten lopen. Het weekend voor kerst zat het nog vol, voornamelijk met bezoekers van de kerstmarkten. De kerstdagen zelf was het rustiger, er waren slechts enkele gasten. Het mocht de pret niet drukken. Terwijl op kerstavond aan de overzijde de kerkklokken luidden, werd in de hotelbar volop gesproken en geschonken. Eerste kerstdag 's avonds was niet veel anders. Het devies van de Chinese hoteleigenaresse liet weinig te raden over: "Op feestdagen moet je alles door elkaar drinken." Zelf gaf ze daarbij het goede voorbeeld, zonder haar gasten te vergeten. Vanmorgen vroeg stond het uitgebreide ontbijtbuffet weer klaar. Daarna ben ik uitgecheckt, met het goede voornemen vaker terug te komen in hotel De Uitkijk.

IJsselstein - 17 december 2012 - De burgemeester van Texel verklaarde afgelopen weekend dat besloten was de aangespoelde bultrug euthanasie te geven. Volgens mij kan dat niet zonder wilsverklaring, het taalgebruik lijkt passend voor ongekende emoties om een walvis.

Afgelopen woensdag spoelde hij aan op een zandbank bij Texel, sindsdien is dierenliefhebbend Nederland in rep en roer. Het grote, maar o zo aaibaare hulpeloze dier moest gered worden. De reddingsbrigade ging ermee aan de slag, begeleid door deskundigen van Ecomare. Ook het NIOZ, Imares, de kustwacht en SOS Dolfijn mochten zich ermee bemoeien. Helpen deed het allemaal niet, vrijdags bleek redden onmogelijk. Besloten werd het beest te behandelen als een doodzieke hond en het een spuitje te geven. Een spuitje had echter geen enkel effect bij de twintigtonner, het dier bleef in leven. Lang zou dat niet meer duren, afgelopen zondag overleed de bultrug alsnog. Lenie 't Hart was in tranen, ze had het dier graag opgevangen in haar zeehondencreche. Woest was ze, omdat ze er niet bij mocht. Gisterenavond liepen vijftig mensen mee in een stille tocht, vandaag heeft Marianne Thieme kamervragen gesteld. Het drama is compleet, verdriet is er alom. Het stoffelijk overschot zal worden overbracht naar Naturalis. Het dier zal daar een passende laatste rustplaats krijgen, hoewel de meningen ook daarover verdeeld zijn.

De werkelijkheid is dat er in de oceaan zestigduizend bultruggen leven, een gezonde populatie welke niet met uitsterven wordt bedreigd. Net als bij al het andere leven, wordt er weleens een bultrug ziek. Dat kan overlijden tot gevolg hebben, de enige zekerheid in het leven van een bultrug. Over het algemeen wacht een zeemansgraf, een enkele keer verdwaalt een zieke bultrug en strandt deze. Pogingen tot redden lijken dan aardig. De vraag is of de bultrug dan nog enige kans maakt. Waarschijnlijk zal het verzwakte dier de weg naar het ruime sop niet meer vinden, maar alsnog stranden of afdalen richting zeebodem. Dat laatste ziet geen mens, niemand zal er een traan om laten. Dat was deze keer wel anders, hoewel ik me afvraag hoeveel krokodillentranen daarbij zaten.

IJsselstein - 16 december 2012 - Vier jaar geleden organiseerden de Vrienden van het Stadsmuseum een culturele avond in IJsselstein, met vijf optredens op vijf lokaties. Inmiddels is "de kerstavond van mevrouw Klein Sprokkelhorst" uitgegroeid tot een jaarlijks evenement.

Mevrouw Klein Sprokkelhorst was een dame uit Zeist die in de jaren '30 IJsselstein bezocht om op zoek te gaan naar de vermeende onderaardse gangen van het voormalig kasteel IJsselstein. Met haar Wichelroede was zij in staat aardstralen, maar ook onderaardse ruimten te vinden. Deze heeft ze in IJsselstein niet gevonden, maar zoeken deed ze vaker. Zo is bekend is dat zij ook bij koningin Juliana op Soestdijk is geweest om te zoeken naar aardstralen rond de bedden van de prinsesjes. Voor IJsselstein is haar bezoek historie, het stadsmuseum besteedt er aandacht aan. Toen vier jaar geleden de Vrienden van het Stadsmuseum een culturele avond wilden organiseren om vrienden te werven, was de naam dan ook snel gevonden. In de loop der jaren is het een geweldig cultureel evenement geworden, dit jaar voor het eerst georganiseerd door een speciaal daarvoor opgerichte stichting. Op vijftig lokaties, varierend van theater tot huiskamer, van park tot achtertuin, waren afgelopen vrijdagavond zeventig verschillende optredens te bewonderen.

Mijn eigen "sprokkelroute" begon in de basiliek, alwaar twee engelen de sterren van de hemel zongen. Mijn route vervolgend, kwam ik bij de Benschopperpoort een orkestje tegen. Sfeervolle kerstdeuntjes vulden de donkere avond. Even later had ik een leuk gesprek met de kerstman op de binnenplaats van de Nicolaaskerk. Lopend op de Walkade, werd ik uitgenodigd voor een huiskamerconcert. Gastvrij werd ik binnen gelaten door de bewoner, even later zat ik met wildvreemden op de bank te genieten van een concert. Een zangeres en een gitarist brachten drie nummers ten gehore. Ondanks dat we elkaar niet kenden, was het reuze gezellig. De muziek in de bijzondere omstandigheid creëerde een mooie kerstsfeer. "Cultuur voor Cultuur; kwaliteit, ontmoeten en verbinden" is het motto van de organiserende stichting, dat was volledig gelukt in die huiskamer aan de Walkade.

IJsselstein - 7 december 2012 - Rond kwart over acht was het zo ver, de grootste kerstboom ging weer aan.

Dit jaar is de de ontsteking van de grootste kerstboom voor het eerst gekoppeld aan een kerstmarkt en een actie van Q Music. Deze zender zendt twee weken uit vanaf de IJsselsteinse kerstmarkt, waar ook de ontsteking plaats vond. Traditiegetrouw gebeurt dat door een bekende persoonlijkheid op een knop te laten drukken, waarna de lampjes langzaam aan gaan. Dit jaar was deze eer aan drie personen: Patrick van den Brink, burgemeester van IJsselstein, Ton Westland, voorzitter van de organiserende stichting en Miss Montreal, zangeres. Laatstgenoemde had tot vlak daarvoor een optreden verzorgd, de andere twee hadden toespraken gehouden. Met name de burgemeester oogstte applaus: "De grootste kerstboom staat niet in New York, niet in Parijs, niet in Lopik, maar in IJsselstein."

Een en ander werd gepresenteerd door Kristel van Eijk, in het dagelijks leven d.j. bij Q Music. Ze zal ongetwijfeld goed zijn in het draaien van plaatjes, presenteren op een podium had ze beter aan de kerstman over kunnen laten. Die wist er voorgaande edities wel een verhaal van te maken. Na de druk op de knop was het over, een kleine tien minuten later startte vuurwerk vanuit een park in de nabijheid. Letterlijk knalde het dus zeker, een knalfeest kon ik het echter niet vinden. Het was er niet minder druk om en de kerstmarkt zal er de komende weken ook niet minder gezellig om zijn. Het belangrijkste is dat de grootste kerstboom weer brandt. Nog vier weken en twee dagen, dan zullen we de sfeerverlichting weer missen.

IJsselstein - 5 december 2012 - Het heerlijk avondje is geweest. Sinterklaas heeft de witte daken weer getrotseerd, de Zwarte Pieten hebben de cadeau's weer door de schoorstenen laten zakken. Sommige mensen snappen helemaal niets van deze leuke traditie.

Oorspronkelijk had Sinterklaas geen helper. In 1850 introduceerde de onderwijzer Jan Schenkman in zijn leesboekje 'Sint Nicolaas en zijn Knecht' drie nieuwe zaken, die allemaal onderdeel van de traditie zijn geworden: een knecht voor Sinterklaas, de intocht en de stoomboot. De knecht heeft in het boekje nog geen naam, en was gekleed als een page. In 1859 werd voor het eerst een artikel gedrukt waarin hij Pieter wordt genoemd en in 1895 was de naam Zwarte Piet al in zwang geraakt. Gaandeweg de twintigste eeuw bedacht men dat als één Zwarte Piet leuk is, meerdere Zwarte Pieten leuker zouden zijn. Zo waren bij de eerste officiële intocht van de Sint in Amsterdam in 1934 zes Pieten aanwezig. Na de Tweede Wereldoorlog organiseerden Canadese militairen in Nederland een Sinterklaasviering met een massa Zwarte Pieten. Sindsdien wordt Sinterklaas vergezeld door vele Pieten, tegenwoordig vaak met voor ieder een eigen taak. De Pieten krijgen vaak ook een naam die verwijst naar de taak, zoals de rommelpiet, de opruimpiet, de muziekpiet, etc. Terwijl Sinterklaas altijd statig en gedistingeerd is, gedragen de Pieten zich als acrobaten en grappenmakers die kwajongensstreken uithalen. Het maakt het feest leuk voor kinderen. Sinterklaas is er voor de cadeau's en mooie verhalen, de Pieten om lol te trappen.

Vorige week kwam de Amsterdamse wethouder Andree van Es in het nieuws met haar mening over Zwarte Piet: "'Het Sinterklaasfeest is ooit begonnen zonder Zwarte Piet en het wordt tijd om ermee door te gaan zonder Zwarte Piet." Ze vindt het een racistisch fenomeen, waarschijnlijk omdat zij bij Zwarte Pieten denkt aan Afrikaanse slaven. Het zegt meer over haar referentiekader dan over het Sinterklaasfeest. Als kleuter was ik er van overtuigd dat de Pieten zwart als roet waren omdat de schoorstenen van binnen zwart zijn. Zo bestaan er nog enkele theorieën over de zwarte kleur van de Pietermannen, de één politiek correcter dan de ander. Ongeacht de kleur en herkomst, blijven het onschuldige, lol trappende kindervrienden. Geen weldenkend mens zal zich gediscrimineerd voelen door de aanwezigheid van deze lolbroeken. Wat mij betreft zijn deze Spaanse gastarbeiders dus ieder jaar van harte welkom, leukere immigranten kan ik me niet voorstellen. Een wethouder die daar tegen is, mag van mij de roe en daarna met de boot mee terug naar Spanje.

IJsselstein - 3 december 2012 - Twintig jaar geleden werd de eerste sms verzonden. Inmiddels is er heel wat veranderd.

De eer was aan de destijds 22-jarige Britse softwareontwikkelaar Neil Papworth. Hij mocht het eerste sms-je sturen naar de toenmalige baas van Vodafone, met de tekst "Merry Christmas". In die tijd was het nog een kort bericht van een pc naar een telefoon. Een jaar later kwam Nokia met de eerste telefoon die ook sms-jes kon verzenden. In 1999 werd het ook mogelijk om berichten naar telefoons van andere providers te verzenden, daarna ging het snel. Vorig jaar werden wereldwijd gemiddeld 15 miljoen sms-jes per minuut verstuurd, een goudmijn voor telefoonmaatschappijen. Maar niet alleen telefoonmaatschappijen verdienen er aan. Er is sms-taal gekomen, uiteraard ook in boekvorm verkrijgen. Fysiotherapeuten hebben ondertussen heel wat sms-duimen behandeld en relatietherapeuten verdienen grof geld aan verkeerd gestuurde sms-jes. Commercieel is het dus op alle fronten een succes, hoewel inmiddels de vervalfase lijkt in te treden. Gratis diensten als pingen en whatsapp krijgen steeds meer marktaandeel, terwijl het aantal verzonden sms-jes de laatste jaren afneemt.

Invloed op het dagelijkse leven heeft het voor vrijwel iedereen. Natuurlijk is er het gemak van een kort berichtje uit de file, al dan niet handsfree verzonden. Voor velen lijkt het echter van levensbelang, zo schijnt volgens dood.nl 25% van de mensen sms-jes te lezen tijdens uitvaartplechtigheden. Een bron voor misverstanden is het ook, met name veroorzaakt door de later ontwikkelde SMS-techniek T9. Hierbij maakt de telefoon zelf een keuze uit de drie letters onder een toets. Zelf heb ik daarmee nog nooit een tekst kunnen maken, anderen zijn er heel bedreven in. Het blijft echter vooral een geweldige techniek om misverstanden de wereld in te sturen. Zo is "jou" dezelfde toetsencombinatie als "lot". Dat kan heel verwarrend worden als je vriendin geen Lot heet, maar je haar een sms stuurt met de tekst "ik houd van ...". Kennislink.nl heeft ooit een prijsvraag uitgeschreven naar de leukste T9-verwarringen. Winnaar was iemand die "Zullen we pilsen? Ik heb zin in bier" dacht te versturen. Het bleek dezelfde toetsencombinatie als "Zullen we pijpen? Ik heb zin in aids."

IJsselstein - 30 november 2012 - Woensdag a.s. is het sinterklaasfeest, maar IJsselstein is alweer druk met de voorbereidingen van kerst. Vrijdagavond a.s. wordt de grootste kerstboom ter wereld weer ontstoken.

In 1992 was het zo ver: de IJsselsteinse Gerbrandy toren werd voor het eerst omgetoverd tot de grootste kerstboom ter wereld. In geheel midden Nederland was de 375 meter hoge kerstboom te zien, waarmee een mooie traditie was ontstaan. In de jaren daarna gingen de lampjes vaker branden. Een enkele keer was er te weinig geld en vorig jaar kon het feest niet doorgaan i.v.m. herstelwerkzaamheden na een brand in de toren. Dit jaar wordt het grootser aangepakt dan ooit. IJselstein krijgt niet alleen zijn kerstboom, van 7 t/m 21 december is er ook een kerstmarkt op evenemententerrein Het Podium met o.a. live uitzendingen van Q Music.

Het ontsteken van de kerstboom gebeurt traditioneel door een bekende persoonlijkheid op een knop te laten drukken. De laatste keer, in 2010, was dat Do. Daarvoor hebben o.a. de kerstman, Lieke van Lexmond en toenmalig vice premier Laurens Jan Brinkhorst die eer gehad. Wie het dit jaar is, is nog onbekend. Bekend is wel dat het ontsteken wordt omlijst door een uitzending van Q Music, met optredens van o.a. Miss Montreal en The Opposites. Het moment van ontsteken is op televisie live te volgen in het NOS Journaal. Het is te hopen dat dit beter zichtbaar is dan in het jaar dat Laurens Jan Brinkhorst de toren mocht ontsteken. "Oh, wat mooi", riep hij nadat hij op de knop had gedrukt. Dat was het inderdaad. De ochtend erna was de mist opgetrokken en kon iedereen dat zien.

IJsselstein - 29 november 2012 - Nederland kent een gevarieerde gezondheidszorg, met voor iedere kwaal een arts, kliniek of methode. Al geruime tijd maken particuliere klinieken daar onderdeel van uit, over het algemeen betreft dit zogenaamde categorale ziekenhuizen die zich richten op één specialisme. In sommige gevallen gaan deze wat ver.

Wereldberoemd in Nederland zijn de klinieken die zich richten op plastische chirurgie. Ooglidcorrecties, borstvergrotingen, de betere roddelbladen weten exact te vertellen wie welke behandeling heeft gehad. Er zijn echter ook klinieken die zich op grotere noden richten. Voorbeelden zijn dermatologische, orthopedische en oogheelkundige klinieken. Over het algemeen zijn deze gespecialiseerd in routinematige ingrepen welke goed en efficient uitgevoerd kunnen worden als deze veel gedaan worden. Een mooi voorbeeld is het laseren van ogen. Dit is te duur en specialistisch voor algemene ziekenhuizen en te weinig complex voor de universitaire medische centra. De particuliere klinieken hebben voldoende klanten om goede apparatuur aan te schaffen en ervaring te behouden in het behandelen van patienten. Daarmee zijn deze klinieken een mooie aanvulling op de gezondheidszorg in Nederland.

Geld verdienen aan gezondheidszorg levert natuurlijk ook risico's op. Er zijn daarom regels waarin bepaald wordt wat in welke kliniek uitgevoerd mag worden. Zo zijn er ook regels voor de behandeling van kinderen, waar de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) onlangs controles op heeft uitgevoerd. Daarbij gaat het bijvoorbeeld om kijkoperaties aan knieën, dermatologische ingrepen, spataderoperaties, oogcorrecties en oogheelkundige ingrepen. Hoewel er discussie is over de leeftijdsnorm voor deze ingrepen, zijn deze wel toegestaan. Dat geldt niet voor alle cosmetische ingrepen. Borstvergrotingen, schaamlipcorrecties en ingrepen bij ernstig overgewicht zijn onder de achttien jaar niet toegestaan. Vandaag maakte de IGZ echter bekend dat al deze ingrepen het afgelopen jaar wel zijn uitgevoerd in klinieken voor plastische chirurgie. Een handhavingstraject richting klinieken wordt opgestart. Dat lijkt me terecht. Of de ouders van deze kinderen ook nog opgenomen gaan worden in een kliniek, vermeldde het bericht van de IGZ niet. Verstandig lijkt het me wel.

IJsselstein - 27 november 2012 - Er zijn wetten en er is een praktijk. Eerstgenoemde zouden het tweede moeten reguleren, maar soms werkt dat anders. De gemeente Stichtse Vecht doet een trieste poging daar gebruik van te maken.

Op 31 maart 2009 reden Mounia Pravisani en haar bijrijder Andjenie Sadhoe over de Nieuweweg in Tienhoven. Door bobbels in de weg, als gevolg van boomwortels, verloren zij de controle over de motor. De twee schoven onderuit en botsten frontaal tegen een tegemoet rijdende trekker met oplegger. Mounia Pravisani overleedt ter plekke, Andjenie Sadhoe later die dag in het ziekenhuis. Eerder die maand, op 1 maart 2009, was reeds een motorrijder ten val gekomen die het overleefd had. Dit was gemeld bij de gemeente, maar maatregelen waren niet genomen. Er stonden borden met "slecht wegdek", dat zou afdoende moeten zijn. Als maximum snelheid stond echter 60 km/uur aangegeven, terwijl de bobbels voor motorrijders al gevaarlijk waren bij 50 km/uur. Pas na het dodelijke ongeluk heeft de gemeente besloten het wegdek op te knappen.

Het Openbaar Ministerie wil de gemeente nu vervolgen voor dood door schuld. Als de gemeente het onderhoud tijdig had uitgevoerd of snelheidsbeperkende maatregelen had genomen, was het dodelijke ongeluk immers niet gebeurd. De verdediging van de gemeente is dat gemeentes volgens de wet niet veroordeeld kunnen worden voor taken welke niet uitbesteed kunnen worden. Onderhoud aan wegen kan probleemloos uitbesteed worden, maar dat is volgens de verdediging van de gemeente niet het probleem. Er is besloten geen onderhoud uit te voeren en het nemen van dat besluit kon niet uitbesteed worden. Veroordelen kan dus niet volgens de gemeente Stichte Vecht. Juridisch is het een schitterende redenering. Als de casus niet zo triest was geweest, had alleen de juridische logica al een prijs verdiend. Of de rechter deze creatieve ontkenning van verantwoordelijkheid ook zo kan waarderen, zal blijken bij de uitspraak over twee weken.

IJsselstein - 17 november 2012 - Gisteren was ik in het IJsselsteinse Fulco Theater. Er was een optreden van The British Pop Invasion. Ik voelde me ontzettend jong.

Na de opkomst van de rock 'n roll met Amerikaanse invloeden in de jaren '50, ontstond in de jaren '60 de beatmuziek. De stroming kwam als eerste op in het Engelse Liverpool, met de zogenaamde merseybeat. Hiervan waren The Beatles veruit de voornaamste exponent. Andere bekende groepen die scoorden in de beginperiode van de beat waren onder meer The Rolling Stones, The Searchers, The Kinks, The Animals en The Who. Parallel aan de opkomst van deze muziekstroming, vond een ware revolutie plaats in de jongerencultuur. De vetkuiven werden ingewisseld voor voorover gekamd lang haar, de kledingstijl veranderde drastisch en jongeren eisten hun plaats op in het publieke debat. Dat laatste is nooit meer veranderd. Muziekstromingen en jongerenculturen volgden er nog talloze, met flower power en house als belangrijkste stromingen. Gebleven is de grote invloed van popmuziek en jongerencultuur, met name in de media en reclamewereld.

Zelf ken ik deze ontwikkelingen uit geschiedenisboekjes, gisteren zat het Fulco Theater vol met publiek dat erbij was. The British Pop Invasion stond op het podium, een band die de Engelse popmuziek uit de jaren '60 levendig houdt. De instrumenten werden bespeeld door muzikanten die in de jaren '60 al hits scoorden, gezongen werd er door drie jonge zangers en een zangeres. De muziek die ik zo goed ken van Goud van oud, werd massaal herkend door het voltallige publiek. Meezingen was dan ook geen probleem, meespringen en dansen zat er niet bij alle aanwezigen nog in. Het mocht de pret niet drukken. De positieve energie spatte van het podium af, hoewel ook daar het verschil tussen jong en oud zichtbaar was. De muzikanten speelden geweldig, beweging zat er vooral in de magistrale vingers en de twinkelende pretogen. Bij de zang waren alleen de teksten oud, bewegen deed alles. Het laatste nummer was er één van The Beatles: "We're Sergeant Pepper's Lonely Hearts Club Band, we hope you did enjoy the show." Dat laatste was zo, ik had een geweldige avond met tijdloze muziek gehad.

IJsselstein - 4 november 2012 - Afgelopen weekend verbleef ik in Scheveningen. Ondanks dat het geen strandweer was, had het voldoende te bieden voor een heerlijk weekend.

In de directe omgeving liggen meerdere musea, met het weer van gisteren uitstekende gelegenheden om te bezoeken. Mijn eerste bestemming was het Panorama Mesdag, gelijk het hoogtepunt van de dag. Het grootste schilderij van Nederland was voor het eerst te zien in 1881, vier jaar later ging het Panorama Mesdag falliet. De schilder vond dat zo jammer, dat hij het zelf kocht. Zijn leven lang heeft hij de exploitatietekorten bijgelegd. Zoals vaker met kunst, kwam de echte waardering na het overlijden van de schilder. Zijn erven gingen het Panorama Mesdag verhuren aan de gemeente, die de toegangsprijzen aanzienlijk verlaagde. Niet veel later moest de houten constructie in het schilderij verstevigd worden om alle bezoekers te houden. Het volgende museum op mijn tour was het gemeentemuseum. Hier hangt momenteel een deel van de collectie van het Mauritshuis, wat gerenoveerd wordt. De oude werken van o.a. Vermeer waren de hoogtepunten van het gemeentemuseum. Mijn laatste museumbezoek was vlakbij het hotel, museum Beelden aan Zee. Op de boulevard heeft dit museum enkele leuke beelden staan. Binnen stonden meer kleine beelden, voor mij minder indrukwekkend dan de beelden buiten. Gratis buiten blijven is daar dus een aanrader.

De avonden waren voor het goede eten, bij restaurant Big Bell aan de Scheveningse boulevard. Het heeft wat een restaurant voor mij goed maakt. Uiteraard is het eten goed en voldoende, dat is inmiddels in vrijwel ieder restaurant wel op orde. Verschil wordt gemaakt met variatie op de kaart, vlotte, vriendelijke bediening en een gezellige entourage. Bij Big Bell was het allemaal uitstekend geregeld, ik heb twee maal goed en gezellig gegeten. Uiteraard kon ik vanmorgen Scheveningen niet verlaten zonder eerst nog een strandwandeling te maken. Dat dachten er meer, het was druk met wandelaars op het strand. Even voorbij de boulevard werd een fotoshoot gemaakt. Een meisje in bikini liet zich fotograferen voor de zee. Het contrast met de fotograaf was groot, hij droeg een dikke winterjas en wollen muts. "Aahhh", riepen enkele passerende meiden. Ik dacht het, om vervolgens snel de auto op te zoeken voor het begon te regenen.

Scheveningen - 3 november 2012 - Gisteren wandelde ik over het Binnenhof. In de hofvijver zag ik een visioen.

Bij de ingang van de Albert Heijn stond Diederik Samson. Een rij had zich gevormd. Terwijl Lodewijk Asscher stond te filmen, vroeg Diederik Samson iedereen naar het sofinummer. Op basis daarvan gaf hij een gekleurd kaartje, zich excuserend voor de rij die hierdoor ontstond: "Sorry, ik zou dit samen met mijn viend Paul Depla doen, maar die moest met Melanie Schulz naar de fietsenkelder." Na mijn winkelwagen gevuld te hebben, bleek de indeling van kassa's gewijzigd. De verdeling was niet meer pinnen, contant betalen of zelf scannen, maar kleur naar inkomen. De blauwe kassa's waren voor mensen met een gemiddeld inkomen en dus een blauw kaartje. Daar sloot ik aan. Bij iedere aanslag op de kassa kwam een inkomenstoeslag van vijftig procent in beeld, ik mocht zestig euro afrekenen voor twee dagen Euroshopper eten. Vol verbazing liep ik naar buiten. Als eerste kwam ik Hans Spekman tegen, luid zingend vooraan in een polonaise. Ik vroeg een toeschouwer waarom die mensen zo blij waren: "Het zijn mensen in de bijstand, onderweg naar het Kurhaus. Mark Rutte was vandaag bij de voedselbank, hij deelde gratis bonnen uit voor een vijfgangendiner."

Op dat moment belde de tram, de rimpelingen in de hofvijver waren weer als vanouds. De verhalen in de krant van vandaag wijken echter niet veel af. "Nivilleren is een feest", heeft Hans Spekman in een interview gezegd. Op een website van RTL bereken ik dat in 2014 mijn zorgpremie met 150% stijgt. De site is zo attent mijn belastingvoordeel mee te rekenen, dan kost het me 'slechts' 770 euro per jaar. In deze combinatie zit volgens mij de fout van het beleid. De vergelijking met Albert Heijn in mijn visioen lijkt belachelijk, maar een zorgverzekering is ook niet meer dan een dienst. Enige herverdeling van inkomen via de belastingen valt misschien te billijken, inkomenspolitiek voeren met huren, zorgpremies en andere particuliere uitgaven is niets anders dan onrechtvaardigheid. Mensen verdienen een inkomen, dat heet niet voor niets verdienen. Op honderdduizend manieren ontnemen van deze verdiensten een feest noemen, is niets anders dan op een oneerlijke manier mensen de stimulans ontnemen om wat te betekenen voor deze samenleving. De afgelopen decennia hebben we gezien dat nivillering uiteindelijk leidt tot correcties in CAO's, met gigantische verschillen in bruto inkomens om te komen tot logische opbouw van netto inkomens. Dat leidt dan weer tot minder inkomen voor de minst verdienende werkenden. De polonaise van Hans Spekman zal als dat weer gebeurt wel ten einde zijn, een fatsoenlijk functionerende samenleving helaas ook.

Saarburg - 25 oktober 2012 - Niet ver van het Duitse Saarburg ligt de grens met Frankrijk en Luxemburg. Aan de Luxemburgse zijde van dit drielandenpunt ligt Schengen.

Schengen is een dorp met ruim 1500 inwoners, aan de oever van de Moezel welke de grens met Duitsland vormt. In de directe omgeving vindt vooral wijnbouw plaats, zoals vrijwel overal rond de Moezel. Het meest historische gebouw in het dorp is het kateel van Schengen. De familie Collart liet het in 1812 bouwen van de restanten van van een burcht uit de veertiende eeuw welke eerder op deze lokatie stond. Het enige restant daarvan is een toren welke nu nog naast het kasteel staat. In 1939 was het geld van de familie op en werd het kasteel verkocht aan de congregatie van Sint Elisabeth. De drie laatste zusters van deze congregatie besloten in 2009 te stoppen met beheer van het kasteel en verhuren het sindsdien aan een hotelketen. De liefhebber van duur eten en slapen kan er tegenwoordig zijn hart ophalen.

Toch heeft het kasteel niet de geschiedenis van Schengen geschreven. Het dorp heeft wereldwijd bekendheid verworven in 1985, met de ondertekening van het verdrag van Schengen op een boot in de Moezel. Het verdrag regelt het vrije verkeer van personen binnen een deel van Europa, ook wel de Schengen-landen genoemd. In 1985 werd het verdrag ondertekend door Nederland, Belgie, Luxemburg, Frankrijk en Duitsland, inmiddels is het gebied uitgebreid tot 22 landen. Zelfs het autonome Zwitserland heeft het verdrag ondertekend. Grenscontrole vindt alleen plaats aan de buitengrenzen van de gehele zone en het visumbeleid is gezamenlijk. Het enige wat aan dit al herinnert in het dorp Schengen, is het Europees museum. Verder is het een rustig wijndorp waar vooral de uitzichten mooi zijn. Gelukkig is het verdrag nog geen museumstuk. Nog altijd passeren iedere dag weer talloze mensen zonder problemen de grenzen binnen Europa. Ook ik zal morgen weer even aan Schengen denken, als ik zonder controles met bijbehorende files weer naar Nederland rijd.

Saarburg - 23 oktober 2012 - Vorige week hadden de scholen herfstvakantie, deze week is het mijn beurt. Ik ben een midweekje naar Saarburg in Duitsland.

Saarburg is gelegen nabij de grens met Frankrijk en Luxemburg, ruim twintig kilometer van het bekendere Trier. De geschiedenis van de stad gaat terug naar het jaar 964. In dat jaar liet Siegfried von Luxemburg, ook stichter van de stad Luxemburg, er een burcht bouwen. Hoewel deze inmiddels meerdere malen kapot geschoten en verbrand is geweest, staat nog altijd een burcht op dezelfde plaats. De stad heeft zich om de burcht heen gevormd. Er wonen inmiddels een kleine zevenduizend mensen die vooral leven van wijn en toerisme. De wijngaarden liggen om de stad heen, toeristen zijn overal en nergens. De stad zit vol hotels en terrassen, ook in deze tijd nog behoorlijk gevuld.

Zelf heb ik een stacaravan gehuurd op Landal park Warsberg, gelegen op een berg in de directe omgeving van Saarburg. Hoewel het park zelf is voorzien van prima voorzieningen als een overdekt zwembad en een uitstekend restaurant, is het vooral een goede uitvalsbasis. Vandaag stond een bezoek aan het Luxemburgse Echternach op het programma. Opvallend was dat dit bekende toeristenoord aanzienlijk minder druk was dan Saarburg. De weg van en naar Echternach bestond vooral uit omleidingen. Het leidde naar schitterende uitzichtpunten, doorrijden was er uiteraard niet bij. Aangezien het vakantie is, mocht dat de pret niet drukken. Na het nodige geslinger bereikte ik aan het einde van de middag Saarburg weer, om op een goed terras nogmaals van panoramisch uitzicht te genieten.

IJsselstein - 21 oktober 2012 - Politieke partijen trekken stemmen, individuen krijgen stemmen. Zo af en toe leidt dat tot bizarre situaties, deze keer in de Nijmeegse gemeenteraad.

De grootste partijen in de Nijmeegse raad zijn GroenLinks, PvdA en D66. Samen hebben ze 22 van de 39 zetels en vormen ze het college. De oppositie bestond uit zeven andere partijen. Dat zijn er na afgelopen week nog steeds zeven, maar wel andere. Twee leden van het CDA, één van de ouderenpartij VSP en één van Nijmegen Nu zijn gezamenlijk De Nijmeegse Fractie begonnen. Het CDA en VSP zijn daarmee geminimaliseerd tot één zetel, Nijmegen Nu is nu helemaal niet meer vertegenwoordigd. De vier dissidenten zeggen elkaar te vinden op het gebied van sociaal beleid, degelijk financieel beleid en de Nijmeegse identiteit. Met hun krachtenbundeling willen ze naar eigen zeggen de versnippering op het politieke middenveld te lijf gaan. Ze hebben het gevoel dat hun boodschap voortaan beter gehoord zal worden.

Cijfermatig is het in ieder geval een bijzonder verhaal. De vier leden van de nieuwe fractie hadden samen 2.091 stemmen, goed voor één zetel in de raad. Dat zijn er nu dus vier geworden, zetels welke niet meer toekomen aan de partijen waar mensen op gestemd hebben. De twee voormalige CDA-ers hebben als motivatie niet meer gehoord te worden in het CDA. Ze hadden het gevoel een verloren race te rijden. Gezien de resultaten van het CDA is dat begrijpelijk, de vraag is of die paar laatste kiezers dan waarderen dat hun stem helemaal niet meer vertegenwoordigd wordt. De dissident van de ouderenpartij wilde meer dan ouderenbelangen vertegenwoordigen, wat de vraag oproept wat hij bij een ouderenpartij deed. Het raadslid van Nijmegen Nu zag zijn einde naderen: "Maar zie, de rups gaat niet dood, de rups ontpot zich als een vlinder, groter en mooier dan ooit." Schitterend verwoord is het zeker, hoewel het er meer op lijkt dat hij er met een rups etende vogel vandoor is gegaan. Feitelijk hebben allevier de leden hun eigen nest verlaten om er vandoor te gaan met een vreemde vogel. Ik ben benieuwd of de kiezers deze vreemde vogel ook kunnen waarderen.

IJsselstein - 20 oktober 2012 - De Korenmarkt in Arnhem kleurde gisterenmiddag al rood. 's Avonds was Symphonica in Rosso in het Gelredome, dit jaar met Doe Maar. Rood was er weinig, muzikale herinneringen aan de jaren '80 waren er volop.

Tot mijn verrassing speelde Doe Maar in de bezetting van '81 - '82, zonder Jan Pijnenburg, met René van Collem op drums. Ook Joost Belifante was van de partij, hij vertolkte o.a. zijn klassieker 'Nederwiet'. Vergeten hits en de typische lome Doe Maar hits vulden het eerste uur van het concert, met begeleiding van Guido's Orchestra. "We zijn iets uitgebreid", zei Henny Vrienten daarover. De heren en het orkest klonken niets minder dan een DVD, muzikaal perfect. Na een kort intermezzo met videobeelden kwam Henk Westbroek in beeld. Begeleid door Doe Maar speelden achtereenvolgens Henk en Henk, Erik Mesie, Frank Boeijen en Nol Havens hun klassiekers uit de jaren '80. Het feest der herkenning werd massaal gevierd. Gers Pardoel was de volgende gast. 'Liever dan lief' deed hij samen met Doe Maar, met 'Ik neem je mee' ging het Gelredome pas echt los. Nu vasthouden, was mijn gedachte toen Doe Maar het podium weer betreedde. Dat lukte wonderwel. Met uptempo hits als 'Doris Day', 'Belle Helene' en 'De Bom' spatte de energie van het podium af. Oorverdovend was het gejoel om de toegift, waar er nog twee van volgden. 'De laatste keer' was de laatste toegift, Doe Maar had de legendarische naam weer waargemaakt.

Mijn eigen afterpary had ik gepland in café Noir, gelegen naast hotel Blanc waar ik een kamer had. Dat bleek niet door te gaan, het café was gesloten. Even verderop was bar Nummer 1 wel open. Ook hier kleurde het rood. Ondanks dat tijdens het concert alleen de blouse van Henk Westbroek en broek van Gers Perdoel rood waren, bleef het toch de modekleur in Arnhem. Drankjes en hapjes gingen rond, terwijl de prille herinneringen aan Doe Maar werden opgehaald. Zo te zien hadden de meeste aanwezigen meer herinneringen aan de jaren '80, maar dat mocht de pret niet drukken. Tegen enen werd het rustig en heb ook ik mijn bed opgezocht. Na een ontbijt in het 's morgens wel geopende café Noir, was het ook voor mij tijd om Arnhem weer te verlaten.

IJsselstein - 8 oktober 2012 - Van de SGP is bekend dat deze partij het televisiescherm op zondag graag op zwart ziet gaan. Afgelopen week bleek de partij ook nog meningen te hebben over programma's op andere dagen. Er zijn twee programma's waar de SGP op tegen is.

Het eerste betreft de realityshow van Samantha de Jong, beter bekend als Barbie. In dit programma worden bevalling en eerste dagen van Angelina, het kind van Barbie, gevolgd. Over smaak valt te twisten, maar kijken naar een bevallende Barbie lijkt inderdaad geen kwestie van goede smaak. Daar gaat het de mannenbroeders echter niet om. Barbie heeft gezegd dat ze de camera's niet toegelaten had als er niet betaald was. Daaruit concludeert de partij dat er geld wordt verdiend aan het tentoonstellen van een baby. De SGP vind dat geen onderdeel van een deuglijke opvoeding en heeft kamervragen gesteld.

Het andere programma wat niet in de smaak valt bij de SGP, is het programma College Tour met Willem Holleeder als gast. Willem Holleeder staat bekend als crimineel en deze behoort volgens de SGP geen podium op televisie te krijgen. De kritiek wordt gedeeld, er zijn meer geluiden van deze strekking te horen. Mij lijkt het voorbij gaan aan de vraag of deze man journalistiek interessant is. Op het moment dat op televisie de misdaden verheerlijkt gaan worden, hebben de critici een punt. Er zijn echter ook veel vragen te stellen waarbij dat niet gebeurt. De kritiek lijkt dus op z'n minst voorbarig. Los daarvan, kan de vraag gesteld worden of politici zich moeten bemoeien met de inhoud van televisieprogramma's. Televisie op zondag verbieden lijkt nog een standpunt wat te verdedigen valt, kamervragen stellen over de inhoud van programma's lijkt meer op vragen om toezicht op voor publicatie bestemde uitzendingen. Laat dat nou volgens Van Dale de definitie van censuur zijn.

IJsselstein - 6 oktober 2012 - Op 24 november 1990 werd GroenLinks opgericht. Inmiddels lijkt het gedrag van gezagsdragers binnen die partij op dat van een stekker. Er in en er uit, meer lijkt er niet te gebeuren.

GroenLinks werd opgericht na een fusie tussen pacifisten, communisten, evangelisten en radicalen. De verbinding tussen deze partijen was dat het linkse splinterpartijen waren die in de praktische politiek overeenkomstige standpunten deelden. In de eerste jaren was er behoorlijk veel gedoe, het bleek niet zo eenvoudig om zonder gezamenlijk ideaal tot praktische politiek te komen. Na een debacle met een politiek correct duolijsttrekkerschap, werd Paul Rosenmöller in 1994 lijsttrekker. Onder zijn leiding kwamen een gezamenlijk wereldbeeld tot stand, waarbij met name de groene idealen werden vertaald naar ook financieel onderbouwde standpunten. In 2002 bleek Paul Rosenmöller één van de weinigen die Pim Fortuyn in debatten wist te verslaan. Na de moord op Pim Fortuyn door een milieu-activist was het onmogelijk dit om te zetten in verkiezingswinst. Bij de daarop volgende verkiezingen was Paul Rosenmöller klaar met de politiek, de persoonlijke consequenties waren hem te veel geworden. Femke Halsema werd vlak voor de verkiezingen lijsttrekker. Ze bleek in staat de partij om te vormen naar een groen liberale partij, een unicum gezien de achtergronden van de partijen die GroenLinks hadden opgericht. Twee jaar terug vond Femke Halsema het tijd voor andere uitdagingen. Ze vond in Jolande Sap een geschikte opvolger, maar binden van de partij zoals Femke Halsema deed is haar nooit gelukt.

Gisteren twitterde Ineke van Gent: "Het vertrek van Jolande Sap komt toch hard aan bij mij. Zij stak diverse keren moedig haar nek uit en nu is haar kop eraf gehakt". Het is een opvallende tweet voor een pacifiste wiens bijl te bot was om enige schade te maken in de nek van Jolande Sap. Wel is het exemplarisch voor de reacties op het vertrek van Jolande Sap. Nadat ze gisteren opstapte, bleek ze uit alle hoeken steun te krijgen. Politieke vrienden en vijanden reageerden met complimenten voor haar betrokkenheid, inzet en standpunten. Het vandaag afgetreden bestuur zal deze reacties niet krijgen. Het was immers datzelfde bestuur wat Jolande Sap het werken onmogelijk maakte. De baantjesjagende nepmarokkaan Tofik Dibi mocht zijn vernietigende lijsttrekkerscampagne voeren terwijl de daarvoor aangestelde commissie "ongeschikt" had aangekruist achter zijn naam. Hoewel Jolande Sap steun kreeg van de overgrote meerderheid in de partij, bleef de indruk hangen van een hopeloos verdeelde partij. Na de verkiezingsnederlaag werd besloten eerst onderzoek naar de oorzaken te laten door door partijprominent Andrée van Es en pas daarna conclusies te trekken. Het bestuur had achteraf toch niet het geduld en vond het nodig zonder onderzoek al de conclusie te trekken dat Jolande Sap weg moest. Uiteraard kregen de media daar de schuld voor. Het positieve gevolg hiervan is dat ook het bestuur van de partijraad de kwalificatie "ongeschikt" kreeg en op kon stappen. Ik ben benieuwd of de partij voldoende energie over heeft om weer constructief samen te gaan werken. Zonder die energie lijkt de figuurlijke stekker er beter uit te kunnen.

IJsselstein - 22 september 2012 - Dit is het weekend van de Dam tot Dam evenementen. Morgen zijn de Dam tot Dam fietsclassic en de Dam tot Dam loop loop, het grootste hardloopevenement van Nederland. Vandaag was de Dam tot Dam wandeltocht.

Het was dit jaar de tiende keer voor de Dam tot Dam wandeltocht, waarbij gekozen kan worden tussen 9, 18, 26 en 40 kilometer. De 18 kilometer is de originele Dam tot Dam tocht, de tien mijl welke morgen ook hard gelopen wordt. De 9 kilometer is eigenlijk geen Dam tot Dam. Het idee is namelijk dat van de Dam in Amsterdam naar de Dam in Zaandam gelopen wordt. Met 9 kilometer is dat niet mogelijk, dus deze afstand start halverwege. De route van 26 kilometer loopt eerst door de binnenstad, om vervolgens via de Amsterdamse brug en de Schellingwouderbrug het IJ over te steken. Daarna volgt Schellingwoude, het dorps aandoende stadsdeel met dijkjes, dijkwoningen en woonboten. Verderop in Amsterdam Noord komt de route samen met de 18 kilometer, via een bedrijventerrein wordt Zaandaam bereikt. Na het centrum van Zaandam volgt de finish, de Dam in Zaandam.

Ook ik heb vandaag die 26 kilometer gelopen. Gisteren al was ik in Amsterdam, zodat ik vanmorgen vroeg niet eerst die kant op hoefde. Ik had een kamer geboekt in het Rho hotel, gelegen aan de Nes, vlakbij de Dam. Vannacht heb ik ervaren hoeveel geluid dat oplevert, nachtrust behoorde niet tot de mogelijkheden. Het mocht de pret niet drukken, ook de vrijdagavond was al gezellig. Na 's avonds Amsterdamse cultuur gesnoven te hebben op de Zeedijk en het terras van café Teasers op het Damrak, vond ik het tijd om een goede kroeg op te zoeken. Deze vond ik vlakbij het hotel, op de hoek van Dam en Damstraat. De aanwezig Engelse toeristen vertokken snel richting Wallen, wat overbleef was een bont gezelschap aangename toeristen. Russisch, Duits, Nederlands en ondefinieerbaar, alles was aanwezig. Stappen werd daarmee een prima voorbereiding voor wandelen. Dat bleek vandaag ook. Even na half acht was ik weer aanwezig op de Dam om te vertrekken, voor de middag had ik de 26 kilometer in de benen. Gelukkig waren er ook bij de Dam in Zaandam aangename terassen om daarvan bij te komen.

IJsselstein - 20 september 2012 - Mensen hebben behoefte aan aandacht. Sommigen schrijven daarom stukjes, anderen proberen aandacht te trekken met hun lichaam. Ook het Engelse koningshuis lijkt aan het laatste mee te doen. Velen vinden dat inspirerend.

IJsselstein - 18 september 2012 - Afgelopen woensdag waren er weer eens verkiezingen voor de Tweede Kamer. Er is gekozen voor stabiliteit.

In theater Pantalone hadden we die avond de lokale afdeling van de SP te gast. De leden hadden actief campagne gevoerd en wilde de overwinning gezamenlijk vieren. Het werd geen feest. Hoewel de partij geen zetel verloren heeft, werd de uitslag ervaren als verlies. Men had gehoopt de grootste linkse partij te worden, maar die eer ging overduidelijk naar de PvdA. "Je kan zien wat een invloed de media heeft", analyseerde een van de leden aan de bar. Accepteren dat het verhaal niet aanslaat blijft moeilijk voor iedere politicus. Een enkeling spoelde de teleurstelling nog weg, maar voor tien uur was de laatste richting huis vertrokken.

Eerder op de dag had ik zelf mijn bijdrage geleverd aan de teleurstelling bij de SP. Dat heb ik gedaan door te stemmen op uitgangspunten welke mij meer aanspreken dan die van de SP. De meest charmante kandidate vond ik op de lijst van GroenLinks. Lisa van Westerveld stond op nummer 17 en begon haar promotiefilmpje met een aansprekend verhaal over eigen verantwoordelijkheid nemen. Op de GroenLinks.nl stond ook nog dat ze graag in de kroeg zit, een hobby die mij zeer aanspreekt. Een stem op haar zou echter ook een stem op Tofik Dibi, gratis water in de horeca en een terrasverwarmerverbod betekenen. Dat ging me toch echt wat te ver, dus uiteindelijk heb ik weer op dezelfde partij gestemd als voorgaande jaren. Het heeft mogen baten, hoewel nu blijkt dat VVD en PvdA hoogstwaarschijnlijk samen de regering gaan vormen. Het zijn twee partijen die samen een ruime meerderheid in de Tweede Kamer hebben en ook eerder samen in de regering hebben gezeten. Ondanks de uitvergrote verschillen in campagnetijd, belooft het dus een vruchtbare samenwerking te worden. De eerste tekenen zijn in ieder geval positief. Terwijl de koningin ceremonieel optrad op prinsjesdag, zijn vandaag al informateurs benoemd. Ik ben benieuwd welke compromissen zij gaan sluiten om het regeren mogelijk te maken.

IJsselstein - 9 september 2012 - Even over de grens in Duitsland ligt Kevelaer. Het staat bekend als bedevaartsoort. Vandaag heb ik eens bekeken hoe dat eruit ziet.

Het verhaal van Kevelaer is dat de Nederlandse marskramer Hendrick Busman in 1641 een stem hoorde die het volgende zei: "Bouw mij op deze plaats een kapelletje". Dat heeft hij vervolgens gedaan, in 1642 stond er een kapel. Hieromheen ontstond in 1654 een kleine zeshoekige koepel in sobere landelijke barokvorm. Deze staat er nog steeds, inmiddels omringd door vele andere kerken. Vrijwel direct na de bouw van de kapel is begonnen met de bouw van de bedevaartkerk, tegenwoordig kaarsenkapel geheten. Aan de buitenzijde staan talloze kaarsen, de muren zijn inmiddels zwart geblakerd. In de negentiende eeuw is de Mariabasiliek gebouwd. Deze inmense kerk staat op hetzelfde plein als de koepel en kaarsenkapel, kerk en toren steken hoog boven de omgeving uit. Het is dé blikvanger van de stad.

Ondanks de vele kerken, staat zondagsrust niet in het woordenboek van Kevelaer. Ook vandaag bleek het gezellig druk. Winkels waren open, terrassen zaten vol. Kerkgangers mengden zich probleemloos tussen het winkelend publiek, toeristen en bedevaartgangers bekeken samen de kerken, kaarsen en kapellen. Terwijl uit de Mariabasiliek Gregoriaanse liederen klonken, verkocht een non souveniers op het kerkplein. Even verderop werden kaarsen aangestoken, ondertussen genoten de minder gelovigen van drankjes op aanwezige terrassen. Ook ik bekeek de gebeurtenissen vanaf een terras. Gevarieerd publiek liep langs, oud en jong, zo ook drie redelijk jonge geestelijken in wit tenue. Aan de overzijde liep een opvallende jongedame in korte broek en strakke blouse. "En zelfs de hoeders van de kerk, kijken minzaam op haar schoonheid neer", zong Clouseau al in 1990. Deze tekst bleek nog steeds aktueel.

IJsselstein - 28 augustus 2012 - Nog een week, dan gaat het theaterseizoen weer van start. Ook theater Pantalone heeft weer een veelbelovend programma. Deze week zijn de programmaboekjes bezorgd in IJsselstein.

Kwibus blijft de meeste avonden vullen in Pantalone, dit jaar met zes series voorstellingen. In september staat de "Leven zonder Chris" op het programma. Het is een musical over vriendschap en liefde, waarin de bij een brommerongeluk omgekomen Chris samen met een engel terugkijkt op zijn leven. Later in het seizoen volgen nog twee kindervoorstellingen, een klucht, een stuk over Jeroen Bosch en "Lang leve de koningin", een stuk over schaken. Muziek is er ook in het komende seizoen. Klassieke muziek is te zien en beluisteren in een serie kroonluchterconcerten, i.s.m. het Utrechts Conservatorium. Ook populaire muziek komt aan bod, o.a. van One After 909. Deze Beatles coverband verzorgde het afgelopen seizoen al een onovertroffen concert in Pantalone, dit jaar staat de band twee avonden op het programma.

Afgelopen zaterdag zijn de meeste programmaboekjes bezorgd in IJsselstein. De wijk waar ik woon was wat later aan de beurt, vanavond heb ik hier de boekjes in de brievenbussen gedaan. Behalve dat het natuurlijk geweldig is dat IJsselstein hierdoor kennis kan maken met het programma van theater Pantalone, vond ik het ook leerzaam de wijk eens bezorgend te bekijken. Zo wist ik dat veel woonhuizen geschikt zijn voor een klein bedrijf aan huis, maar heb ik nooit geweten wat er allemaal gevestigd is. Behalve verschillende klusbedrijven en adviesbureau's aan huis, ontdekte ik ook een Thaise massagesalon en maar liefst twee kapsalons. De afgelopen tien jaar was me slechts één kapsalon opgevallen. Opvallend was ook het aantal afwijkende brievenbussen. De meeste zitten in de deur, maar schijnbaar vinden veel mensen het ook fijn om voor de post naar buiten te gaan. Op de meest vreemde plekken aan de buitenmuren hangen losse brievenbussen. Stickers met "nee nee" en "nee ja" komen ook nog redelijk veel voor. Dat mensen geen ongeadresseerd drukwerk willen, heb ik alle begrip voor. Beetje jammer vond ik het dat ik na een slingerpad door een oerwoud in een voortuin ook nog een "nee nee" sticker tegenkwam. Deze had ik liever aan het begin van het oerwoud gezien. Toch kan het nog erger, met hekjes in alle soorten en maten. Vooral het zojuist geschilderde hekje zonder het opschrift "nat" kon ik niet waarderen. Gelukkig raakte ik het alleen met mijn pink, anders was ook het bezorgen van de programmaboekjes nog een theatrale voorstelling geworden.

IJsselstein - 21 augustus 2012 - Over drie weken zijn er weer verkiezingen. Het is dus weer tijd voor de verkiezingsbeloftes. Ook deze keer lijken ze nogal vloeibaar.

Het CDA is dit jaar de uitblinker in verkiezingsbeloftes. Het laat niet alleen proefballonnen op, deze partij past ook daadwerkelijk het stemgedrag in de Tweede Kamer aan. Zo heeft het als regeringspartij tweemaal getekend voor de langstudeerboete, maar stemt de partij met verkiezingen in aantocht toch tegen. Ik ben benieuwd welke student dit nog betrouwbaar beleid noemt. Onschuldiger zijn de beloftes van VVD en PvdA. Deze partijen kwamen daags na de Olympische Spelen met het plan om meer geld uit te geven aan sport. De PVV ziet meer in vechtsport, het wil de regels rond noodweer verruimen. Sympathieker klinkt het idee van oud PVV-lid Hero Brinkman. Zijn partij wil de komende twee jaar een verbod om ontslag om uit de crisis te komen. De SP maakt zich minder druk om de crisis. Emile Roemer deed afgelopen week de toezegging zich niet aan Europese begrotingsregels te houden. Gemene deler van vrijwel al deze beloftes is dat nergens verteld wordt wie het mag betalen, dat is voor later zorg.

Bij een voorstel van GroenLinks is wel duidelijk wie het mag betalen. Toch lijkt het de meest hilarische verkiezingsbelofte van dit jaar. Het is GroenLinks opgevallen dat veel mensen tegenwoordig water uit een flesje drinken. Dat is slecht voor het milieu, voor kraanwater zijn immers geen milieuvervuilende flesjes voor nodig. Bovendien kost een flesje water een veelvoud van kraanwater, terwijl het als mineraalwater verkochte vocht ook nog eens minder mineralen bevat dan kraanwater. Als oplossing voor dit zeer urgente probleem heeft GroenLinks een nieuwe wet bedacht. In deze wet worden horecagelegenheden verplicht om gratis kraanwater te verstrekken. Zelf vind ik deze belofte een gemiste kans. Niet alleen water wordt immers veel te veel uit flesjes gedronken, voor bier geldt hetzelfde. Ook bier uit de tap is vele malen minder milieuvervuilend dan bier uit een flesje. Met dezelfde logica is gratis tapbier dus ook een uitstekend voorstel. Populairder dan gratis water is het ook, dus als verkiezingsbelofte vele malen beter. Sap voor gratis bier, mooier kan het niet.

IJsselstein - 6 augustus 2012 - Sinds enkele jaren is Nederlandstalige muziek weer populair. Verschillende radiozenders spelen daar handig op in. Eén van die zenders is Radio NL. Afgelopen zondag was hun zomertoer in Plasmolen.

IJsselstein - 1 augustus 2012 - Nederland is op vakantie, in de kranten staat vrijwel uitsluitend sportnieuws. Het is weer komkommertijd.

Vandaag was het warm weer, de komkommers waren prominent aanwezig in de pas verbouwde Albert Heijn bij mij om de hoek. Tot nu toe viel de omzet dit jaar tegen. Komkommers worden vooral gegeten met mooi weer. Afgelopen maand was het gemiddeld 17 graden en viel er gemiddeld 110 millimeter regen, onmogelijk weer voor het eten van een frisse, dorstlessende vrucht als de komkommer. Een geluk is dat met slecht weer de komkommer ook minder groeit. Er ontstaan dus zelden overschotten of tekorten, zowel de produktie als de vraag volgen het weer.

IJsselstein - 29 juli 2012 - Rond half tien gisterenavond liep ik vanuit de campingbar in Plasmolen even naar buiten om de lucht te bekijken. Na een dag met schitterend weer, werd het razendsnel aardedonker. Even later kwam het met bakken uit de lucht.

Op de camping gaf het water geen overlast. Het waaide er niet hard bij, de tenten die er stonden hadden de afwatering allemaal in orde. Enkele kilometers verderop, in Groesbeek, was het anders. Dit dorp ligt in een dal, waardoor het water er naartoe stroomt. Het centrum veranderde hierdoor in een watermassa, met twintig centimeter water in de Rabobank tot gevolg. De brandweer heeft dit weggezogen, terwijl een loonbedrijf met een giertank de naastgelegen parkeerplaats heeft verlost. Even verderop, in Cuijk, was een viaduct onder water gelopen. Automobilisten moesten omrijden, kanoërs konden voor één keer wel het viaduct nemen. In andere plaatsen in de omgeving bleef de overlast beperkt tot enkele ondergelopen kelders.

Groter was de overlast in het zuiden van Limburg. In Slenaken was het riviertje De Gulp buiten de oevers getreden, het waterpeil steeg anderhalve meter in een half uur. Of het lot er mee speelt, leidde dit met name tot overlast in de Waterstraat. Twee hotels en een restaurant kwamen onder water te staan. Gelukkig voor de gasten lagen de slaapkamers op de hoger gelegen verdiepingen, zodat ze nog wel met droge voeten de nacht door konden brengen. Of ondertussen de auto's nog op dezelfde plaats stonden, was een verrassing. Zo een vijftien auto's stonden na de bui op een andere lokatie ingeparkeerd dan ervoor. Gelukkig was ook in Zuid Limburg de brandweer in staat het meeste overtollige water weg te zuigen, zodat er vandaag alle ruimte was voor ramptoeristen. Helaas voor het ondergelopen restaurant was het daar nog niet voldoende opgeruimd om deze gasten van koffie en thee te voorzien.

Plasmolen - 11 juli 2012 - De multiculturele samenleving wordt niet door iedereen gewaardeerd. Een aspect daarvan geniet echter vrijwel iedereen van, namelijk de internationale keukens in Nederland.

Een bami speciaal is inmiddels bijna net zo Nederlands als een patatje oorlog. In toenmalig Nederlands-Indie waren veel Chinese middenstanders, o.a. met eethuizen. Na de dekolonisatie kwamen deze Chinezen naar Nederland, veelal met Chinees-Indonesische keuken. Bijzonder voor deze restaurants was dat er niet alleen gegeten, maar ook afgehaald kon worden. Deze afhaalchinezen zijn nog steeds een begrip. Vrijwel elke wijk in Nederland heeft zijn eigen afhaalchinees, hoewel de laatste jaren het aanbod aan soorten Chinese restaurants flink verruimd is. Zo zijn wokrestaurants en Chinese buffetten inmiddels ook ruim vertegenwoordigd en zijn hier en daar ook exclusievere Chinese restaurants geopend. In Plasmolen zit al jaren een traditionele Chinees. Hoewel in het weekend tegenwoordig ook een buffet beschikbaar is, blijft afhalen het meest populair. Gisteren was ik laat, dus dat was een mooie gelegenheid deze afhaalchinees nog eens te bezoeken. Bami, babi pangang, tjap tjoy en Indonesisch rundvlees stonden op het combinatiemenu. Een vriendelijke Chinese dame nam de bestelling op. De altijd hilarische vraag "kloepoek bij?" ontbrak niet, evenals "sambal bij?" voor het weggaan.

Vandaag stond een Nederlandse barbecue op het programma, maar het weer was wat te Nederlands om dat door te laten gaan. Voor mij was het reden om een restaurant met gegrilld vlees op het menu te bezoeken. Aangezien de Griekse keuken daarin uitblinkt, werd het een Grieks restaurant. Ook deze zijn ruim vertegenwoordigd in Nederland, hoewel de historie wat minder ver terug gaat dan die van de Chinezen. Griekse restaurants zijn in opkomst gekomen in de jaren '70, ongeveer tien jaar nadat grote aantallen Griekse gastarbeiders naar Nederland kwamen. Griekenland was inmiddels ook populair als vakantieland en Nederlanders wilden die lekkere vakantiegerechten ook wel thuis eten. Commercieel ingestelde Grieken speelden daar handig op in, waarmee gyros en souflaki dezelfde status kregen als babi pangang en tjap tjoy. Even googlen leerde me vandaag dat in Gennep restaurant Kreta gevestigd is. De kaart was traditioneel Grieks, de bediening Grieks en Nederlands. De lamskoteletjes met gyros, aardappeltjes, witte bonen en koolsalade smaakten me net zo goed als de Chinese gerechten van gisteren. Morgen schijnt het wat minder te gaan regenen, hopelijk kan ik dan culinair thuiskomen met Nederlands vlees op de grill.

IJsselstein - 3 juli 2012 - Op 12 september a.s. zijn er verkiezingen voor de Tweede Kamer. Augustus is voor de verkiezingsstrijd, momenteel worden de programma's en kandidatenlijsten vastgesteld.

Afgelopen zaterdag was het super zaterdag, vijf partijen hielden hun congres. Kandidaten deden hun best zo hoog mogelijk op de lijst te komen, op enkele punten werden programma's nog aangepast. Natuurlijk leveren congressen ook zendtijd op richting kiezer. Deze werd veelvuldig gebruikt voor het uiten van verkiezingsbeloftes, enkel bedoeld om de kiezers te paaien. Dat veel van deze wensen op 13 september al sneuvelen, lijkt bijzaak. Zo werd bij de ChristenUnie een verbod op abortus in het verkiezingsprogramma opgenomen. Discussie werd gevoerd of abortus ook moord is, men besloot dat het niet zo was. Bij de SP werd het budget voor ontwikkelingshulp verhoogd van 0,7 naar 0,8 van het BNP. Dat daar ook na de verkiezingen geen geld voor is, was voor de leden geen issue. GroenLinks wil de belastingen voor lage inkomens verlagen, D66 de salarissen voor leraren verhogen. Ook dit lijken standpunten welke snel uitgewisseld kunnen worden voor beleid wat de schatkist minder raakt. VVD en CDA presenteerden een nieuwe variant van het verkiezingsbeloftes breken, namelijk ander beleid voorstellen dan onlangs ingevoerd. Het gaat hierbij om de impopulaire forensentax. De VVD wil deze onmiddelijk weer afschaffen, het CDA denkt aan halveren. De kans dat de eigen ministers na de verkiezingen hun eigen beleid gaan terugdraaien, lijkt niet heel groot.

Natuurlijk is het goed dat partijen hun eigen standpunten uitdragen. Dat na de verkiezingen compromissen gemaakt moeten worden waarbij een deel van die standpunten sneuvelt, zal iedereen begrijpen. Het is alleen de vraag of mensen zitten te wachten op standpunten waarvan voor de verkiezingen al duidelijk is dat deze zullen sneuvelen. Het meest bont maakte de PVV het vandaag. Vlak voor Marcial Hernandez en Wim Kortenoeven uit de fractie stapten, presenteerde Geert Wilders zijn verkiezingsprogramma. Turken en Marrokanen zijn geen vijanden meer, Europa is de nieuwe vijand van de PVV. Uit de EU stappen is het meest prominente standpunt geworden. Welke culturele en economische consequenties dat zal hebben, vertelt het programma niet. Gelukkig is ook een maximum snelheid van 140 km/uur opgenomen. Mocht het zo ver komen dat de EU verlaten wordt, is deze in ieder geval nog snel bereikbaar.

IJsselstein - 2 juli 2012 - Amsterdam staat bekend als de stad van sex, drugs en rock 'n roll. De burgemeester wil daar speciaal voor agenten een bijzondere dimensie aan toevoegen, namelijk het naaktscannen van voorbijgangers.

In 2009 werd de naaktscan ingevoerd op vliegvelden. Deze scan kijkt dwars door de kleren heen, wat fouilleren overbodig maakt. Hierbij wordt behoorlijk rekening gehouden met de privacy. De beambte bij de scan krijgt geen volledige scan in beeld, uiterlijk een plaatje met een markering bij een verdacht punt. Volledige scans zijn alleen te zien door beambten op andere lokaties, maar daar is het gezicht van de gescande persoon onzichtbaar gemaakt. Vervolgens worden scans niet bewaard. Op deze wijze wordt de privacy gewaarborgd en misbruik voorkomen. Tegelijkertijd is fouilleren niet meer nodig, wat tijd scheelt en door veel passagiers als prettig ervaren wordt. Niemand zit immers te wachten op een onbekende die uitgebreid het lichaam gaat bevoelen. Zolang de techniek functioneert en ook systeembeheerders de regels respecteren, is er niets aan de hand.

De techniek schrijdt uiteraard voort, inmiddels zijn deze scanpalen ook mobiel verkrijgbaar. Op AT5 liet burgemeester Van der Laan weten het een goed idee te vinden deze apparaten in Amsterdam in te zetten: "Scanpalen zijn detectiepoorten waarbij door middel van r�ntgenstraling ontdekt kan worden of een persoon wapens bij zich draagt. Het onderzoek van de politie naar de mogelijkheden voor het gebruik van dergelijke scanpalen in Amsterdam is op dit moment nog gaande." Het idee is dat i.p.v. preventief fouilleren, preventief een naaktscan van voorbijgangers gemaakt wordt. Hierbij gelden niet de spelregels welke op vliegvelden zijn bedacht, de agent kan alles zelf bekijken. Een bezoekje aan de Wallen is dan voor deze beroepsgroep dan niet meer nodig om dames zonder ondergoed te bewonderen. Ik ben benieuwd of dit aspect ook meegenomen wordt in het onderzoek. De politie is immers onze beste vriend, maar genieten van sex, drugs en rock 'n roll zullen de meeste mensen toch liever met andere vrienden doen.

IJsselstein - 1 juli 2012 - Afgelopen vrijdagmiddag was het zo ver, de eerste schoolvakanties begonnen. Komende weken volgt de rest van Nederland, massaal zullen we de grens weer over gaan. De kans dat we over de grens wat verkeerd doen, lijkt behoorlijk in het Europese allegaartje van verkeersregels.

Met de komst van de Europese Unie en ��n munt, zijn we van veel gedoe af. Toch krijgen automobilisten nog steeds te maken met talloze verschillende regels. Niet alleen de maximum snelheden zijn per land verschillend, ook andere verkeersregels wisselen per land. In Frankrijk is de politie aan het bezuinigen op alcoholcontroles. Iedere automobilist moet nu zelf twee blaaspijpjes in de auto hebben. Bij de ANWB zijn deze inmiddels uitverkocht, in Frankrijk zelf schijnen er nog enkele te koop te zijn. Automobilisten die met de caravan doorrijden naar Spanje, mogen de lengte van de auto plus caravan opmeten. Als deze meer dan twaalf meter bedraagt, moeten gele stickers op de achterkant van de caravan geplakt worden. Stickers zijn ook populair in Duitsland, daar zijn milieustickers verplicht om met de auto de binnensteden te bezoeken. In Oostenrijk, Zwitserland en Sloveni� daarentegen behoren de stickers aanwezig te zijn op de snelwegen, daar zijn autobahnvignettten verplicht. Belgi� komt wat regelgeving betreft overeen met Polen, Griekenland, Turkije, Bulgarije en Roemeni�. In deze landen moeten brandblussers aanwezig zijn in de auto. Men rekent er daar op dat bij brand geen gewonden vallen, de verbandtrommels zijn namelijk alleen in Oostenrijk en Duitsland verplicht.

In Nederland is het verplicht reservelampjes in de auto te hebben. In hoeverre deze regel geldt in andere landen, zou ik niet weten. In Scandinavi� is het wel verstandig de lampjes mee te nemen. Daar is het namelijk altijd verplicht om met licht aan te rijden. Uiteraard is ook in andere landen nagedacht over het zicht op de weg. Er zijn echter weer andere regels uit voortgekomen. Zo moeten bril- en lenzendragers die achter het stuur zitten in Portugal, Zwitserland, Spanje, Duitsland, Frankrijk en Oostenrijk een reservebril bij zich hebben. Of mensen met pech daardoor beter gezien worden, is niet helemaal duidelijk. Om die reden is het in de meeste landen verplicht een gevarendriehoek en reflecterend vest mee te nemen. In Cyprus zijn zelfs twee gevarendriehoeken verplicht, maar het vest mag daar weer thuis gelaten worden. Wat niet overal gezien mag worden, zijn de flitspalen. In Frankrijk mag vijftienhonderd euro afgetikt worden als flitspalen worden ontdekt op de navigatiesoftware. Geluk is dat de Nederlanders met caravan deze ook niet nodig zullen hebben, daarmee mag namelijk 130 gereden worden over de Franse route du soleil. Tenminste, dat geldt als het niet regent en het rijbewijs minimaal twee jaar in bezit is. In die gevallen gelden namelijk weer andere regels, uiteraard weer anders dan in alle andere Europese landen.

IJsselstein - 10 juni 2012 - Vandaag was ik in Kranenburg. Het ligt vlakbij Groesbeek, net over de grens in Duitsland.

Wonen in Duitsland is aanzienlijk goedkoper dan wonen in Nederland. Doordat Duitsland geen hypotheekrente-aftrek kent, zijn de huizenprijzen nooit zo ver gestegen als in Nederland. Over de grens wonen is daarom financieel aantrekkelijk voor Nederlanders. Nergens is dat zo goed te merken als in Kranenburg. Er zijn wijken waar meer Nederlanders dan Duitsers wonen, de voertaal op straat is meer Nederlands dan Duits. Van integratie is geen sprake. Zelfs de integratie van Marokkanen in Kanaleneiland is vele malen beter gelukt dan die van Nederlanders in Kranenburg. Niet alleen de taal blijft Nederlands, ook voor werk, school, hobby en sociale contacten blijven de immigranten op Nederland gericht. Alleen uitkeringstrekkers doen een beroep op de Duitse overheid, uiteraard tot ergenis van de autochtone bevolking. Het maakt dat sommige Duitsers zich er vreemden in eigen land voelen. Toch leidt het niet tot echte problemen, daarvoor zijn de Nederlandse en Duitse cultuur te veel aan elkaar verwant.

Ook in het centrum van Kranenburg werd vandaag evenveel Nederlands dan Duits gesproken. Dat had echter nog een reden, namelijk de gewoonte dat Duitse bakkers op zondag open zijn. Terwijl we het in Nederland moeten doen met diepvriesbrood of beschuitjes, kan in Duitsland op zondag genoten worden van vers gebakken broodjes. Vele Nederlanders vinden het de moeite waard daarvoor de grens over te steken. Ook ik heb dat vandaag gedaan. Op het terras van de bakker werd tot ��n uur �s middags ontbijt geserveerd, uiteraard ook prima als lunch. Verse broodjes tonijnsalade, een hard gekookt eitje, jus d�orange en een kannetje koffie werden voor mij geserveerd, ik genoot ervan in de Duitse zon. Om me heen hoorde ik meer Nederlands dan Duits. Enkele converstaties waren tweetalig. Schijnbaar lukte het verstaan van de andere taal beide gesprekspartners, terwijl het spreken eenvoudiger is in de eigen taal. Als laatste nam ik mijn eitje. Nadat ik deze op had, heb ik Nederland weer opgezocht. Hoe zeer ik de Duitse bakkers ook waardeer, verder integreren had ook ik geen enkele behoefte aan.

Plasmolen - 3 juni 2012 - De aanloop naar de zomer is de tijd van de live muziek op festivals. Ook IJsselstein doet daar aan mee.

Zonder twijfel zag ze er het beste uit, de tijd dat ze optrad was de meest gunstige en misschien had ze ook wel de beste stem. Toch was haar optreden het minst succesvol, een feestende tent bleek niet haar ding. Ik heb het over Glennis Grace, gisterenavond op het Podiumfestival in IJsselstein. Ze had geen succes, in tegenstelling tot de artiesten die voor haar op het podium stonden. Het spits werd afgebeten door Grooveplanet, een coverband waar de energie vanaf spatte. Gerard Joling was de volgende die het podium betrad, hij bewees op te kunnen treden als de beste. Entertainen is een vak, Joling beheerst het als geen ander. Een half uur lang zette hij het hele festival op z'n kop. Frans Duijts mocht daarna. Zijn mix van eigen nummers en Hazes covers doet het altijd goed in een feesttent. Entertainen is dan niet meer nodig, de muziek doet het werk.

Ook afgelopen vrijdagavond deed de muziek het werk, in theater Pantalone. Juni is de maand van de pop, welke is afgetrapt met een optreden van Best of Five. Het is een coverband uit Lopik, op het repertoire staan voornamelijk klassiekers uit de jaren '70 en '80. Nummers van Toto, U2 en andere grootheden uit de vorige eeuw vulden de avond, welke op de nu al traditionele Pantalone-wijze was ingevuld. Dat houdt in dat het publiek voor de pauze kan genieten van een theaterconcert en na de pauze de vloer vrij is om op de muziek te dansen, drinken en feesten. Hoewel het meeste publiek voor de gratis concurentie op Het Podium had gekozen, bewees ook Best of Five met goede muziek de zaal op z'n kop te kunnen zetten. Komende weken staan Ron Baggerman, Fransen en Van Piekeren en Bastardi di Blues nog op het programma. Hopelijk overtreffen ze Best of Five met de kaartverkoop, muzikaal zou evenaren al meer dan geweldig zijn.

Plasmolen - 27 mei 2012 - Terwijl een miljoen Nederlanders voor hun televisie de Zweedse Loreen in Azerbeidzjan het songfestival zagen winnen, was ik bij De vrienden van De Geuldert Live. Het is de Plasmolense equivalent van De vrienden van Amstel live. De artiesten zijn wat minder bekend en de zaal wat minder groot, maar de sfeer is er niet minder om.

Het idee achter De vrienden van Amstel Live is dat bekende artiesten nummers van en met elkaar spelen. Bij De vrienden van De Geuldert Live worden bekende nummers gespeeld door meer en minder bekende artiesten uit Plasmolen en het nabijgelegen Middelaar. Het festijn wordt gehouden in de bar van camping De Geuldert, het publiek bestaat uit campinggasten en lokale bevolking.

De 'Voute Leosjo' nam gisteren het Nederlandstalig repertoire voor zijn rekening, een afvaardiging van de bluesband 'Red, white and blues' ging vreemd met de betere gouwe ouwen. Tussendoor verzorgden van de bar bekende dames de nodige vocale bijdragen. 'Losing my religion' werd live begeleid op de gitaar, waarmee het aandeel live muziek aanzienlijk hoger was dan in Azerbeidzjan. Wat mij betreft was het nummer de topper van de avond. In Plasmolen was het echter geen wedstrijd, het ging om de sfeer. Zoals overal waar mensen muziek maken voor de lol, was die ook hier weer uitstekend. Er heerste een gezellige drukte, waarbij ongetwijfeld de drankomzet ook goed meewerkte. Rond een uur klonk het laatste nummer vanaf het podium, volgens 'vrienden van'-traditie gezongen door alle deelnemers van de avond. Hiermee kwam een einde aan de derde editie en een gezellige avond. Wat mij betreft is er volgend jaar een vierde editie, goede tradities zijn er immers om in stand te houden.

IJsselstein - 21 mei 2012 - Progressief liberale ideeen spreken mij vaak aan, zo ook de idee�n van D66. Dat geldt niet voor het plan wat Wouter Koolmees afgelopen weekend in Buitenhof opperde. Ik miste het vernieuwende.

Het idee is dat meer werken tot minder crisis leidt. Wouter Koolmees wil daarom het aantal uren wat Nederlanders werken omhoog brengen. Dit kan door de veertigurige werkweek weer in te voeren en een verplichte verlofdag als Tweede Pinksterdag af te schaffen. Als gebeurt wat hij voorstelt, kunnen de lonen volgens hem stijgen, kan de inkomstenbelasting dalen en kan het gat op de overheidsbegroting fors omlaag. Nederland komt dan volgens Koolmees werkend uit de crisis.

Het afschaffen van Tweede Pinksterdag zal direct gemerkt worden bij attractieparken, campings, meubelboulevards en andere bedrijven in de recreatiesector. Voor deze bedrijven zijn de vrije maandagen topdagen, die extra omzet zal als eerste verloren gaan. Het is maar de vraag in hoeverre dat gecompenseerd wordt in andere sectoren. Meer uren werken per persoon leidt immers niet onmiddelijk tot meer omzet, de vraag aan goederen en diensten zal er niet door toenemen. Dit gebeurt pas op langere termijn, als de inkomens zijn toegenomen. Een dag per jaar zal daar zeker geen verschil in maken. Een gemiddeld langere werkweek zou dat wel kunnen. Of dit gerealiseerd gaat worden door veertig uur weer de norm te maken, is zeer de vraag. De gemiddeld korte werktijd in Nederland wordt immers grotendeels veroorzaakt door het grote aantal deeltijdwerkers. De kans dat zij ook meer gaan werken als veertig uur voltijd wordt, lijkt niet al te groot. Mocht gemiddeld meer werken tot een positieve impuls voor de economie leiden, kan waarschijnlijk meer behaald worden met het aantrekkelijker maken van voltijd werken. Het meest essentiele punt in deze discussie is echter dat de economie niet aantrekt van meer werken. Het positieve effect op de economie wordt bereikt door een hogere arbeidsproduktiviteit. Natuurlijk kan meer werken daar aan bijdragen, maar dit effect is beperkt. De laatste uren van een dag of week zijn immers niet de meest produktieve. In de afgelopen honderd jaar zijn de grootste resultaten behaald door achtereenvolgens mechanisatie, automatisering en digitalisering. Niet meer werken, maar meer innoveren lijkt dus de belangrijkste sleutel tot verhoging van de arbeidsproduktiviteit. Deze in het verleden behaalde resultaten bieden misschien geen garantie voor de toekomst, maar wel aanzienlijk betere kansen dan enkel meer uren aan het werk zijn.

Plasmolen - 17 mei 2012 - Nederland kent vele musea. Een van de mooiste is misschien wel museumpark Orientalis in Heilig Land Stichting. Ik was er vandaag.

Het park is in 1911 opgericht als pelgrimsoord voor katholieken die niet in staat waren naar het Heilige Land te gaan. Het bestond in die tijd uit diverse nagebouwde plaatsen waar het leven van Jezus Christus zich had afgespeeld. In 1968 werd het museum gemoderniseerd. Het richtte zich meer op de joodse oorsprong van het christelijke geloof en de cultuur van die tijd. De nog altijd bekende naam 'Bijbels Openluchtmuseum' stamt uit die tijd. In 1993 werd een volgende stap gezet, er kwam ook aandacht voor de islam. Geleidelijk ging het museum meer aandacht besteden aan de verbinding tussen cultuur en religie. Dit werd in 2007 versterkt door een naamswijziging, sindsdien heet het museumpark Orientalis. Deze naam verwijst zowel naar orienteren als naar de orient. Hierna ontstonden grootse toekomstplannen, waaronder een renovatie waarvoor eind 2009 de deuren twee jaar gesloten werden. Financiele dekking ontbrak echter, er was gerekend op niet toegezegde subsidies en donaties die nooit kwamen. Om het museum toch te laten voortbestaan, is onlangs een bescheidener plan voor een doorstart opgesteld. Op 5 mei is het weer open gegaan, in de hoop dat het voldoende bezoekers gaat trekken om ook op lange termijn open te kunnen blijven.

Vandaag was het in ieder geval druk genoeg om openstelling te rechtvaardigen. Vele mensen hadden de zonnige Hemelvaartsdag aangegrepen om het museumpark te bezoeken. Veel veranderd was er niet t.o.v. de sluiting eind 2009. Hier en daar was wat opgeknapt, uiteraard was de tijdelijke expositie in het hoofdgebouw anders. Gebleven zijn de nagebouwde dorpjes uit het Midden-Oosten, gelegen in het schitterende bosgebied. Het blijft indrukwekkend om doorheen te lopen. Hoogtepunt is de Romeinse stadsstraat, die een beeld geeft van de veelkleurige wereld in de Romeinse tijd. Er is niet alleen nagebouwd, er is ook verbinding gemaakt naar de huidige tijd met een winkel en de Romeinse herberg. De herberg is gebouwd en ingericht in Romeinse stijl, de menukaart staat vol verse gerechten met een knipoog naar de Romeinse tijd. Mijn Romeinse omelet smaakte er prima na een heerlijke wandeling door het prachtige museumpark.

Plasmolen - 15 mei 2012 - Vandaag kwam in het nieuws dat de Grieken opnieuw naar de stembus mogen. Na anderhalve week formeren zijn de politici tot de conclusie gekomen dat het vormen van een regering met deze uitslag niet mogelijk is. In Nederland heeft het anderhalf jaar geduurd, maar ook wij mogen weer naar de stembus. Momenteel wordt bij meerdere partijen de strijd om het lijsttrekkerschap gevoerd.

Bij VVD, PvdA, SP, D66 en ChristenUnie lijkt het al duidelijk. Het aantal kandidaten zal bij deze partijen waarschijnlijk niet meer dan een zijn, wat de keuze aanzienlijk vereenvoudigt. Anders is e dat bij CDA en GroenLinks. Bij laatstgenoemde partij leek Jolande Sap de gedoodverfde kandidate, maar afgelopen weekend heeft ook Tofik Dibi zich gemeld. De uit de Zeeuwse klei getrokken knuffelmarokkaan denkt meer stemmen te kunnen trekken door originaliteit en creativiteit. Andere ideeen dan zijn opponente heeft hij niet, maar wel een slogan: BAM! Als klapper op de vuurpijl heeft hij aangekondigd geen stropdas te zullen dragen. De grote vraaag is nu hoe succesvol gebrek aan inhoud kan zijn.

De meeste keuze hebben de leden van het CDA. Maar liefst zes kandidaten hebben zich gemeld om de partij uit het dal te trekken. Minister Spies, bekend van haar meningen over het boerkaverbod, en Tweede kamerlid Madeleine van Toorenburg, niet bekend, lijken volgens de peiling van Maurice de Hond volstrekt kansloos. Onderwijsbestuurder Marcel Winters doet het goed bij zo een tien procent van de CDA-kiezers. Ook dat is te weinig om kans te maken, maar binnen het CDA misschien voldoende voor een bewindspost na de verkiezingen. Henk Bleker scoort eveneens zo een tien procent, maar is bij Ipsos Synovate ook de absolute nummer een op de lijst van kandidaten die de kiezers niet willen. Hij lijkt moeilijk afscheid te kunnen nemen van zijn bekendheid, die waarschijnlijk in het zelfde tempo vertrekt als het huidige kabinet. Sybrand van Haersma Buma lijkt de meeste kans te hebben, hoewel hij vast niet gerekend had op serieuze tegenstand uit Volendam. Het dorp van de palingsound heeft Mona Keijzer in de strijd gegooid. Volgens Maurice de Hond doet ze het in de peilingen net zo goed als haar dorpsgenoten in de hitlijsten. Haar credo is 'duidelijk en dichtbij'. Dat lijkt mij heel wat anders dan het CDA, maar wellicht spreekt dat de leden juist aan. Mij lijkt het wel wat, "Oh Mona" in palingsound als campagnelied van de christen democraten.

Plasmolen - 15 mei 2012 - Gisterenmorgen werd me een goed ontbijt voorgeschoteld in Gasthof Reitsamerhof in het Salzburgerland, gisterenavond een prima diner in restaurant De Kombuis te Plasmolen. Het kan snel gaan.

Rond half negen gisterenmorgen startte ik mijn auto, in de verwachting rond drie uur 's middags te arriveren in het Duitse Mespelbrunn. Het ging boven verwachting goed, even na half twee was ik er al. Het bleek het midden van niets te zijn. Het hotel had een mooie website, maar bleek een gesloten gelegenheid aan het einde van een bospad. De tuinman was zo vriendelijk de sleutels te geven, veel gebruik heb ik daar niet van gemaakt. Mijn auto was snel weer gestart, om de laatste kilometers richting Plasmolen te voltooien. De eerste kilometers gingen weer voorspoedig, vlot was ik voorbij Dusseldorf. Daar ontmoette ik de realiteit van de Duitse avondspits. Anderhalf uur later en slechts enkele kilometers verder passeerde ik een wegwerker die de resten van een ongeluk opruimde. Gelukkig was het daarna over met de ellende. Rond zeven uur kon ik aanschuiven bij De Kombuis, ruim tien uur nadat ik Gasthof Reitsamerhof achter me gelaten had.

Komende dagen geniet ik nog van vakantie in het mij overbekende Plasmolen, maar mijn rondje Belgrado zit erop. Andere jaren deed ik mijn verdere reizen met trein, boot en/of vliegtuig, dit jaar had ik om praktische redenen voor de auto gekozen. Een uur file deed me besteffen dat rijden in de spits geen vakantiegevoel geeft, het rijden overdag bleek weinig mis mee. Gemist heb ik de contacten in de trein, daar tegenover stonden de ontmoetingen op de rustplaatsen onderweg. Ik weet niet welke waardevoller zijn, laat staan dat ik weet wat mijn volgende reis gaat worden. Vanaf volgende week mag ik me weer op het werk vermaken, ongetwijfeld gaat dat voldoende inspiratie geven om snel weer een nieuwe bestemming te bedenken.

Werfen - 13 mei 2012 - Heidi en de Alpenzusjes ben ik nog niet tegengekomen, maar de dames hier lijken er verdacht veel op. Ik ben in Werfen, nabij Bischofshofen te Oostenrijk.

Bischofshofen is in Nederland vooral bekend door het vierschansentoernooi, het toernooi waarbij vier wedstrijden skischansspringen gehouden worden. De eerste drie wedstrijden zijn altijd in Oberstdorf, Garmisch-Spartenkirchen en Innsbruck, de afsluitende in Bischofshofen. Treinreizigers zullen het echter ook kennen van het internationale treinstation en autoreizigers van de afslag op de Tauernautobahn. Behalve dit al, is het ook gewoon een leuk middelgroot dorp in het Oostenrijkse Salzburgerland. Het winkelbestand is behoorlijk, zelfs de Nederlandse C&A ontbreekt niet. Natuurlijk zijn in het centrum ook de nodige gasthofen aanwezig, ongetwijfeld is het in de winter ook tijdens de apres ski goed toeven in Bischofshofen.

Ik verblijf vandaag in Landgasthof Reitsamerhof, op een paar kilometer van Bischofshofen af. Het is gelegen in het nabije dorp Werfen, slechts enkele honderden meters verwijderd van de Tauerautobahn. De middag heb ik besteed aan het bezoeken van Bischofshofen. Natuurlijk ben ik bij de skischans geweest. Mooi groen waren ze vandaag, de reportagecabines van de ORF stonden er werkloos bij. Een enkeling nam de moeite de trap naast de schans te beklimmen, zelf vond ik het uitzicht voor de schans bijzonder genoeg. Genoten van de lunch heb ik bij Gasthaus Schutzenhof. Voor mij als Nederlander was opvallend dat er volop werd gerookt in het cafe waar ik zat. Het leek de enige ruimte in het Gasthaus waar gerookt mocht worden, want ook het personeel kwam er regelmatig een trekje nemen. Het eten smaakte mij er niet minder om. Het werd gebracht door een serveerster in net iets te korte Tiroler blouse, de hoeveelheid was passend bij de Oostenrijkse gewoontes. Na twee weken Oost-Europees lunchen met pizza's, pastas en andere gerechten vol olie, liet ik mij de 'Schutzenhof-toast' geweldig smaken.

Bled - 12 mei 2012 - De grootste stad van Slovenie, tevens de hoofdstad, is Ljubljana. Vandaag heb ik deze stad bezocht.

Ljubljana ligt in het centrum van Slovenie en wordt doorkruist door de rivier de Ljubljanica. Beide namen zijn afgeleid van het woord ljubezen, wat liefde betekent. Of de liefde welig tiert in deze omgeving, weet ik niet. De prachtige jugendstilhuizen en barokke paleizen maken het wel een romantische stad. Net als meer steden in Oost Europa, is de stad opgedeeld in twee zijden van de rivier. Aan de westzijde bevindt zich het centrum met winkels, pleinen, terrassen en ander vertier. Het centrum wordt gevormd door het Preserenplein, met drie bruggen naar de oostzijde van de stad. Deze is hoger gelegen, met Ljubljanski grad, het kasteel van Ljubljana, op de top van de heuvel. Het kasteel is bereikbaar met een radlift, een lift op rails tegen de berg op.

Op het Preserenplein werd ik aangesproken door een studente. Ze onderzocht voor haar studie waarom mensen het plein bezoeken, hoe ze er gekomen waren en wat ze nog meer van plan waren. Ik kon haar vertellen dat ik als toerist met de bus gekomen was en geen idee had wat ik nog meer ging doen. Op dat moment wist ik nog niet dat er vandaag een hardloopwedstrijd in de stad was, met een leuk bandje bij de finish. Ik heb er even staan kijken, om vervolgens als echte toerist de radlift naar het kasteel te nemen. Om de conditie op pijl te houden, ben ik terug gelopen. Later in de middag heb ik de bus terug naar Bled genomen. Halverwege de rit stopte de bus op een pleintje in een middelgrote stad. De chauffeur liep de stad in, op een bankje naast de bus zat een meisje in kleermakerszit te bellen. Naast haar stonden drie mannen voor de gesloten deur van een gokkantoor. Ze leken de overwinning vast te vieren, hadden er al aardig op gedronken. Terwijl het meisje een praatje maakte met een aankomende passagiere, lalden ze er vrolijk op los. Even later kwam de chauffeur weer terug, zijn handen vol met boodschappen. Hij startte de bus weer, nam een slok water voor hij wegreed. Tegelijkertijd sloegen de mannen een volgende fles wijn aan, om daarna samen met het meisje in kleermakerszit aan de horizon te verdwijnen.

Bled - 11 mei 2012 - Vandaag was ik letterlijk en figuurlijk bij de topattractie van Bled, het kasteel op de berg.

De geschiedenis van het kasteel gaat terug naar het jaar 1004. In dat jaar schonk keizer Hendrik II het hertogdom Bled, het meer en de omliggende landerijen aan de bisschoppen van Brixen. Ze hadden tot taak de Slaven te bekeren tot het katholicisme. Bled werd een bisdom en voor de bisschoppen werd het kasteel bovenop de berg gebouwd, veilig voor eventuele aanvallen van buiten. Halverwege de de 19de eeuw werd het lijfeigenschap afgeschaft, daarmee verloren de bisschoppen hun interesse in Bled. De landerijen waren hierdoor immers niet meer rendabel. Het kasteel, inmiddels meerdere malen verbouwd en gerestaureerd, werd verkocht. Halverwege de twintigste eeuw was er weinig meer van over en werd het helemaal vernieuwd door architect Anton Bitenc. Wel liet hij enkele authentieke ruimtes in stand, o.a. de wijnkelder en de kapel uit de zestiende eeuw. Tegenwoordig is het de belangrijkste toeristische attractie van Bled. Een restaurant, ijssalon, fotograaf, museum en een souvenirwinkel zijn allemaal in het kasteel gevestigd en doen er goede zaken.

Vanuit Bled loopt een autoweg naar een parkeerplaats voor het kasteel, maar ook lopend is het te bereiken. Diverse bospaden lopen vanuit het dorp naar het 130 meter hoger gelegen kasteel. Ik besloot het laatste te doen, evenals een toeriste uit Singapore. Samen beklommen we de berg om het kasteel te bereiken. Ze vertelde op rondreis te zijn door Europa. Tjechie en Hongarije was ze al geweest, deze dagen was Slovenie aan de beurt. Het meest bijzonder van Europa vond ze de natuur. In Singapore is geen natuur, het gehele land bestaat uit stedelijke bebouwing. Wat ze van het historische kasteel vond, heb ik niet meer gehoord. Zij ging er op Aziatisch tempo met fototoestel doorheen, terwijl ik rustig heb genoten van de schitterende vergezichten vanaf het kasteel.

Bled - 10 mei 2012 - In het meer van Bled ligt een eiland met daarop een historisch kerkje. Het is uitsluitend bereikbaar per boot, vandaag ben ik er geweest. Daarna vond ik het tijd voor wat anders.

Het eiland is al eeuwen lang een geliefd pelgrimsoord. Reeds in de achtste eeuw stond er op het eiland een tempel, geweid aan de Ziva, de Oud-Slavische godin van de liefde. In de tiende eeuw kwamen de christenen op het eiland, zij bouwden een kapel die opgedragen werd aan de maagd Maria. Het huidige kerkje stamt uit de zeventiende eeuw. Het is gebouwd in barokke stijl en heeft een 52 meter hoge toren. Om de kerk heen staan een oude pastorie en proosdij, tegenwoordig voorzien van horecagelegenheden. Een en ander is bereikbaar middels een trap met 99 treden. Het verhaal gaat dat als de bruidegom de bruid over deze trap naar boven draagt, het huwelijk gelukkig zal zijn. Of iemand dit ooit daadwerkelijk gedaan heeft, vertelt het verhaal niet.

Het eiland is te bereiken met de roeiboot, zowel een boot huren als meevaren is mogelijk. Ik heb er voor gekozen zelf te roeien, een heerlijk ontspannen tochtje over het zonnige meer. Het kerkje bleek ook van dichtbij mooi, verder was het eiland vooral erg klein. Snel ben ik dan ook weer terug geroeid, om in Bled nog op wat terrasjes van het mooie weer te genieten. 's Avonds bestelde ik in mijn beste Engels een cola, waarna gevraagd werd waar ik vandaan kwam. Ook de serveerster bleek Nederlands, mijn Nederlandse accent had mijn afkomst verraden. Ze serveerde ook cocktails, waarbij ze 'sex on the beach' als lekkerste aanprees. Het was voor mij reden het eens te proberen, inderdaad was het een heerlijke afsluiting van mijn vakantiedag.

Bled - 9 mei 2012 - Bled staat bekend om het meer van Bled, met het kasteel op de top van een berg aan het meer en een eiland met kerkje in het midden van het meer. Het is een van de meest toeristische punten van Slovenie.

Slovenie is een bergstaat in de Alpen, vergelijkbaar met Oostenrijk en Zwitserland. Zelf noemen de Slovenen hun land de zonnige kant van de Alpen, gezien de zuidelijke ligging een treffende omschrijving. Lang bestaat de staat nog niet in zijn huidige vorm. Na het overlijden van Tito in 1980, ontstond net als in andere Balkanstaten de roep om afscheiding van Joegoslavie. Slovenie leverde met 8% van de inwoners ongeveer 20% van het bruto binnenlands produkt, dus behalve cultureel waren er ook economisch goede redenen voor afscheiding. Op 23 december 1990 organiseerde de politiek een referendum, waarbij 90% van de 2 miljoen inwoners zich uitsprak voor afscheiding. Op 25 juni 1991 was het zo ver, Slovenie werd onafhankelijk. Tien dagen lang heeft het Joegoslavische leger geprobeerd de grenzen van Joegoslavie te behouden, met als belangrijkste resultaat enkele tientallen doden aan Joegoslavische zijde. De oorlog is de geschiedenis ingegaan als de salonoorlog. Slovenie is razendsnel daarna lid van de EU geworden. Terwijl in de andere Balkanlanden nog jarenlang de meest vreselijke oorlogen zijn gevoerd, heeft Slovenie zelden meer de pagina's van het wereldnieuws gehaald. Het heeft zich ontwikkeld tot een rustig land, gericht op Europa. Belangrijkste overeenkomst met de andere Balkanlanden blijft de Slavische taal.

Vandaag heb ik een heerlijke wandeling gemaakt door dit rustige land, rondom het meer van Bled. Ik ben begonnen in het dorp Bled, om in westelijke richting richting camping Bled te lopen. Deze is gelegen aan de westpunt van het meer en is voorzien van een goed restaurant met terras aan het water, een goede gelegenheid voor de lunch dus. Vervolgens ben ik via de noordzijde weer terug gelopen. Echt ver lopen was het niet. Op het meer ligt een roeibaan. Deze loopt over het langste deel van het meer en is twee kilometer lang. Aan de noordzijde van het meer staat een tribune, plus een bord met foto's van de Olympische kampioenen roeien uit Bled. Men is terecht trots op de prestaties van deze mannen. Aan de oostpunt is een park met wat bankjes langs het water. Eenden, zwanen en ganzen werden gevoerd, terwijl anderen toekeken. Ik ben het dorp ingelopen voor een bezoek aan supermarkt en souvenirwinkeltjes. Ook 's avonds heb ik deze nog even bezocht, evenals een terras in het centrum. Ik vergat er mijn tas met aankopen, dus niet veel later was ik er weer terug. "Sir, sir, you forgot your bag", riep de serveerster al van afstand toen ik weer aan kwam lopen. Ze had mijn tas keurig bewaard. Zo blijkt niet alleen de omgeving de moeite waard, het geldt evenzeer voor de mensen hier.

Bled - 8 mei 2012 - Vanmorgen was het zo ver, ik heb uitgechecked bij de uiterst vriendelijke en behulpzame receptioniste van hotel Nevski in Belgrado. In de loop van de middag ben ik gearriveerd in Bled te Slovenie.

De reis van Belgrado naar Bled bestaat voornamelijk uit snelweg, voor het grootste deel door Kroatie. Het bijzondere van autoreizen door deze omgeving is het passeren van grensposten. Gewoonlijk blijf ik met de auto binnen de Schengen landen, dus paspoortcontrole bij de grens was voor voor mij iets uit een ver verleden. Het kost wat tijd, maar de stempels in het paspoort zijn een leuk souvenir. Het reizen door Kroatie had nog een extra dimensie, namelijk het passeren van afzettingen wegens wegwerkzaamheden. Eindeloos ben ik over andere banen en langs paaltjes gereden. Wegwerkers heb ik maar bij een van de afzettingen gezien, van de overige was het me geheel onduidelijk waarom de weg was afgezet. Uiteindelijk kostte het slechts enkele minuten extra, de snelheidsbeperkingen langs dit soort afzettingen maakten op geen enkele automobilist nog indruk.

Rond half vier zei mijn navigatie dat ik mijn bestemming in Bled bereikt had. Dit bleek niet helemaal waar. Na aangebeld te hebben bij het goede huisnummer, wisten de bewoners te vertellen dat we niet bij het goede adres stonden. Enthousiast vertelden ze dat ze alle nationaliteiten aan de deur krijgen, allen gasten die op navigatie naar het appartement toe rijden. Gelukkig waren ze er helemaal op ingespeeld. Mijn appartement werd gebeld, snel werd ik opgehaald door een auto die voor me uit naar de goede straat reed. Tijdens het korte wachten kreeg ik een folder te zien met schitterende foto's van het appartement en de omgeving. Dat deze omgeving inderdaad schitterend is, heb ik vervolgens ook met eigen ogen bekeken. Het diner heb ik me laten smaken op een terras langs het meer van Bled, met geweldig uitzicht over het meer. Morgen ga ik te voet de omgeving verder verkennen, ik ben benieuwd wat voor moois ik dan nog meer ga ontdekken.

Belgrado - 6 mei 2012 - Nu ik een paar dagen in Belgrado ben, ga ik de stad beter leren kennen. Steeds meer begin ik het te waarderen als een heerlijk ontspannen stad.

Gisteren was de dag van het feest, mijn aanleiding om Belgrado te bezoeken. Ik had de eer getuige te morgen zijn van een Servische bruiloft. Vooraf had ik twee verhalen gehoord over Servische bruiloften. Het eerste was dat het niet veel afwijkt van Nederlandse, het tweede dat eten en drinken goed verzorgd is. Dat laatste klopte zeker, het eerste wel en niet. Het verschil zit in de details. Zo begon het feest hier 's morgens al. Reeds voor vertrek naar het stadhuis bracht een zigeunerorkestje de sfeer er goed in. De ceremonie op het stadhuis was beknopter dan de Nederlandse versie. Een uitgebreid verhaal van de ambtenaar ontbrak, het was staand trouwen, tekenen, ringen uitwisselen, feliciteren en wegwezen. Niet dat iemand de Nederlandse tradities ook maar enigszins miste, de sfeer zat er goed in en zo bleef er meer tijd over voor het uitermate geslaagde feest. Eten en drinken was er in overvloed, het verschil met Nederland is dat het feesten tussen de gangen door ging. Een enkele gast leek al vol te zitten na het voorgerecht, dat kon ook makkelijk. Gelukkig konden tussen de gangen door de overtollige pondjes gelijk weggespoeld en er afgedanst worden. De bruidstaart fungeerde als toet, met champagne erbij om het feest te completeren.

Vandaag heb ik de stad uitgebreider bekeken. De eerste bestemming was de St Sava Tempel. In 1936 is begonnen met de bouw die tot op de dag van vandaag niet gereed is. De bouw heeft tussendoor heel wat jaren stil gelegen, van 1941 tot 1985. De buitenkant is inmiddels af, van buiten is het een schitterend gebouw. De binnenkant bestaat uit een betonnen vloer, een kaal plafond en enkele hoekjes welke gereed zijn. Wel is het nu al de grootste orthodoxe kerk van de Balkan, zo een 10.000 mensen kunnen er een mis volgen. Later op de dag heb ik het centrum en het fort in park Kalamegdan uitgebreider bekeken. In tegenstelling tot de naam die de Balkan in Nederland soms heeft, is de sfeer er overal heerlijk relaxed. Het lijkt nergens onveilig, overal zijn mensen vriendelijk en ontspannen. Een van de letterlijke en figuurlijke hoogtepunten van de stad vind ik het uitzichtpunt over de Sava en de Donau, de rivieren die in deze stad samen komen. Het punt bevindt zich in het park Kalamegdam. Toeristen genieten van het uitzicht, terwijl de lokale bevolking schaak speelt op tafeltjes met schaakborden. Ontspannen is iedereen, beter kan het niet tijdens een heerlijke vakantie.

Belgrado - 3 mei 2012 - Van Maribor naar Belgrado was nog een uurtje of zes in de auto. In Belgrado was het even zoeken, maar daarna hadden we ook wat.

Het glaasje water waar ik gisteren over schreef, ontbrak vandaag bij de espresso in het restaurant. Ik zat dan ook niet bij de lokale shoarmatent, maar in een luxe restaurant op een van de mooiste lokaties van Belgrado. Het was gelegen op een burcht langs de rivier, met zulk schitterend uitzicht over de stad dat het vakantiegevoel toch wel aanwezig was. Daarvoor was het even zoeken geweest. Belgrado was goed te vinden over de snelweg. De straten in Belgrado bleken zowel voor google als mijn navigatie grote onbekenden. Gelukkig was een taxichauffeur zo vriendelijk de weg te wijzen, hij zal een goede dag gehad hebben met mijn betaling in harde euro's. Ook in de stad bleek het vinden van de mooie lokaties even zoeken. Het hotel leek even de enige lokatie met klasse, in een omgeving welke bestaat uit organisch gegroeide stedelijke armoede. Nette stoepranden waren aanvankelijk niet te vinden, laat staan een fatsoenlijk restaurant. Het bleek echter gegroeid rondom een schitterende burcht, welke ik komende dagen nog verder zal bekijken. Ondanks het ontbreken van het glaasje water, smaakte het eten in het daar gelegen restaurant in ieder geval uitstekend.

Het probleem van vinden is dat het vooral lastig is bij het zoeken. Zonder te zoeken, is het vele malen eenvoudiger. Zo was het ook vanavond. Ik stak een zebrapad over, de enige twee mensen die ik ken in deze miljoenenstad mochten voor mij stoppen. Samen hebben we de weg vervolgd richting het echte centrum, wat schitterend bleek te zijn. Ook Belgrado blijkt uitgebreide winkelpromenades te hebben, voorzien van mooie winkels, goede terrassen en volop gelegenheid voor het bekijken van mensen. Dat hebben we uitgebreid gedaan, wat mij betreft een perfecte besteding van de avond in een onbekende stad. Morgen ga ik de stad voor mij wat minder onbekend maken, ik ben benieuwd wat ik nog meer ga vinden.

Maribor - 2 mei 2012 - Komende zaterdag heb ik een leuk feestje in Belgrado. Ik heb besloten er met de auto naartoe te gaan. Omdat ik eigenlijk niet van lange autoreizen houd, doe ik er drie dagen over. Gisteren overnachtte ik in Duitsland, vandaag in het Sloveense Maribor.

De dag van de arbeid is in Duitsland reden voor een dagje vrij. Dat geldt ook voor vrachtwagenchauffeurs die Duitsland door willen, dus het was vooral druk op de parkeerplaatsen. Op de snelwegen kwam ik uitsluitend een enkele koelwagen tegen, wat betekende dat ik heerlijk door kon rijden. Rond drie uur 's middags arriveerde ik op mijn eerste bestemming, een hotel langs de snelweg tussen Nurnberg en Regensburg. Van de snelweg af, besloot ik eerst te tanken en daarna het hotel op te zoeken. Tot mijn verassing bevond de receptie van het hotel zich in de tankshop, dus ik had het allemaal snel gevonden. Het hotel zelf was gevestigd in een klein maar functioneel gebouw tussen pomp en snelweg. Het was aardig geluidsdicht, de kamers waren netjes verzorgd en de bedden lagen prima. Voor het slapen gaan, besloot ik nog een kleine wandeling in de omgeving te maken. Een dorpje was dichtbij, het centrum bestond uit een kerk, een oorlogsmonument en een koeienstal. De omgeving was dus rustig te noemen, wat mijn nachtrust ook was.

Vandaag was het in Duitsland wat drukker op de snelweg, de vrachtwagens waren weer massaal aanwezig. Na de grens met Oostenrijk werd het echter alweer rustiger, zodat ik weer goed door kon rijden. Wederom was ik rond drie uur 's middags op mijn bestemming, dit maal een hotel in Maribor. Mijn plan was om te dineren in het hotel, maar dat ging niet lukken. Ondanks alle luxe die dit hotel leek te hebben, was het restaurant gesloten. Echt erg was dat niet, Maribor bleek een schitterend historisch centrum te hebben. Ik vond het wel opvallend rustig, alle winkels waren gesloten. Een serveerster op een terras wist te vertellen dat het een nationale feestdag is. Helaas was haar kennis van vreemde talen onvoldoende om uit te leggen wat er gevierd wordt. Het terras serveerde geen eten, daarvoor moest ik op zoek naar een andere gelegenheid. Dit bleek nog een hele opgave. Er waren talloze horecagelegenheden, maar meer dan ijs stond over het algemeen niet op de kaart. Bijna begon ik te denken dat Slovenen echt alleen maar ijs eten, maar gelukkig vond ik aan de rand van het centrum een soort shoarmatent. De kaart was onleesbaar, maar met handen, voeten en aanwijzen van foto's lukte het toch een bestelling op te geven. De gok was patat met kipfilet, het bleek een uitstekende. De vriendelijke serveerster bracht het snel, evenals de espresso na het eten. Deze werd keurig met een glaasje water geserveerd, een service die in Nederland nog weleens ontbreekt. Het maakte mijn vakantiegevoel compleet, ik ben benieuwd of dat morgenavond in Belgrado ook gaat lukken.

Berg bei Neumarkt - 1 mei 2012 - Komende dagen ben ik onderweg naar Belgrado, voor een internationaal avontuur. De afgelopen dagen waren vooral Nederlands, met een bezoek aan het Openluchtmuseum en de viering van Koninginnedag.

Het was alweer enige tijd terug dat ik het Openluchtmuseum bezocht had, dus het mooie weer van afgelopen zondag was een goede reden het weer eens te bezoeken. Veel stond in het teken van het honderdjarig bestaaan van het museum, het belangrijkste bleven uiteraard de historische gebouwen en verhalen daarbij. Nieuw voor mij was een stukje Amsterdam, net voorbij de ingang. Zo een stedelijk straatje in de bossen ziet er bijzonder uit, maar het gaf een goed beeld van de Amsterdamse Jordaan door de jaren heen. Belangrijkste trekker was nog steeds de Zaanse Schans, midden in het park met poffertjeskraam en historische winkeltjes. Opvallend vond ik het grote aantal buitenlandse toeristen, schijnbaar is Nederland nog altijd in trek. De toeristen zullen in het museum een goed beeld krijgen van Nederland door de jaren heen, hoewel ik vrees dat de humor ze ontgaat. Zo zaten er ook diverse toeristen bij cafe De goede Moordenaar. De naam zullen ze al niet begrepen hebben, laat staan dat het eigendom is van weduwe P. Meeuwsen.

Maandag was het Koninginnedag, voor mij reden om nogmaals naar Arnhem te gaan. Deze dag ging ik naar het centrum, op Koninginnedag "the place to be" voor Oost Nederland. Rond lunchtiijd was ik bij restaurant CC op de Rijnkade. Op de kaart stond Turks brood met gebakken ei en lamsworst, een aanrader om met partner te nemen. In alle andere gevallen is het een garantie op minder succes, de knoflook maakte de overigens fantastische smaak. In de rest van de stad stonden bandjes en d.j.'s op het programma, afgewisseld met marktkraampjes waar bij dit soort dagen horende prullaria verkocht werd. Dat was feitelijk de enige afwisseling, want de muziek beperkte zich tot dance. Gezellig was het in het park achter het Musis Sacrum. De muziek was hoorbaar op achtergrondvolume, veel mensen lagen heerlijk te zonnen. Een enkeling genoot van een waterpijp in een daarvoor neergezette tent. Na hier ook van de zon genoten te hebben, bedacht ik nog even een mij onbekend bandje op het Marktplein te gaan bekijken. Het bandje bleek te bestaan uit twee rappende jongens. Echt muzikaal vond ik ze niet, de teksten gingen over bitches en gebroken lullen. Ook dit zal echt Nederlands zijn, maar ik vond het een mooi moment de bus weer op zoeken.

Plasmolen - 27 april 2012 - "Dit wordt een regering waar rechts Nederland zijn vingers bij af kan likken", zei Mark Rutte eens tijdens de formatie van zijn kabinet. Hij is nog veel aan die uitspraak herinnerd, inmiddels mag links Nederland zijn vingers aflikken bij de bezuinigingen die hij doorvoert.

Onder druk wordt alles vloeibaar, zo ook in Den Haag. Na anderhalf jaar plannen niet uitvoeren, werd het hoog tijd de begroting op orde te krijgen. Zeven weken onderhandelen volgde, met als resultaat een datum voor nieuwe verkiezingen. De PVV mag wonden likken, het CDA is opgelucht dat het interne gekrakeel nu echt kan stoppen en de VVD moet maar hopen dat het weer de grootste partij gaat worden. Daarmee was er aan het begin van de week nog geen nieuwe begroting, een gegeven wat SP en PvdA wel leek aan te staan. Geen begroting is immers geen beleid, dus alle ruimte om na de verkiezingen eigen agenda's uit te voeren. Dat niemand beter wordt van te veel geld uitgeven, leek voor deze partijen bijzaak. D66, GroenLinks en ChristenUnie dachten er gelukkig anders over, deze partijen begrepen maar al te goed dat een goede begroting bittere noodzaak is. De kans werd gegrepen om maatregelen waar enkel Mark Ruttte en Geert Wilders gelukkig van leken te worden in te wisselen voor ideeen van deze drie partijen, donderdagavond kon onze minister van financien rustig gaan slapen. Zijn begroting was weer op orde.

Het debat van afgelopen donderdagavond was hilarisch. Diederik Samson probeerde zijn opponente op links te verleiden tot uitspraken over de toekomst. De reactie van Jolande Sap was duidelijk. Trots op de groene vingers waarmee een deel van het akkoord geschreven lijkt, wist ze Samson terug te sturen naar zijn zetel: "U heeft geen vuile handen, maar u staat met lege handen". Ze positioneert GroenLinks daarmee in het kamp van fnancieel betrouwbare partijen, een ambitie waar de PvdA al sinds oprichting mee worstelt. De SGP was teleurgesteld dat D66 de partij niet had uitgenodigd voor de onderhandelingen. De gereformeerde kabouter was de afgelopen anderhalf jaar invloedrijk door informele gedoogsteun te verlenen aan het kabinet, maar was nu niet meer nodig. Veel maakt het niet uit, de partij gaat ook dit akkoord gedogen. Net als GroenLinks, waren D66 en ChristenUnie vooral trots op hun resultaten. Hoe oneens het duo Slob en Pechtold het gewoonlijk ook is, deze week wisten de heren elkaar meer dan uitstekend te vinden. VVD en CDA waren uiteraard meer dan opgelucht dat hun ministers door kunnen met het werk wat moet gebeuren. Dat dit werk opeens een wat andere invulling heeft, leek ondergeschikt. De enige die het er totaal niet mee eens kon zijn, was de Partij van de Dieren. Teleurgesteld dat de caviapolitie alweer wordt opgeheven, wist Esther Ouwehand een totaal onsamenhangend verhaal te presenteren. Kees Jan de Jager leek haar betoog een mooi moment voor een plaspauze te vinden, kamerleden hadden en masse een twittermomentje. Nog ruim vier maanden, dan zullen we weten wat de kiezer van dit al vindt.

Binnenkort is het 4 mei, de dag daarna 5 mei. Het zijn de dagen dat in Nederland teruggedacht wordt aan de Tweede Wereldoorlog, met herdenken op 4 mei en vrijheid vieren op 5 mei. Dit jaar is er ophef over een gedicht.

Het nationaal comite 4 en 5 mei heeft bedacht tijdens de nationale herdenking een gedicht voor te laten dragen van een vijftienjarige scholier. De scholier schrijft over een oudoom die gekozen heeft voor de Waffen SS en aan het oostfront tegen de Russen is ingezet. Hij is nooit meer thuisgekomen. Foute keuze of niet, zo een keuze en de gevolgen daarvan doet wat met een mens en zijn familie. Dit gegeven wordt treffend weergegeven in het gedicht, wat voor het comite reden is het voor te laten dragen. Het Centrum Informatie en Documentatie Israel is het daarmee oneens en heeft opgeroepen het gedicht niet voor te dragen. Argument is dat slachtoffers herdacht moeten worden en geen daders.

Het gedicht gaat als volgt:

Mijn naam is Auke Siebe Dirk
Ik ben vernoemd naar mijn oudoom Dirk Siebe
Een jongen die een verkeerde keuze heeft gemaakt

Koos voor een verkeerd leger
Met verkeerde idealen
Vluchtte voor de armoede
Hoopte op een beter leven

Geen weg meer terug
Als een keuze is gemaakt
Alleen een weg vooruit
Die hij niet ontlopen kan

Vechtend tegen Russen
Angst om zelf dood te gaan
Denkend aan thuis
Waar Dirk zijn toekomst nog beginnen moet
Zijn moeder is verscheurd door de oorlog
Mama van elf kinderen, waarvan vier in het verzet zitten
En een vechtend aan het oostfront
Alle elf had ze even lief

Dirk Siebe kwam nooit meer thuis

Mijn naam is Auke Siebe Dirk
Ik ben vernoemd naar Dirk Siebe
Omdat ook Dirk Siebe niet vergeten mag worden.

Zelf vind ik het een mooi gedicht over slachtoffers van een oorlog. Een jongen die sterft aan het front, een moeder die een kind verliest, een familie die verscheurd wordt, dat zijn slachtoffers van oorlogen. Net zoals iedere oorlog meer verliezers dan winnaars heeft, is de grens tussen dader en slachtoffer niet altijd zo zwart-wit als het verschil tussen goed en fout soms lijkt. Zolang mensen dat niet willen begrijpen, vraag ik me af welke vrijheid zij willen vieren op 5 mei.

Negen dagen terug kon ik mijn veerstigste verjaardag vieren. Hoewel het niet heel anders voelt dan andere jaren, is het net als alle tientallen toch een bijzondere leeftijd.

In de Joodse, Christelijke en Islamitische traditie heeft veertig een speciale betekenis. Zo komt in de bijbel het getal veertig veelvuldig voor. Aan het einde van de zondvloed moest Noach veertig dagen en nachten wachten voor de ark open ging. Mozes verbleef veertig dagen en nachten op de Sinaiberg om er de tien geboden te ontvangen. De Israelieten trokken veertig jaar onder leiding van Mozes door de Sinaiwoestijn. Goliath daagde de Israelieten veertig dagen lang uit voor David hem ging bevechten. Na zijn doop vastte Jezus veertig dagen lang in de wooestijn en werd toen verzocht door de duivel. De hiervan afgeleide vastentijd betreft tegenwoordig de periode tussen carnaval en Pasen. Tenslotte verscheen Jezus na zijn opstanding veertig dagen aan zijn discipelen alvorens naar de hemel op te varen.

Ondanks dit veelvuldig voorkomen van het getal veertig in de bijbel, geloof ik niet dat het leven pas bij veertig begint. Veel anders dan 39 zal het vast niet zijn, hoewel het natuurlijk wel weer heel anders is dan veertig jaar terug. Op mijn geboortedag werd het nieuws beheerst door een bezoek van koningin Juliana aan Groot Brittanie, terwijl in Amsterdam de Dizzy Men's Band werd gearresteerd. Ze maakten televie-opnamen in politie-uniform, maar waren vergeten daar een vergunning voor aan te vragen. "The Show" ging dus even niet door. Het weer was indertijd redelijk, zonnig, onbewolkt en een graadje of zeven. Dit jaar was de temperatuur misschien iets hoger, maar kwam er wel het nodige hemelwater naar beneden. Zo kreeg de dag toch nog een hemels effect, terwijl ik op ongelooflijk gezellige wijze mijn verjaardag vierde in een eetcafe.

Plasmolen - 6 april 2012 - Het voorjaar is weer begonnen, over enkele dagen is het Pasen. Daarmee is ook het kampeerseizoen weer van start gegaan.

Vorige week zondag was het 1 april. Behalve een dag voor flauwe grappen, is dat ook de dag dat de meeste campings de poorten weer open gooien. Camping De Geuldert deed dat vrijdag 30 maart al, die dag heb ik mijn caravan ook weer op de seizoensplaats gezet. Het weekend daarna werd een feest van herkenning. De meeste vaste gasten waren weer aanwezig, dus er was genoeg om bij te praten. Uiteraard was er van alles gebeurd, toch was er niks veranderd. De gezelligheid was als vanouds, ik voelde me weer helemaal thuis bij de mensen die ik al zoveel jaren ken.

Maandag en dinsdag had ik een cursus gastvrije zorg bij Landal Greenparcs. Deze keten streeft naar gastvrijheid en doet het goed in de onderzoeken. Het personeel was attent en allervriendelijkst. Groeten, tijdig informatie geven, een extra stapje als het nodig is, het was allemaal dik in orde. De manager van het park legde uit dat hier bewust aan gewerkt werd, middels trainingen en campagnes onder het personeel. Toch miste ik wat. Hoe aardig de mensen ook deden, ik heb niet kunnen ontdekken of ze het ook waren. De sfeer bleef zakelijk, dinsdagmiddag was ik blij dat ik weer naar huis en haard kon. Anders was dat gisterenavond. Enthousiast reed ik weer richting De Geuldert, ik verlangde ernaar de paasdagen door te brengen op de camping waar ik mij echt welkom voel.

IJsselstein - 25 maart 2012 - "Maart roert zijn staart", hoorde ik gisteren iemand zeggen. De weerspreuk geeft aan dat het in maart behoorlijk slecht weer kan zijn. Gelukkig klopte er afgelopen weekend niets van, ik heb genoten van schitterend weer tijdens De 30 van Zandvoort.

Gisterenmorgen stapte ik rond half acht mijn appartement uit. Tot mijn verrassing bleken de eerste wandelaars die ik tegen kwam twee herten. Waarschijnlijk waren ze uit wezen eten, ze wandelden rustig vanuit het centrum terug richting duinen. Even later stapte ik op de bus, richting circuit van Zandvoort. Daar was de start van De 30 van Zandvoort. Dat is een wandeltocht van 30 kilometer, met het startpunt op het circuit en de finish in het centrum van Zandvoort. De route ging vanaf het circuit over het strand richting IJmuiden, om vanaf daar over door de duinen naar het kopje van Bloemendaal te gaan. Dat was het zwaarste deel, met stevige klimmetjes op mulle bosbaden. Vanaf Bloemendaal liep de route vervolgens via Overveen terug naar Zandvoort, een rustig deel over een mooi glooiend fietspad. Rond kwart voor twee arriveerde ik in het centrum van Zandvoort, om daar vanaf een zonnig terras te kijken naar degenen die na mij nog binnen kwamen.

's Avonds vond ik het tijd om uit te gaan eten. Aanvankelijk was ik dat van plan bij de lokale Argentijn, maar daar werd na een half uur nog geen bestelling opgenomen. Dat was goede reden een ander restaurant op te zoeken, het werd Mollie en Co aan de rand van het centrum. Het bleek een gezellig eetcafe te zijn, met een gevarieerd menu en gezellige bediening. Hertenbiefstuk stond niet op de kaart, maar de gemarineerde lamskoteletjes smaakten gelukkig meer dan uitstekend. Als nagerecht bestelde ik Mollie's koffie, een mengeling van koffie, room en drie soorten alcoholische drank. Vooraf had ik de blaren al doorgeprikt, de koffie was goed om de laatste spierpijn weg te spoelen. Vanmorgen voelde ik er niks meer van, wat ik gelukkig niet kan zeggen over de heerlijke zon op het Zandvoortste strand.

IJsselstein - 16 maart 2012 - Nederland is een nieuwe app rijker, skirt alert. De app geeft aan wanneer het weer is voor rokjesdag. Of het dan ook rokjesdag wordt, is de vraag.

Rokjesdag is bedacht door wijlen Martin Bril. Hij begon ermee in zijn dagelijkse collumn in Het Parool en zette de traditie later voort in De Volkskrant. Zijn definitie was als volgt: "Rokjesdag is die ene dag in het voorjaar dat alle vrouwen als bij toverslag ineens een rok dragen, met daaronder blote benen. Tot zover de definitie waarop ongetwijfeld het een en ander valt af te dingen, maar daar heb ik geen zin in, sterker nog; het is een prachtige definitie." Ieder jaar riep hij een dag uit tot rokjesdag, wat een fenomeen werd in Nederland. Sinds het overlijden van Martin Bril in 2009, is er niemand meer die kan bepalen wanneer het nou echt rokjesdag is. Ongeduldig riepen een aantal kranten gisteren al uit tot rokjesdag. Daar klopte helemaal niets van. Het was schitterend weer en voor het eerst van het jaar zaten de terrassen vol. Rokjes waren er ook voldoende, maar blote benen waren niet te zien. Alsof de dames massaal hadden afgesproken het verlangen van de heren nog wat langer op de proef te stellen, leek het wel rokjes met legging dag. Erg is dat niet, rokjesdag volgt nog wel. Een mooie dag in maart is goed om te verlangen naar rokjesdag, rokjesdag zelf hoort half april te vallen. En die leggings, zolang deze onder een rok gedraagd worden zijn ze best draaglijk.

Het dilemma van rokjesdag is het onvoorspelbare. Niemand weet vooraf wanneer het valt. Vrouwelijk Nederland is bepalend, maar een vrouw in rok maakt nog geen rokjesdag. Als vrouw weet je dus niet wanneer de rok uit de kast kan, als man moet je maar afwachten wanneer het grote genieten begint. Zoals voor alles wat we niet weten, is daarom een app ontwikkeld die aangeeft of het weer is voor rokjesdag. Gebruikers van de app krijgen automatisch een waarschuwing als het warm genoeg is om met blote benen naar buiten te gaan. Naast de temperatuur kan de gebruiker ook zien hoe hard het waait en hoelang het goede weer aanhoudt. Gisteren gaf de app voor het eerst aan dat de omstandigheden ideaal waren. Het was echter te vroeg, het werd dus rokjes met legging dag. Ik ben benieuwd wanneer de omstandigheden weer ideaal zijn. Aangezien de app door mannen ontwikkeld is, zal het dan ongetwijfeld weer geen rokjesdag worden. Dat wordt immers bepaald door vrouwen, en is volkomen onvoorspelbaar.

IJsselstein - 11 maart 2012 - De zon scheen volop, het voorjaar was voelbaar. Ik vond het een schitterende dag voor een wandeling in de Ooijpolder.

Vanmorgen werd ik wakker in het Mercure Hotel naast het station van Nijmegen. Zin om naar huis te gaan had ik niet meer na het concert van De 3 J's, dus dat was een mooie gelegenheid dit hotel eens te ontdekken. Het viel niets tegen. De kamers waren netjes en compleet, geluid vanaf het station was binnen niet hoorbaar. Enig minpunt was de prijs van het ontbijt, maar hiervoor boodt de nabijgelegen AH to go uitkomst. Voor weinig had ik verse croissantjes met koffie en een yoghurtsnack op de kamer. De zon nodigde uit een mooie wandeling te maken, wat ik heb gedaan richting Ooijpolder. Dat is de polder ten oosten van de stad Nijmegen, langs de Waal en vlakbij het centrum.

Mijn bestemming was restaurant Oortjeshekken. Dit restaurant ligt aan de Erlecomsedam in Ooij, acht kilometer vanaf het Mercure hotel, vlakbij de Bizonbaaij. Daar lag nog niemand te zonnen, des te drukker was het bij Oortjeshekken. Het is een razendpopulaire bestemming voor fietsers, wandelaars en motorrijders uit de stad. De rij voor het buffet stond buiten, het terras zat overvol. De vers gemaakte kerriesoep smaakte dan ook uitstekend op het zonnige terras. Terug richting Nijmegen viel het grote aantal wandelaars richting Ooij me op, evenals wat drukte op een zijweg nabij Nijmegen. Later las ik dat de 'Poldermars' vandaag door de Ooijpolder liep, een wandeltocht met afstanden van 5 tot 30 kilometer. De drukte op de zijweg bleek veroorzaakt door de vondst van een stoffelijk overschot afgelopen nacht. Gelukkig was er verder niets van te merken. Niet de dood, maar het prille voorjaar ervaarde ik in de polder. Sportende mensen, krijsende vogels, gedekte schapen en een enkel vroeg geboren kalf bepaalden de sfeer. Nog enkele weken, dan zullen we weten wat de belofte van het voorjaar dit jaar te brengen heeft.

Nijmegen - 10 maart 2012 - De 3 J's gaven vanavond een concert in De Vereeniging. Voor mij was het reden voor een weekend Nijmegen.

Onderweg mochten de ruitenwissers nog aan, maar eenmaal aangekomen in de stad brak de zon voorzichtig door. Een enkel wolkje mocht de pret niet drukken, langzaam werd het drukker in de winkelstraten. Zoals in iedere stad in Nederland, was het op de zaterdagmarkt vooral druk bij de viskramen. Zelf heb ik deze overgeslagen en genoten van een pannenkoek met zalm bij Het Hoogstraatje, de lokale pannenkoekenkampioen. Na de lunch bedacht ik ook even bij de Waal te kijken. Tot mijn verrassing stond Radio 538 op de Waalkade, met een optreden van Glennis Grace. Ze bewees ook live te kunnen zingen, in het bijzonder met het nummer 'One moment in time' van wijlen Whitney Houston. Haar laatste nummer zong ze samen met Radio 538 ster Edwin Evers. "Nu luistert er helemaal niemand meer naar de radio", grapte hij na afloop. Ik denk dat het meeviel, zowaar klonk hij ook live zo slecht nog niet. Omdat verder niet aangegeven stond wie er nog meer kwamen, heb ik hierna mijn weg richting winkels en hotel vervolgd. Meer mensen zullen zo gedacht hebben, want druk was het niet.

De avond was voor de 3 J's. Daar was het wel druk, het was uitverkocht. Ze traden op in concertgebouw De Vereeniging aan het Keizer Karel Plein. Alleen al het gebouw maakt het de moeite waard om daar een concert te bezoeken. Het is gebouwd in 1915 en ademt nog altijd de sfeer van toen uit. Zo heeft de zaal glas in lood ramen, uniek in een theaterzaal. Het podium is een houten verhoging, door het witte plafond wordt de zaal niet echt donker. Het draagt alleen maar bij aan de sfeer die er ook met de 3 J's goed inzat. Ze speelden diverse nummers van hun nieuwe album, afgewisseld met hits van de drie eerdere albums. Het publiek was gevarieerd, van 65 plus tot lagere school leeftijd. Niet gevarieerd was het enthousiasme. Dat was bij iedereen aanwezig. Zelf vind ik het mooie van de 3 J's dat men, zonder de Volendamse komaf te verloochenen, vlotte Nederlandstalige popmuziek maakt. Stevige gitaren, drums, toetsen en een viool begeleidden de spitsvondige teksten, palingsound hoorde ik geen moment. Rond kwart voor elf was het concert ten einde. Snel liep De Vereeniging weer leeg, terwijl ik nog even nagenoot in de al even schitterende foyer.

IJsselstein - 4 maart 2012 - Frank Boeijen trad gisteren op in het IJsselsteinse Fulco theater. Meer dan ooit wist de zanger uit Nijmegen de zaal te boeien.

Het was de derde keer dat Frank Boeijen in IJsselstein speelde. Bij het eerste optreden moest het publiek wennen aan zijn theateroptredens. Hij speelt vooral onbekend werk en slechts weinig van zijn grote hits uit de jaren '80, klassiekers als "Zwart Wit" en "Kronenburger Park" staan niet op zijn theaterprogramma. Het publiek was bij zijn eerste optreden dan ook na de pauze minder groot dan ervoor. Gisteren was dat anders. De zaal was uitverkocht, het publiek wist wat het kon verwachten. Frank Boeijen leek beter in vorm dan ooit. Hetzelfde gold voor de begeleidingsband. De mix van liedjes uit de jaren '70, '80, '90, 00 en '10 raakten letterlijk en figuurlijk de goede snaar. Het enige bekende nummer voor de pauze was "Zeg me dat het niet zo is", een van de weinige hits die Frank Boeijen wel altijd speelt. Ook na de pauze werd nieuw werk afgewisseld met albumtracks van langer terug. De echte kenners herkenden diverse albumtracks. Zelf had ik dat minder. Wetende wat ik kon verwachten, kon ik de schitterend gespeelde muziek met mooie teksten wel waarderen.

Het einde leek abrupt, des te verassender was de toegift. Ik verwachtte "De Verzoening". Het is de tweede hit die altijd gespeeld wordt. Andere bekende klanken klonken echter vanaf het podium, de vergeten hit "Doe iets" liet het feest der herkenning los barsten. Tot ieders verrassing ging het nummer geleidelijk over in "Kronenburger Park". Naast me zag ik een twinkeling in de ogen van een meezingende man. Mijn kant op kijkende, zal hij ongetwijfeld hetzelfde gezien hebben. Frank Boeijen zong de tragisch treffende tekst op de schitterende melodie terwijl hij dansend over het podium heen zwierde. Hij had er duidelijk lol in, leek zich verzoend te hebben met het zingen van het door hem geschreven mooiste Nederlandstalige nummer ooit. Het publiek reageerde in extase. Dit had niemand verwacht, doch eenieder wel stiekem gehoopt. "De Verzoening" was echt het allerlaatste nummer, waarmee een einde kwam aan een avond vol prachtige Nederlandstalige muziek.

IJsselstein - 28 februari 2012 - Afgelopen zondag was een rare snuiter te gast bij Spuiten en Slikken. Het programma dacht een drugsverslaafde in beeld te brengen, maar liet in werkelijkheid zien hoe je genaaid wordt.

De vreemde snuiter heette Tommy. Hij vertelde als puber verslaafd te zijn geraakt en daarna dakloos. Inmiddels zou hij afgekickt zijn en voorlichting geven over de nadelen van verslaving. Een emotioneel verhaal over verbroken contact met zijn ouders completeerde het verhaal. Na de uitzending werd de redaktie gemaild door een bekende van Tommy, met het werkelijke verhaal. Hij heet geen Tommy en woont in een flat in Tilburg. Zijn begeleider was in werkelijkheid zijn vader, eigenaar van een commercieel drugsvoorlichtings en -opsporingsbedrijf. Samen hebben ze het hele verhaal verzonnen en gespeeld. Mij lijkt dat een eersteklas acteerprestatie. Bij BNN is men er minder gelukkig mee: "Niet alleen wij zijn royaal genaaid, maar ook de vele kijkers die getroffen waren door het aangrijpende relaas van Tommy. We bieden hen dan ook onze welgemeende excuses aan."

Hoewel royaal genaaid worden mij uitermate fijn lijkt als je voor spuiten en slikken gaat, kan ik me voorstellen dat BNN er niet blij mee is. Er wordt gesteld dat er checks en doublechecks zijn uitgevoerd. Hoe dit gedaan is, wordt er niet bij verteld. In ieder geval is nu duidelijk dat zelfs de doublecheck beperkt is gebleven tot het geloven op de beroemde blauwe ogen. Voor een journalistieke organisatie is dat geen reclame. Tegelijkertijd past het wel goed in het programma. Tommy heeft zijn verhaal kunnen spuien, de redaktie heeft het geslikt. Achteraf blijkt in beeld gebracht te zijn hoe presentatrice Nicolette Kluijver genaaid werd. Betere reclame voor het programma kan ik me bijna niet voorstellen.

IJsselstein - 26 februari 2012 - Vandaag was ik in Amersfoort. Behalve een mooie en gezellige oude stad, is het ook de geboortestad van Piet Mondriaan. Zijn geboortehuis is tegenwoordig een museum.

Lang heeft hij niet in Amersfoort gewoond. Al op achtjarige leeftijd verhuisde hij naar Winterswijk, waar zijn vader hoofdonderwijzer kon worden. Het zou het begin zijn van een leven met vele verhuizingen. Op zijn twintigste verhuisde hij naar Amsterdam. Binnen deze stad zou hij vaak verhuizen, enkele keren vertrok hij voor een jaar naar een andere plaats. O.a. Uden en Otterloo waren plaatsen waar hij korte tijd verbleef. Schilderen was zijn belangrijkste inkomstenbron, hoewel hij ook andere baantjes nodig had om rond te komen. In 1912 verhuisde hij naar Parijs, om in 1914 weer terug te keren naar Nederland. Hij bezocht zijn zieke vader, maar kon als gevolg van de eerste wereldoorlog niet meer terug. Deze jaren in Nederland waren zeer bepalend voor zijn eigen stijl, zijn werk werd steeds abstracter. Om elke associatie met de natuur te voorkomen, paste hij alleen nog de primaire kleuren rood, blauw en geel toe, aangevuld met niet-kleuren als grijs, wit en zwart. In 1919 keerde Mondriaan terug naar Parijs, om zich daar verder te ontwikkelen. Om geld te verdienen schilderde hij ook bloemen, maar ondertussen ontwikkelde hij meer en meer zijn eigen stijl. Internationale spanningen deden Mondriaan in 1938 naar Londen verhuizen, waar de spanningen echter niet minder waren. Hij overleefde een bomaanslag en vertrok daarop naar New York, alwaar hij zich weer verder vernieuwde. Zo verdwenen de lijnen uit zijn werk. Lang heeft hij niet in New York gewoond. In 1944 overleed hij op 72-jarige leeftijd aan de gevolgen van een longontsteking. Verlaten heeft hij de stad echter nooit meer, hij is begraven op de Cypress Hill Cemetery.

Zijn geboortehuis is gelegen aan de Kortegracht 11 in Amersfoort, midden in de historische binnenstad. De benedenverdieping is gewijd aan het leven van Piet Mondriaan. Middels een biografische tentoonstelling wordt zijn levensloop weergegeven, een andere ruimte is ingericht als zijn Parijse atelier. In de tot Schatkamer gedoopte voorkamer zijn vroege werken van Mondriaan te zien. Hoewel deze nog behoorlijk naturalistisch zijn, zijn ze al wel herkenbaar als werken van Mondriaan. De bovenverdieping is er voor tijdelijke tentoonstellingen. Vandaag was dat de tentoonstelling Evolutie. Deze expositie is geheel ontworpen, ingericht en uitgevoerd door vier kunstenaars welke geinspireerd zijn door het werk van Mondriaan. Wanden en vloeren zijn beschilderd, borduurwerken en schilderijen opgehangen, tekeningen op de vloer uitgelegd, een enkel object neergezet en zitbanken geplaatst. Hoewel de samenhang me duidelijk was, vond ik het te abstract om mooi te vinden. Meer inspirerend vond ik de biografische tentoonstelling. Het onrustige leven voor een ideaal in tijden van oorlog en crisis maakten indruk op mij. Alleen al het gegeven dat Piet Mondriaan als kind speelde in het huis aan de Kortgracht, maakten het bezoek de moeite waard.

IJsselstein - 25 februari 2012 - De VN Verklaring over massamedia en de rechten van de mens formuleert het recht op privacy als het recht een eigen leven te leiden met zo weinig mogelijk inmenging van buitenaf. Terwijl vrijwel heel Nederland zich de vraag stelde wat dat recht exact inhoudt, was het stil in IJsselstein.

IJsselstein - 19 februari 2012 - It giet net oan, was vorige week de boodschap vanuit Friesland. In de meer zuidelijke Nederlanden is gelukkig geen elfstedentocht nodig om een feestje te vieren. Steden zijn van naam veranderd, mensen van tenue. Het is weer carnaval.

Vandaag was ik in Knotsenburg, zoals Nijmegen heet tijdens carnaval. Als er in vroeger dagen onrust ontstond in de stad, verzamelde het volk zich, met knotsen bewapend, op de Grote Markt. Dat gebeurde ook op 25 september 1566, toen tijdens de godsdiensttwisten de protestanten door de katholieken de stad uit werden geknuppeld. In de jaren daarna werd deze dag als knotsenfeest gevierd. De knots werd hierdoor het spreekwoordelijke wapen van de Nijmegenaar en spottend werden de inwoners van de stad knotsendragers genoemd. Toen de protestantse opstandelingen in de tachtigjarige oorlog het katholieke Nijmegen wilden heroveren, bouwden ze een fort in Lent aan de overzijde van de Waal. Dit fort werd Knotsenburg genoemd, ter belediging van de Nijmegenaren. De verovering lukte destijds, de naam Knotsenburg is blijven bestaan als geuzennaam voor de stad. Van het dorpje Lent was door het oorlogsgeweld weinig meer over. Later is Lent herbouwd, enkele jaren terug is het onderdeel van de stad Nijmegen geworden. In de optocht van vandaag deden meerdere groepen uit Lent mee. Van vijandigheid is geen sprake meer, de sfeer was ook vandaag uitstekend. Ondanks de buien, heerste in de stad een gezellige drukte.

Nog drukker was het gisterenmiddag in Apestad, zoals IJsselstein heet met carnaval. Deze naam is ontstaan wegens het luiden van de klokken voor Kees de aap. Na het overlijden van die populaire aap, ging snel het nieuwtje rond dat Kees was overleden. De schout van IJsselstein hoorde dat nieuws ook en besloot de klokken te gaan luiden. Hij had echter niet door dat het om een aap ging, maar had een andere Kees in gedachten. Toen die Kees kwam vragen waarom de klokken geluid werden, kon men niet anders dan constateren dat men voor aap stond. Ruim zevenhoderd jaar later wordt de carnavalsoptocht daarom traditioneel aangevoerd door Kees de aap. Zo ging het ook gisteren, een optocht van 43 wagens en groepen passeerde het massaal toegestroomde publiek. Trots ging Kees de aap voorop, nog steeds lukt het hem de IJsselsteiners te beroeren.

IJsselstein - 13 februari 2012 - Na een weekend Engeland was het tijd voor Engelse nostalgie in Pantalone. Afgelopen zaterdagavond speelde Beatles tributeband One After 909 in theater Pantalone.

Weinig is Engelser dan The Beatles, zullen zelfs de meest verstokte Stonesfans met me eens zijn. Het bandje van John Lennon, Paul McCartney, George Harrison en Ringo Starr was actief in de jaren '60. In 1963 verscheen het eerste album, Please Please Me, om het succes voort te zetten van de eerdere singles Please Please Me en Love Me Do. Zes jaar later lag Abbey Road in de winkels, het laatste opgenomen album. Het was vernoemd naar de Abbey Road Studio's in Londen, waar de meeste nummers van The Beatles opgenomen zijn. Later zijn nog meer albums uitgekomen met eerder opgenomen materiaal, maar de vier heren zijn na Abbey Road nooit meer samen de studio in gegaan. De historie was echter geschreven, nog steeds behoren The Beatles bij de meest toonaangevende bands uit de popgeschiedenis. One After 909 is een van de vele tributebands die de muziek levend houdt door live optredens te geven met een selectie van de 213 nummers welke The Beatles ooit uitgebracht hebben.

Voor het theater was het een bijzondere avond. Publiek dat voor muziek komt is anders dan het gewoonlijke theaterpubliek. Zo kwamen veel mensen ongeveer op tijd. Terwijl het bij toneelstukken vrijwel ondoenlijk is om mensen later binnen te laten, druppelden na aanvang van het concert nog meerdere mensen binnen. Uiteindelijk zat de zaal voller dan vol. Na de pauze verdween de eerste rij stoelen en waren er staanplaatsen voor in het theater. Publiek kon heen en weer lopen naar de bar in de foyer, ook een unicum in Pantalone. Het maakte het niet minder geslaagd, de sfeer zat er goed in. Rustiger en minder bekende nummers oogsten bewondering voor de pauze, bekender werk en de betere meezingers deden het goed na de pauze. Ook de derde helft van het optreden was uitermate gezellig, met spontane gitaarsessies in de foyer. De heren van One After 909 bewezen daarmee dat de muziek ruim veertig jaar na dato nog steeds springlevend is. Daarbij was alleen het bier verre van Engels. De blonde schuimkragen deden het beter dan ooit, ook hierin bleek muziekpubliek anders dan theaterpubliek.

IJsselstein - 6 februari 2012 - Gisterenmiddag kwart voor drie vertrok de bus vanaf Newcastle Central Station richting boot. Enkele uren later koos die het ruime sop, om vanmorgen weer aan te komen in Nederland.

Het publiek aan boord was minder feestelijk dan afgelopen vrijdagavond. Het mocht de pret niet drukken, alleen de alcoholconsumptie om me heen leek minder. De bars en restaurants zaten er niet minder vol om, het buffet was van eenzelfde kwaliteit. Van iets betere kwaliteit vond ik de gekke Amerikaan met gitaar in de Navigator bar. Ook tijdens deze boottocht was er een aanwezig, maar hij zong beter dan zijn soortgenoot op de heenweg. Verder blijft het concept van een bar met zitplaatsen en gekke Amerikaan met gitaar bijzonder. Op het vasteland zou zo een cafe weinig bezoekers trekken, op de ferry is het een topper. Dat was ook de nacht. Of het door mijn hut aan het einde van de gang of door het andere publiek kwam, weet ik niet. De nachtrust was in ieder geval formidabel, zowel geluid als deining ontbraken geheel.

Minder formidabel was de busreis terug. Het begon er mee dat de chauffeur van vanmorgen het afrekenen wel als onderdeel van het takenpakket zag, terwijl de rit afgelopen vrijdag gratis was. Dat is nog professioneel, wat niet gezegd kon worden van de opstelling van de bussen. Tegelijkertijd kon in beide bussen gestapt worden. Na een klein uur waren beide bussen gevuld, waarna deze richting Amsterdam Centraal vertrokken. Mij viel het op dat er na twintig minuten in beide bussen samen al ruim voldoende mensen waren om een bus te vullen. Opeens begreep ik waarom vrijdag in Newcastle overduidelijk werd aangegeven welke bus als eerste vertrok. Gelukkig was er wel amusement tijdens het wachten. Dit werd verzorgd door de marechaussee, die in grote getale aanwezig was om een van de passagiers een andere bestemming dan gepland aan te bieden. De verrassing werd niet echt gewaardeerd. Wat wel gewaardeerd werd door een deel van de passagiers, was een tussenstop in Amsterdam Sloterdijk. Het werd keurig in het Amsterdams aangekondigd: "Normaal hebben we geen tussenstops, maar vandaag doen ik dat toch." Dat de massaal aanwezige Engelsen daar weinig van begrepen, leek bijzaak. Welkom in Amsterdam!

Newcastle - 5 februari 2012 - Newcastle moet het niet hebben van cultuur. Overdag is winkelen het hoogtepunt van de stad, de avond is ingesteld op andere hoogtepunten.

Het winkelcentrum is Newcastle is groot en overdekt. Daarmee is het ideaal voor een stad met een regenachtig klimaat als het Engelse. Om koopjes te jagen zal het perfect zijn, voor funshopping ook. Voor het bekijken van een mooie stad zou ik een andere bestemming kiezen. Buiten het winkelcentrum oogt de stad overdag vrij leeg. Hoe anders is dat 's avonds. In de loop van de avond transformeren de gesloten ogende panden massaal tot nachtclubs in alle varianten. Gemene deler tussen alle nachtclubs is het publiek. Ondanks de kou stonden kortgerokte dames voor alle clubs massaal in de rij. Persoonlijk vind ik bij Engelse jongedames meer gedekte kleding aangenamer, maar dat blijft een kwestie van smaak. De gemiddelde Engelsman leek er weinig moeite mee te hebben, hoewel ze op het tijdstip dat ik passeerde meer interesse hadden in bier dan in vrouwen.

Publiek wat op andere wijze hoogtepunten zoekt, gaat ook in Newcastle conform Engelse traditie naar de pub. Mooie vrouwen zijn ook daar niet te vinden, maar wel warmte, drank en gezelligheid. Zelf heb ik die keuze dus ook maar gemaakt, na een culinair bezoek aan het lokale Chinatown. Het restaurant The Cheeky Duck boodt een bijzondere avond. Na binnenkomst in het restaurant, vroeg ik om een tafel voor drie personen. Deze werd beantwoord met de wedervraag of ik er vaker geweest was. Gelukkig kreeg ik daarna wel een tafel toegewezen, met de mededeling dat uitsluitend cash afgerekend wordt. Na opnemen van de menukeuze, wist de serveerster te vertellen dat voor- en hofdgerecht tegelijk geserveerd zouden worden. Dat bleek niet haalbaar, het voorgerecht kwam uiteindelijk na het hoofdgerecht. Na nuttigen van dat voorgerecht, vertelde de serveerster geen desserts op de kaart te hebben. Koffie had men wel, daar werden taartjes bij aangeboden. Nog even werd gevraagd of ik suiker in de door mij bestelde zwarte koffie wilde. Na aangegeven te hebben dat me dat wat overbodig leek met een suikerpot op tafel, kwamen koffie en gebak redelijk rap. Het gebak vormde een uitstekend dessert, de koffie bleek met melk te zijn.

Newcastle - 4 februari 2012 - Gisteren was het zo ver, tijd voor de oversteek naar Newcastle. De reis naar de boot toe vergde meer dan de bootreis zelf.

Rond half twee was het tijd om richting IJmuiden te vertrekken. Op de A2 kwam ik diverse auto's tegen welke niet geheel vrijwillig in tegengestelde rijrichting aan de kant stonden. Zelf glibberde ik met gematigde snelheid richting noorden, ondertussen op de verkeersinformatie horend dat op de A9 een file was ontstaan van 24 kilometer. Dat was dus geen optie om op tijd in IJmuiden te komen. Gelukkig laat de rederij bussen rijden vanaf Amsterdam Centraal. Na de auto bij de Arena geparkeerd te hebben, was de bus snel bereikt. Daarmee had ik meer geluk dan vliegtuigpassagiers. Reizigers richting Schiphol die dezelfde truc wilde uithalen, kregen op station Arena te horen dat ook de trein richting Schiphol niet meer reed.

Na inchecken op de boot, was het tijd om restaurants en bars te verkennen. Te midden van een internationaal gezelschap stond om zes uur een uitstekend buffet klaar. De avond heb ik doorgebracht met een enkel wijntje in de diverse bars aan boord, luisterend naar een vage Amerikaan op een gitaar en me verwonderend over de gemiddelde hoeveelheid alcohol welke andere passagiers tot zich namen. 's Nachts hoorde ik slechts een keer de gevolgen daarvan, verder had ik gelukkig een rustig deinende nacht. Rond tien uur vanmorgen, negen uur Engelse tijd, arriveerde de boot in Newcastle. Komende dagen zal ik ontdekken wat deze stad allemaal te bieden heeft.

IJsselstein -29 januari 2012 - Binnenkort ga ik met de veerboot naar Engeland. Ik vind het een hele reis, maar het is niets vergeleken met de zeiltocht van Laura Dekker. Zij rondde onlangs haar tocht rond de wereld af.

Laura Dekker was dertien jaar toen ze het plan openbaarde om als jongste zeilster ooit de wereld rond te varen. Dat was op zich al nieuws, maar de reacties van de verschillende autoriteiten vulden nog veel meer krantenpagina's. Meer nog dan het maken van de reis, werd de strijd tegen de kinderbescherming haar wedstrijd. Uiteindelijk wist ze te vluchten naar Sint Maarten, waarna duidelijk werd dat ze niet tegen te houden was. De rechter moest er aan te pas komen, die oordeelde dat ze mocht gaan als ze onderweg studeerde. Met die belofte vertrok ze. Wat daar van gekomen is, zullen we nooit weten. Wel is het gelukt om als jongste zeilster ooit de wereld rond te varen. Najaar 2010 vertrok ze vanaf Sint Maarten, vorige week kwam ze daar als zestienjarige weer aan. Met diverse tussenstops is ze 518 dagen onderweg geweest. Het Guinness Book of Records zal ze er niet mee halen. Dat boek heeft de categorie "jongste recordhouders" geschrapt, om te voorkomen dat baby's binnenkort de Mont Blanc op worden gestuurd. De wereldpers heeft ze er wel mee gehaald.

Na binnenkomst had Laura ruim driehonderd aanvragen voor interviews. Opvallend weinig gingen over haar avonturen als zeilster. Verreweg de meeste gingen over haar strijd met de autoriteiten. Zelf had ze de Nederlandse driekleur op haar boot ingewisseld voor de vlag van Nieuw Zeeland, haar geboorteland. Hiermee was geheel duidelijk wat ze van Nederland vindt. De reacties op de diverse internetsites lezend, wordt er in Nederland sterk wisselend over haar gedacht. Weinig artikelen in kranten roepen zoveel reacties op als de berichten over haar zeiltocht. Voor of tegen, daar vallen alle reacties mee samen te vatten. Een genuanceerde mening over Laura lijkt niet mogelijk. "Als je iets wil bereiken, kan niets of niemand je tegenhouden", zei Laura er zelf over in een van de vele interviews. Wat je ook van haar vindt, deze wijze les heeft ze de wereld in ieder geval geleerd. Dan blijft alleen de vraag over wat je moet willen bereiken. Het antwoord hierop, lijkt mij uitermate verstandig beantwoord door Guinness.

Ommen -28 januari 2012 - Dit stukje heeft een primeur. Het is het eerste stukje op deze site wat op een tablet pc geschreven is.

Ik verblijf dit weekend in hotel Paping te Ommen. Het is voor de vijfde keer dat ik hier ben. Enkele jaren terug heb ik het hotel ontdekt met een cadeaubon. Daarna ben ik er nog enkele keren geweest. Mijn langste verblijf was in juni 2009. In dat jaar heb ik vanuit dit hotel de Vechtdal wandelvierdaagse gelopen. Vorig jaar was ik hier eind januari, voor mij een goede reden om voor dit weekend weer een weekendarrangement te boeken. Omdat ik onlangs te veel geld heb uitgegeven aan een Galaxy Tab, ben ik deze nu aan het uitproberen. Foto's kijken ging perfect, browsen over het internet ook. Deze tekst probeerde ik zojuist in een mij aanbevolen app te tikken. Dat was tot mislukken genoemd, maar in deze standaard Android webeditor valt het niet tegen.

Wat wel tegenviel, was de aanschaf van een connector voor usb- en sd-aansluitingen. Deze had ik besteld bij 123bestdeal.com, tegelijk met een tas. De tas was prima, de connector hield het minder dan een minuut uit. Gisteren in Zwolle heb ik bij de Mediamarkt een nieuwe set gekocht, daarna las ik het antwoord op mijn mail aan 123bestdeal.com. Er werd me aangeboden de defecte connector terug te sturen, daarna zou ik een goed exemplaar krijgen. Een antwoordnummer was schijnbaar te duur, wel werd de volgende tip gegeven: "Als u op de envelop schrijft dat u het retour afzender stuurt omdat het verkeerd bezorgd is, kunt u het in 95% van de gevallen gratis terug sturen." Ik denk dat ik morgen een vel postzegels haal.

IJsselstein - 21 januari 2012 - Vandaag had het CDA een partijcongres over de nieuwe koers. Onder leiding van oud-minister Aart Jan de Geus is afgelopen maanden gewerkt aan een nieuwe strategie. Dat heeft het rapport "Kiezen en Verbinden, politieke visie vanuit het radicale midden" opgeleverd.

In het rapport wordt gekozen voor een strategische agenda met de volgende punten:
1) Identiteit en pluriformiteit, een keuze voor tolerantie, participatie en open grenzen voor kenniswerkers en vluchtelingen
2) Via Europa in de wereld, een sterkere Europese samenwerking
3) Duurzame dynamiek, met een focus op het het mileu
4) Kennis maakt het verschil, een keuze voor versterking van het onderwijs
5) Waardevolle gezondheid, waarbij preventie nadrukkelijker op de agenda komt
6) Maatwerk in solidariteit, een reclamekreet voor de realiteit dat zekerheid op de arbeidsmarkt tot het verleden gaan behoren
7) Degelijke financien, met keuzes voor vlaktax en beperking van de hypotheekrenteaftrek
8) Slagvaardige overheid, met de overheid in de rol van normerende en controlerende instantie.
Het lijkt een schitterende agenda, een niet meer dan logische uitkomst van een serie bijeenkomsten met verstandige mensen. Er wordt blijk gegeven van visie, uitdagingen worden benoemd zonder te vervallen in mooie beloftes zonder realiteitsgehalte.

Het rapport heeft slechts een probleem: het is radicaal anders dan het beleid van de afgelopen tien jaar. Het CDA heeft afgelopen jaren vooral machtspolitiek bedreven, met continue regeringsdeelname als resultaat. Deze regeringen hebben echter een beleid gevoerd wat bijna haaks staat op "Kiezen en Verbinden". Zo voert CDA minster Gerd Leers een beleid uit waarbij geen enkele sprake is van tolerantie en grenzen zoveel mogelijk gesloten worden. De prijs voor beste spotprent is afgelopen week uitgereikt aan een tekenaar die CDA staatssecretaris Henk Bleker afbeelde als een boer die de mooie natuur vertrapt. Duurzaam is anders, maar er zit een kern van waarheid in. Maatwerk in solidariteit wordt vooral overgelaten aan de sociale partners. Zonder enige vorm van regie vallen die over elkaar heen, waarbij met name werknemersorganisaties het onderspit delven. Vlaktax en beperking van de hypotheekrenteaftrek staan al jaren op de agenda van progressieve partijen. Voor de kabinetten van de afgelopen jaren waren het woorden voor in de doofpot, met desastreuze gevolgen voor met name de woningmarkt. Hoe mooi het rapport ook is, geloofwaardig is anders met het CDA-logo op de voorkant.

IJsselstein - 14 januari 2012 - Reeds jaren terug kwam ik met grote regelmaat in cafe De Stee in IJsselstein. Gegeten had ik er nog nooit, daar heb ik vanavond verandering in gebracht.

Oorspronkelijk was De Stee een redelijk klein bruin cafe met een drukke bar, grote stamtafel en gezellige open haard. Heel wat nachtelijke uren heb ik discussierend doorgebracht aan de stamtafel, evenals hossend op die stamtafel met carnaval. In 1995 besloot de eigenaar de vlucht te nemen naar een Caribisch eiland, om daar een strandtent met kokosnoten te beginnen. Theo en Caroline namen het over, waarna meer dan alleen bitterballen bereid gingen worden in de keuken. In 1999 werd verbouwd. Het bruine karakter is niet verloren gegaan, wel is het een groot cafe met meerdere mogelijkheden geworden. De oude bar is gebleven, rondom de stamtafel is eetgelegenheid gecreeerd. In het nieuwe deel achterin staan een biljarttafel, pooltafel, electronisch dartbord en nieuwe bar. In de weekenden wordt het geheel omgetoverd tot danscafe. Dat maakt het tot een van de populairste gelegenheden van IJsselstein, voor mij reden om vaker andere cafe's te bezoeken.

Al jarenlang was mijn voornemen een keer te eten in De Stee. Het was er nog nooit van gekomen, maar een verzameling VVV bonnen vormden een mooie aanleiding om toch eens te gaan. De menukaart viel niet tegen. Hollandse klassiekers als rundersteak, sate en spare ribs ontbraken niet, maar ook verfijnder gerechten als gegrilde tonijn, een jacht stoofpotje en hertenbiefstuk stonden op de kaart. Ik koos voor het laatste, met een tomatensoep vooraf. Deze smaakte al beter dan de Unox soep uit blik van afgelopen middag. De hertenbiefstuk lag op een mooi opgemaakt bord en werd geserveerd met patat, een gevarieerde salade en stoofpeertjes. Mooi medium gebakken en heerlijk mals streelde deze de tong. Zoals het hoort in een eetcafe, liet ik het me smaken met een fruitige rode huiswijn. De sfeer was goed, met prettige achtergrondmuziek en een gevarieerd publiek. Hoewel nog lang geen nacht, was het ook later aan de bar nog even ouderwets gezellig. Vertrokken ben ik voor het echt druk werd, met het voornemen vaker te gaan eten in De Stee.

IJsselstein - 13 januari 2012 - De Haagse rechtbank heeft twee internetproviders opgedragen de toegang tot website The Pirate Bay te blokkeren. De rechtszaak was aangespannen door Stichting Brein. Ik vraag me af wat BREIN en de rechtbank van het internet begrepen hebben.

Met de komst van internet zijn verdienmodellen volledig overhoop gegooid. In het verleden was veel geld te verdienen met verkoop van allerlei produkten in winkels, waarbij niet nagedacht hoefde te worden over de toegevoegde waarde van de winkel. Voor een reis werd het reisbureau bezocht, want daar had men informatie. Tegenwoordig staat het volledige vakantie-aanbod op internet. Booking.com floreert, reisbureau's kunnen zelf op vakantie. Als iemand een boek wilde, was de boekwinkel de aangewezen plaats. Sinds bol.com is dat anders. De reguliere boekhandel heeft het nakijken, zowel Selexyz als De Slegte kampen met de financiele gevolgen. PostNL verdient nu nog aan de verzending van boeken, maar om e-readers te vullen is de digitale snelweg voldoende. Er wordt divers op gereageerd. Bestaande winkels zijn extra's gaan bieden die op internet niet mogelijk zijn. Het heeft de winkels niet minder leuk gemaakt. Anderen beginnen zelf een internetwinkel. Grote winnaar is Wehkamp, de website verkoopt vele malen beter dan de papieren catalogi. Niet iedereen haakt echter aan. Velen gaan in verwarring falliet, niet begrijpend dat vroegere klanten nu van achter hun pc de inkopen doen.

Wat vijwel niet meer bestaat, is de platenzaak. Muziek wordt masaal via internet gekocht en uitgewisseld. In het eerste geval verdient de maker er nog wat aan, maar bij uitwisseling van mp3-tjes is er niemand die er aan verdient. Stichting BREIN (Bescherming Rechten Entertainment Industrie Nederland) is een organisatie die zich inzet tegen uitwisselen van muziek. Nadenken over een nieuw verdienmodel wordt het brein niet voor gebruikt, wel voor rechtszaken tegen partijen die het uitwisselen van muziek mogelijk maken. Zo is ook een rechtszaak aangespannen tegen Ziggo en XS4ALL, met de eis de toegang tot The Pirate Bay te blokkeren. Afgelopen week heeft de rechter deze eis ingewilligd. Mij lijkt dat hetzelfde als Rijkswaterstaat opdragen verkeershufters van de weg af te houden. Providers zijn immers niets meer dan de beheerders van de digitale snelweg. In praktijk is het enige resultaat tot nu toe dat de website van BREIN, met de veelzeggende naam anti-privacy.nl, uit de lucht is gehaald door hackersgroep Anonymous. Van censuur van The Pirate Bay is nog geen sprake. Ziggo en XS4ALL beraden zich op hoger beroep, andere providers houden de digitale snelweg ook voor The Pirate Bay open. Zo blijken niet alleen verdienmodellen veranderd door internet, ook wet- en regelgeving heeft een heel andere betekenis gekregen.

IJsselstein - 8 januari 2012 - Januari is geen maand van grote gebeurtenissen. De gezelligheid van Oud en Nieuw is achter de rug, het carnaval en de belofte van het voorjaar zijn nog ver weg. Ik was vandaag in Doorn. Ook dat is niet groot, maar wel gezellig.

Doorn ligt op de Utrechtse Heuvelrug, ten oosten van Utrecht en ten zuiden van Amersfoort. Beide steden liggen op ongeveer twintig kilometer afstand. De eerste tekenen van leven geschieden uit de tijd van de Vikingen, die in het nabijgelegen Dorestad gelegerd waren. Meest bekend is Doorn vanwege Huis Doorn, wat gebouwd is in de veertiende eeuw. Het dankt zijn bekendheid echter aan recentere geschiedenis. In 1918 werd in Duitsland de republiek uitgeroepen, terwijl de keizer zich met zijn troepen in het Belgische Spa bevond. Hij kon niet terug en vroeg asiel aan in Nederland. Dat werd goed bevonden, zodat hij in 1919 Huis Doorn kon kopen. Tot zijn overlijden in 1941 zou hij er blijven wonen. Tegenwoordig is het een museum, met voornamelijk aandacht voor het leven van de oude keizer.

Ik was vandaag niet in Huis Doorn, maar bij De Notabelen. Ongetwijfeld is dat ook in Doorn een goed gezelschap, waar ik echter geen onderdeel van uitmaakte. Het is namelijk de naam van het plaatselijke cafe-restaurant in het centrum. In mijn herinnering was het niet zo lang geleden dat ik er voor het laatst geweest was. Het bleek verbouwd, de bar was verplaatst en de inrichting aangepast. Hierdoor was het ruimer geworden, terwijl de oud bruine gezelligheid gebleven was. Op de website zag ik dat deze verbouwing al in maart 2011 voltooid was, dus schijnbaar bedroog mijn herinnering me. Gebleven was een goede lunchkaart. Behalve de traditionele uitsmijters, stonden ook garnalenkroketten op het menu. Deze heb ik besteld. Terwijl het cafe-restaurant gezellig vol zat en het buiten somber weer was, liet ik ze me uitstekend smaken. Een grote gebeurtenis was het niet, maar zo was het toch nog even gezellig in januari.

IJsselstein - 2 januari 2012 - Na de nieuwjaarsreceptie van vanmiddag reed ik naar huis. Voor me reed een auto waarvan de bestuurder waarschijnlijk ook op het nieuwe jaar geproost had. Schade veroorzaakte hij niet. Dat was tijdens nieuwjaarsnacht op veel plaatsen anders, hoewel nieuwjaarsdag vooral verfrissend was.

Cuijck lijkt aanspraak te kunnen maken op het meest bizarre incident. Nadat ook daar de gehele dag al min of meer onschuldig geknald was, werd 's nachts een elfjarige jongen in zijn lever geschoten. Hij kon zwaargewond richting ziekenhuis, waar hij inmiddels weer opknapt. Ondanks dat van een rustige jaarwisseling gesproken wordt, hebben de verzekeraars vandaag bekend gemaakt dat er voor tien miljoen materiele schade is veroorzaakt. Daar komt de immateriele schade nog bij. Bijna alle ziekenhuizen hadden wel mensen met brandwonden te gast. Bijzonder druk was het in het Rotterdamse Oogziekenhuis. Een kleine dertig patienten mocht zich daar laten behandelen. Ongeveer de helft van die patienten deed niets meer dan kijken naar vuurwerk, maar met afslaande pijlen en misgegooide rotjes kan ook dat desastreuze gevolgen hebben. Het lijkt de prijs van een typisch Nederlands feestje. In de meeste landen wordt vuurwerk enkel door professionals aangestoken. Alles nuchter overziend, is dat misschien niet eens zo gek.

Nieuwjaarsdag kent een heel wat onschuldiger Nederlandse traditie, namelijk de nieuwjaarsduik. In 1960 is deze traditie onstaan in Zandvoort. In navolging daarvan doken in 1965 ook in Scheveningen enkele mensen de Noordzee in. Inmiddels zijn dat er jaarlijks 10.000 geworden, waarmee dat de grootste nieuwjaarsduik van Nederland is. Er zijn echter nog veel meer plaatsen waar mensen het koude water trotseren. In totaal hebben 36.000 mensen op 89 plaatsen het jaar ingeluid met een frisse duik. Daarmee beperken de duiken zich niet tot de Noordzee. Ook in de grote rivieren en diverse recreatieplassen waren gisteren duiken georganiseerd. Grote sponsor van deze taferelen is Unox. De Oerhollandse worstenfabrikant heeft de duik in 1998 ontdekt als evenement om reclame te maken. Sindsdien krijgen deelnemers na afloop van de duik een kop erwtensoep en is de oranje Unox muts het populairste kledingstuk tijdens de duik. Zelfs in Vrouwenpolder schijnt dit kledingstuk populair te zijn, hoewel badkleding daar uit den boze is. Dat was het ook bij mijn eigen nieuwjaarsduik. Deze voelde als een warm bad en dat was het ook, in mijn eigen badkamer. Een frisse duik in de open lucht neem ik wel weer halverwege het jaar, als alle kruitdampen opgetrokken zijn en de zon zelfs ons koude kikkerlandje weer heerlijk heeft opgewarmd.

IJsselstein - 1 januari 2012 - Vannacht is voor miljoenen in rook opgegaan, het is alweer 2012. De tijd om goede voornemens in praktijk te brengen is weer begonnen.

Goede voornemens waren er al in de tijd van de Germanen. Tijdens de Midwinterfeesten tussen 25 december en 6 januari, vierden de Germanen de wedergeboorte van de zon en het opnieuw ontwaken van de natuur. Ze geloofden dat in de nachten de goden naar de aarde afdaalden om weldaden te verspreiden. Met de komst van het christendom is dit geloof verdwenen. De midwinterfeesten zijn Kerstmis, Oud en Nieuw en Driekoningen geworden, met het maken van goede voornemens als traditie tijdens Oud en Nieuw. Die laten we niet aan de goden over, maar de leugen is er niet minder om. De traditie om goede voornemens te maken is immers net zo hardnekkig als de traditie om deze rond 2 januari alweer vergeten te zijn.

Wereldwijd ziet de Top 10 van goede voornemens er als volgt uit:
1. Afvallen en meer bewegen
2. Spaarzamer met geld omgaan
3. Schulden afbetalen
4. Meer tijd besteden aan familie en vrienden
5. Een partner vinden
6. Stoppen met roken
7. Beter werk vinden
8. Iets nieuws leren
9. Vrijwilligerswerk doen en vaker anderen helpen
10. Beter met mijn tijd leren omgaan
Het zijn dezelfde voornemens als die in Nederland ieder jaar weer genoemd worden. Nederland is daar dus niet uniek in. Zelf ben ik dat ook niet. Zoals ik vorig jaar al schreef, is het mijn goede voornemen om meer op stap te gaan. Nieuwe wandelschoenen heb ik al gekocht, ingelopen heb ik ze rond de kerstdagen. Met een beetje buigzame geest valt dit voornemen onder meer bewegen. Mijn voornemen deel ik dus met velen op nummer een, hoewel afvallen voor mij geen reden is. Net zoals iedereen ben ik er nu nog van overtuigd dat ik dit voornemen waar ga maken. De tijd zal leren of ik daar morgen nog zo over denk.